In de Griekse mythologie bestond er een God die heerste over de wateren en de aarde kon laten beven. Die God heet Poseidon, altijd afgebeeld met een drietand. Datzelfde symbool is ook het merkembleem van een exclusief, Italiaans sportwagenmerk. Een langgekoesterde droom komt uit met het testen van deze Maserati en in de gedaante van de GranTurismo Sport mag ik voor Poseidon spelen, maar dan als heerser over het asfalt.

Het startpunt van mijn rit is het hoofdkantoor van Maserati Benelux te Mechelen, waar mij de sleutels worden overhandigd van een Frans gekentekend exemplaar. De toevoeging ‘Sport’ voorziet de GranTurismo van een compleet andere aandrijflijn. De met de Alfa Romeo 8C gedeelde 4,7-liter V8 levert 35 pk meer, wat neerkomt op een indrukwekkende 460 pk en 520 Nm. Al bij de koude start maakt de Maserati met luid gebulder duidelijk dat er een volbloed sportwagenhart in zijn neus ligt. Hij staat te popelen om losgelaten te worden.

Oorgastisch geluid

Een van de belangrijkste aankoopargumenten voor deze GranTurismo is zijn ‘oorgastische’ geluid. Zowel de klanken van de motor- als uitlaten strelen de zintuigen, met name wanneer de Sport-stand is ingeschakeld en de uitlaatkleppen zich volledig openen. Dan wordt het luide gebrul met een diepe gorgel tot een spectaculaire symfonie gesmeed, zo een die alleen een Italiaanse achtcilinder kan voortbrengen. Als Andrea Bocelli die een sigaretje te veel gerookt heeft tijdens een nachtje doorhalen, zo zwaar buldert de GranTurismo er op los. Met de gretigheid van een uitgehongerde piranha klimt de V8 in toeren, agressief reagerend op de commando’s van je rechtervoet. Wat een feest om dit blok voorbij de 7.000 tpm te jagen, met grote gretigheid nemen geluid en snelheid exponentieel toe. Waarom zit er eigenlijk nog een radio in? Wat een juweel van een motor: sterk en koppelrijk onderin en gewelddadig krachtig als je doorhaalt.

Het luide gebrul wordt met een diepe gorgel tot een spectaculaire symfonie gesmeed, zo een die alleen een Italiaanse achtcilinder kan voortbrengen.

Achter het deels met alcantara beklede stuurwiel bevinden zich gefixeerde schakelpeddels, die je de volledige controle geven over de zesversnellingsbak. De opschakelsensatie is niet zo heftig als je zou verwachten, daarvoor schakelt de ‘MC Auto Shift’-transmissie te ‘smooth’. Je kunt daarom ook kiezen voor de ‘halfautomaat’ MC Shift, die belooft meer spektakel. Het geknetter uit de uitlaten bij terugschakelen is er niet minder om en imponeert des te meer. Het blijft verslavend om telkens van verzet te wisselen, te accelereren en af te remmen, steeds weer opnieuw.

Mythische schoonheid

De zeldzaamheid van deze Maserati maakt de aantrekkingskracht van het merk alleen maar groter. De GranTurismo is een mythische schoonheid. Zie hem staan op de Brusselse klinkers, dit is Italiaanse kunst op wielen. De drietand oogt in deze Sport-uitmonstering nog ruiger dan het origineel. De donkergrijze lakkleur vormt een stoere combi met de zwarte wielen, grille en koplampbehuizing. Blauwe remklauwen etaleren de toegenomen stopkracht van de Brembo remmen. Al dat uiterlijk vertoon belooft een hoog sportief gehalte, maar de GranTurismo doet zijn naam eer aan.

Zijn rij-eigenschappen zijn niet ultrasportief, doordat deze Maserati het gewicht en formaat heeft van een grote zakensedan. Met 4,88 meter lengte koop je geen kleine wendbare sportauto en die 1.780 kg massa voel je zeker in snelgenomen bochten. De lekker gevoelige en prettig zware besturing maakt een hoop goed, maar daarvoor moet je wel enig tempo maken. Op lage snelheid reageert ‘ie vrij indirect en bij straatje keren valt de enorme draaicirkel op. Schakel je de Sport-knop op de middeltunnel in, dan verandert de demping van stevig naar keihard. Het platte rubber van de 20 inch wielen zijn op oneffenheden al weinig vergevingsgezind, maar het laatste beetje comfort verdwijnt na het indrukken van de pretknop. De GranTurismo stuurt communicatief en ligt strak op de weg, maar veel sportiviteit voegt de hardere demping niet toe. Ondanks dat deze Maserati één en al adrenaline uitstraalt, haal je de meeste rijsensatie toch uit de kracht en het geluid van de motor.

Niet voor de cijfers

Met een 0 naar 100 km/u sprint in 4,8 tellen behoort deze Maserati zeker niet tot de snelste in zijn soort, maar de beleving is er niet minder om. De topsnelheid van 298 km/u blijft net beneden de magische 300-grens en ook dat geeft aan dat je de GranTurismo niet voor de cijfertjes of meetbare prestaties koopt. De kans dat een vergelijkbaar presterende auto vooraan bij het stoplicht naast je treft is nihil en de snelheidsbeleving is er niet minder om. Een nog minder relevant cijfer is het verbruik. Met flink stoeien vloeit de benzine rijkelijk uit de tank, maar het van de boordcomputer afgelezen langetermijnverbruik van 1 op 6 is wat je kunt verwachten bij een atmosferische achtcilinder.

De stevig omklemmende sportstoelen zijn vrij hard en er gerieflijk in wegzakken doe je niet. Voor wie toch relaxed wil voortkabbelen en over voldoende zelfbeheersing beschikt is er cruise control aanwezig. Diverse bedieningselementen van het navigatie- en audiosysteem hebben een hoog Fiat-gehalte en doen enigszins afbreuk aan de exclusieve ambiance. Het ‘pixelige’ scherm van de boordcomputer en het ouderwets ogende bedieningspaneel van de klimaatcontrole zijn details waar je bij een auto van ruim twee euroton over mag struikelen. Een analoog klokje, witte stiksels op het zwarte leder en aluminiumlook sierlijsten brengen het geheel op smaak, maar niet echt op het niveau dat je mag verwachten. Om die uiterlijke prachtig en praal ook binnenin door te voeren, mist nog enige finesse in het materiaalgebruik van het dashboard – iets wat overigens gedeeltelijk is toe te schrijven aan de leeftijd van het model.

Tunnelvreter

De liefhebber vindt een Maserati bij voorbaat al fantastisch en na het rijden wordt het enthousiasme nauwelijks getemperd. Alleen op het vlak van rijdynamiek blijkt de GranTurismo zijn naam eer aan te doen en wordt de sportieve mythe een beetje ontkracht. Een volbloed sportwagen kun je zelfs deze ‘Sport’ niet noemen, maar er is ook nog de MC Stradale-uitvoering. Hoe dan ook, de sportknop transformeert de Maserati wel tot een verslavende tunnelvreter. Het geluid blijft de grootste attractie, maar voor de beste prestaties of sportiefste rijbeleving zijn er alternatieven. Een paar honderd kilo minder en honderd pk extra zouden hem pas echt competitief maken, maar een prijs van ruim twee euroton doet dat zeker niet. Wil je het beste uit de GranTurismo naar boven halen, dan neem je de GranCabrio voor de ultieme geluidssensatie. Daarvoor kom ik graag nog een keer terug naar Mechelen.

Maserati GranTurismo Sport: Poseidon

De nieuwste