De Daewoo Matiz en later Chevrolet Matiz heeft ondanks het grote verkoopsucces in Nederland een beetje een truttig imago. Truttig is wel het laatste woord waarmee Chevrolet geassocieerd wil worden en dus gooit het merk het roer om. Het ingetogen ontwerp en de bijbehorende modelnaam Matiz gingen de vuilnisbak in. Spark is nu de naam. En kijk eens naar die enorme grille en de nog grotere koplampen. Dát is pas een statement.

In een geïmproviseerde skihut op het vliegveld van Genève maakte ik begin 2009 voor het eerst kennis met de Spark. Chevrolet onthulde de auto aan de vooravond van de autosalon van Genève op het plaatselijke vliegveld. Het uiterlijk en het interieur van het kleintje maakten toen een positieve indruk. Chevrolet heeft er ruim een jaar over gedaan om de Spark naar Nederland te halen dus inmiddels is het nieuwtje er wel vanaf.

De ontwerpers hebben hun best gedaan om de auto een eigen gezicht mee te geven en dat is gelukt. De neus oogt wel wat zwaar in verhouding met de rest van het ontwerp. Dat komt vooral omdat de koplampen bijna doorlopen tot aan de voorruit. En profil vallen de welvingen in het plaatwerk en de hoog oplopende raampartij op. De hooggeplaatste deurgreep van de achterportieren is een ontwerpgrapje dat we nu inmiddels wel kennen. Het zorgt bij de Spark voor een flinke dode hoek omdat het kunststof inzetstuk waarin de deurgreep is opgenomen een deel van de achterste zijruit weg snoept. De achterkant biedt een sportieve aanblik, er is zelfs een heuse sportbumper met daarin een sportuitlaat. Dat ziet er stoer uit maar een tweede blik leert dat achter de chromen ring een zielig dun pijpje hangt.

Blauw

De felblauwe lakkleur keert in het interieur terug. Dit is standaard bij het meest luxe uitrustingsniveau LT en naar keuze levert Chevrolet de inzetstukken ook in het rood of grijs. Het is een leuke aanvulling op een verder toch al niet verkeerd interieur. De toegepaste kunststoffen zijn hard maar steken netjes in elkaar. In dit segment hoef je ook geen ‘soft touch’ dashboard te verwachten. Een klein missertje is het isolatiemateriaal dat boven het display van de climate control naar buiten komt. Bedenk wel dat het in de basisuitvoering allemaal wat kaal en goedkoop oogt door het ontbreken van de glanzende inzetstukken en een ingebouwde radio/cd-speler.

De hooggeplaatste deurgreep van de achterportieren is een ontwerpgrapje dat we nu inmiddels wel kennen.

Het voordeel van een auto in dit segment is dat er niet allerlei ingewikkelde systemen aanwezig zijn waardoor de bediening overzichtelijk blijft. Wel is de werking van de aircoknoppen voor verbetering vatbaar, de klikjes met de verschillende ‘standen’ zijn te vaag waardoor je de knop al snel te ver draait. Bovenop het dashboard bevindt zich een nutteloos ‘schermpje’. Hierin zitten slechts de controlelampjes voor de gordels en airbags, de rest blijft zwart. Chevrolet had hier ook de display van de boordcomputer of radio kunnen onderbrengen.

Op schoot

De zitpositie is voor verbetering vatbaar. De brede middenconsole zit behoorlijk in de weg voor je rechterknie en het stuur is alleen in hoogte te verstellen, waardoor het stuurwiel bij langere bestuurders ‘op schoot’ ligt. Een grappig detail is de direct achter het stuur gemonteerde snelheidsmeter. Dat heeft wel als gevolg dat je ogen zich meer moeten focussen tussen de weg en het instrumentenpaneel. De stoelen bieden weinig ondersteuning in de rug en dat kan op langere ritten vervelend worden. Niet dat de Spark daar vaak voor ingezet wordt, maar toch. Opvallend is de riante ruimte die de bijrijder voorin heeft. Ook achterin biedt de Spark nog verrassend veel ruimte voor een auto van slechts 3,64 meter lang. Passagiers met een lengte tot zo’n 1,75 meter houden het hier prima uit.

De ruimte op de achterbank is ten koste gegaan van de kofferbak, die met een inhoud van 170 liter niet veel voorstelt. Om toegang te krijgen tot dit veredelde bergvak moet je de achterklep apart met de sleutel openmaken. Gelukkig is Chevrolet verder niet zuinig geweest met vakjes en bakjes in het interieur. Ook aan bekerhouders geen gebrek, zelfs niet in de basisuitvoering.

Vier cilinders

In tegenstelling tot de meeste concurrenten is de Spark alleen met viercilindermotoren leverbaar. Ten opzichte van een driecilinder heeft dat als voordeel dat de motor wat verfijnder loopt. Dat merk je vooral bij stationair toerental, dan loopt het machientje in de Spark mooi trillingsvrij. In de testauto ligt een 1.2 16v met 81 pk, 13 pk meer dan de technisch vrijwel identieke 1.0 basismotor. Niet dat de Spark met het 1.2 blokje een scheurijzer is maar in de stad heeft de Spark meer dan genoeg aan 81 pk. Hij komt dan ook goed mee met de rest van het verkeer. Op de snelweg is dat iets minder maar met een beetje geduld bereik je zomaar een topsnelheid van 175 km/u op de teller. Chevrolet geeft zelf een top op van 164 km/u. De 1.2 heeft het karakter van een klassieke zestienklepper: onderin gebeurt er niet veel en het maximale vermogen komt pas bij 6.400 tpm vrij. Je kunt de motor doortrekken tot dat toerental maar echt van harte gaat dat niet. Het arme ding schreeuwt het uit en sméékt je om op te schakelen. Vlot doorrijden komt je wel op een stevig verbruik te staan, gedurende de testperiode zelfs 1 op 12,2 en dat is toch wel erg fors voor zo’n klein autootje.

Het arme ding schreeuwt het uit en sméékt je om op te schakelen.

Chevrolet heeft voor een comfortabele afstemming van het onderstel gekozen. Het maakt de Spark, ondanks de korte wielbasis, tot een prettige reisgenoot - zowel op de snelweg als in de stad. De auto verwerkt kleine en grote oneffenheden naar behoren. Ondanks dat voelt de ‘Chevy’ nooit week aan, het overhellen in de bocht blijft beperkt en je kunt nog best hoge bochtsnelheden bereiken met de Spark. In grenssituaties schuift ‘ie netjes over de voorwielen weg en de achterkant blijft stabiel. Toch voelt het rijden in de kleine hatchback niet direct natuurlijk aan. De besturing is zó indirect en zó gevoelloos dat de auto een onzeker gevoel geeft in lange bochten. En dat is helemaal niet nodig want het onderstel kan zoals gezegd veel hebben. Natuurlijk verwacht je van een auto als de Spark geen superdirecte stuurinstallatie maar dit is wel weer het andere uiterste. Over het schakelen en koppelen heb ik weinig klachten, hoewel de vijfversnellingsbak weinig verfijnd aanvoelt en bovendien nogal wat bijgeluiden produceert. De remmen functioneren probleemloos, ook na meerdere noodstops.

Motorrijtuigenbelasting

De Chevrolet Spark komt niet in aanmerking voor vrijstelling van motorrijtuigenbelasting, in tegenstelling tot concurrenten als de Toyota Aygo, Fiat Panda en Suzuki Alto. De Spark stoot met 119 g/km net iets te veel CO2 uit maar scoort evengoed nog een energielabel B. Op het puntje milieu moet de Spark dus verschillende concurrenten voor laten gaan maar qua prijs nestelt ‘ie zich tussen de genoemde auto’s in. De vanafprijs voor de 1.0 L met 68 pk bedraagt 8.495 euro. De geteste uitvoering komt op 11.795 euro. Die is onder andere voorzien van climate control, radio/cd-speler, elektrisch bedienbare portierruiten voor en achter, metallic lak en parkeersensoren.

Ik loop nog een rondje om de Spark heen voordat ik de sleutel weer inlever bij de importeur. Die grote koplampen en de enorme grille zijn tóch de grootste troef van de Spark. Natuurlijk, hij rijdt alleraardigst, heeft een goede prijsstelling en is nog best ruim binnenin maar dat zijn allemaal geen eigenschappen die écht indruk maken in het overvolle A-segment. Begrijp me niet verkeerd, de Spark is een prima autootje maar het onderscheidende vermogen ligt toch vooral op visueel gebied. En dat is de grootste winst ten opzichte van de ‘truttige’ Matiz. Chevrolets kleinste mag weer gezien worden. Zoals Chevrolet zelf al zegt in de reclamecampagne: ‘It all starts with a spark’.

Chevrolet Spark 1.2 LT

De nieuwste