De eerste twee generaties Opel Zafira behoren tot de braafste auto’s van het afgelopen decennium. De kneuterigheid van de gezins-Zafira-1.6-met-caravan is niet meer. Nu is er de Zafira Tourer, die Opel ‘upmarket’ moet brengen. Met een futuristisch uiterlijk, gedownsizede motoren en een flexibel interieur kun je met je gezin nu in stijl laden en loungen.

Het Opel van nu is niet meer het ‘huisvaderlijke’ Opel van voorheen. Sinds de introductie van de Insignia waait er een frisse wind door de designafdeling in Rüsselheim – waar het hoofdkantoor van Opel is gevestigd. De visuele impact van de Zafira Tourer is enorm en de kruislings geïntegreerde lichtunits en luchtinlaten aan de voorzijde vertonen sterke gelijkenis met die van de revolutionaire Ampera. Een gemiste kans – van de importeur - is de kleur. Dit ‘muisgrijs’ zorgt weliswaar voor contrast met de zwarte delen, maar oogt niet zo fris en modern als de auto zelf. Het 19 inch vijfspaaks schoeisel (800 euro meerprijs op deze Cosmo-uitvoering) doet de aanblik dan wel weer goed, de Zafira Tourer kan zulke wielen goed hebben.

Aan de achterzijde valt de oplopende onderste raamlijn op, die niet direct verraadt dat er een derde zitrij aanwezig is. Door de grote wielen en deuren lijkt de auto kleiner dan ‘ie daadwerkelijk is. Zodra je ernaast staat blijkt de Tourer een lel van een auto. De carrosserie heeft geen stootstrips, slechts een vouw onderaan de deuren markeert het cleane ontwerp. Aan de achterzijde heeft de Zafira Tourer iets weg van de Ford S-Max, met het verschil dat de achterlichten van de Opel optisch verbonden zijn met de donkergetinte achterruit. Met die Ford kom ik meteen op de concurrentiepositie van Opels nieuwste MPV. Qua prijs zit hij iets onder de S-Max, terwijl de Peugeot 5008 een stukje voordeliger is.

Hemels uitzicht

Met dank aan de forse deuren is de instap prettig hoog en riant. Voorin word je uitstekend omklemd door de formidabel zittende voorstoelen met verlengbare zittingen. Door de uitgebreide verstelbaarheid van zetel en stuurwiel is een fijne zitpositie snel gevonden. Hoewel de zithouding best sportief is, zit je uiteraard relatief hoog. Het ruimtelijke gevoel wordt versterkt door de panoramische voorruit, die letterlijk een hemels uitzicht biedt. Een prachtige feature, die Opel ook al op de vorige Astra GTC leverde. Wanneer de zon het zicht dreigt te ontnemen, kun je met een simpele handeling het dak ‘verlengen’ en de zonnekleppen uitklappen.

Het ruimtelijke gevoel wordt versterkt door de panoramische voorruit, die letterlijk een hemels uitzicht biedt.

Je kijkt uit over een dashboard dat uit prachtige materialen is opgetrokken en her en der is voorzien van chromen randjes en aluminium sierlijsten. Op de zwarte stoelbekleding is bovendien een mooie witte stiknaad aangebracht. De kwaliteitsbeleving is hoog en het ontwerp fraai, desondanks zijn er een paar afwerkingsmissers. Zo is het jammer dat de kunststof delen van het dashboardkastje en de deurpanelen niet mooi aansluiten.

Ook de ergonomie kan op sommige punten beter, het knoppencluster onderaan het centraal geplaatste navigatiescherm is allesbehalve overzichtelijk. De bediening van de centrale navigatieknop is ook onwennig, omdat de ‘OK’-functie niet in het midden van de draaiknop zit. In plaats daarvan moet je de zijkant van de draaiknop indrukken om je keuzes te bevestigen. De klimaatbeheersing laat aan duidelijkheid gelukkig niets te wensen over. In twee aparte kokers kijk je tegen tellers aan die wel iets weg hebben van een chronograaf. Ze vormen een schril contrast met het daartussenin geplaatste monochrome display van de boordcomputer. Een ouderwets ding dat bovendien geen navigatieaanwijzingen weergeeft. Kom op Opel, met zo’n hoge ambitie kan een  kleuren-LCD-schermpje er toch wel vanaf? Overigens is de kaart van het navigatiescherm ook niet haarscherp, waardoor het wat gedateerd oogt.

Loungen in flexibiliteit

Door het Flex-7 systeem blinkt de Zafira sinds de eerste generatie uit in flexibiliteit. Opels antwoord op de destijds louter als vijfpersoonsuitvoering leverbare Renault Mégane Scénic had hiermee een unique selling point. Groot voordeel is de verschuifbare achterbank, die je laat kiezen tussen bagage- of beenruimte. Uiterst handig zijn de neerklapbare zesde en zevende stoel, die je onder een vlakke laadvloer kan laten verdwijnen. De Zafira Tourer voegt daar een nieuw aspect aan toe, die onder de toepasselijke noemer ‘Lounge Seating’ valt. Daarbij kun je de wangen van de middelste stoel omklappen en tover je de rugleuning in een handomdraai om tot armleuning. De buitenste zetels kunnen vervolgens naar achteren en meer naar het midden toe, wat extra beweegruimte en een heuse ‘lounge’-opstelling oplevert. Dat je de achterbank niet meer helemaal naar voren hoeft te schuiven om de stoelen van de derde zitrij uit te klappen, is een verbetering ten opzichte van de vorige Zafira.

Aan de achterzijde heeft de Opel Zafira Tourer iets weg van de Ford S-Max

En nu komt het, die derde zitrij kost nu 895 euro extra! Het gaat er daar allemaal wat krapper aan toe, maar als de tweede zitrij een beetje inschikt kan ik tweemaal ‘achter mezelf’ zitten. Helemaal achterin gaat dat weliswaar met opgetrokken knieën en tegen een rechtop gezette rugleuning, maar het kán. Handig is dat het afdekzeil van de bagageruimte opgeborgen kan worden in een speciale uitsparing onder de laadvloer. Helaas blijkt dit klusje makkelijker gezegd dan gedaan en is het vrijwel onmogelijk om ‘m tijdens dit proces niet te beschadigen. De mat van de laadvloer is op meerdere manieren opvouwbaar, waardoor je altijd een vlakke (én kierloze) laadvloer - zonder drempel - hebt. In vijfpersoonsconfiguratie heb je maar liefst 710 liter laadruimte. Gooi alles plat en je hebt net geen twee kuub verhuisruimte. Een fiets achterin gooien is zodoende geen probleem, al is het natuurlijk nog geen Renault Espace.

Weinig snelheidsbeleving

Tot nu toe maakt de Zafira Tourer een serieuze indruk. Hierbij zou een flinke dieselmotor prima passen. Wie deze links laat liggen, heeft de keuze uit slechts één benzinemotor. Die is er in twee smaken, de 1.4 Turbo levert 120 of 140 pk. Ik reed met de krachtigste van de twee. Staar je niet blind op die kleine cilinderinhoud, dankzij de turbo zit er zeker wel power in en tot 80 km/u ben je prima bedeeld. In de eerste drie versnellingen voelt de Zafira Tourer lekker vlot aan, al merk je wel dat de turbo minimaal 2.500 tpm nodig heeft om goed mee te blazen. De motor laat daarbij helaas rauwe klanken horen en soms hoor je de turbo lucht aanzuigen.

De flexibiliteit keert ook terug in het onderstel, daarvoor draagt FlexRide verantwoording.

Boven de 80 km/u kom je er achter dat je de 120 pk-versie niet in overweging hoeft te nemen, de sterkste 1.4 Turbo heeft namelijk best wat moeite met de 1.513 kg zware Opel. Het lijkt bijna alsof je met een atmosferische motor op pad bent, de turbo voel je in de hoogste versnellingen nauwelijks. Met een koppel van 200 Nm bij slechts 1.850 tpm zou je in theorie voldoende trekkracht moeten hebben, in de praktijk moet je echt terugschakelen of toeren maken om vlot in te halen. Trek je de motor verder door, dan blijkt ‘ie helemaal niet langzaam. In iets meer dan 10,5 seconden zit je vanuit stilstand op 100 km/u. Door de lage snelheidsbeleving lijkt de Zafira vooral op tussensprints een beetje tekort te komen, maar de metingen vielen alleszins mee. De auto is prettig stil en met iets meer dan 3.000 tpm bij 120 km/u blijft de motor mooi op de achtergrond. Overigens heeft dezelfde motor in de Astra een nog langere versnellingsbak, wat meteen verklaart dat de Zafira Tourer met kortere overbrengingen niet echt zuinig uit de test komt. Dat er nog maar 1.000 kilometers op de teller stonden en de temperatuur tijdens de testperiode rond het vriespunt lag, zijn verzachtende omstandigheden, de gerealiseerde 1 op 10,3 ligt hoe dan ook ver van de opgegeven 1 op 15,9. Mijn inschatting is dat een ingereden exemplaar in de zomer niet veel beter dan 1 op 12 zal halen. Daar doet het start- en stop-systeem verder weinig aan. Het is wel handig dat na het uitvallen van de motor, de bak weer in de eerste versnelling kan worden gelegd, wat een handeling scheelt als het stoplicht op groen gaat.

De flexibiliteit keert ook terug in het onderstel, daarvoor draagt FlexRide verantwoording. Deze kent - naast de standaardsetting - een Tour- en Sportstand. De eerste zorgt voor een zachte demping en een lichte besturing, die comfortverhogend werken. Met ingeschakelde sportstand worden de tellers rood verlicht en de besturing een tikje zwaarder, terwijl de gasrespons op scherp staat en de demping harder is. Hiermee kun je het rijkarakter aan je (be)stemming aanpassen. In ‘sport’ kun je individuele zaken als ‘sportophanging’, ‘sportbesturing’ of de rode tellerverlichting afzonderlijk in- of uitschakelen. In alle gevallen stuurt de Zafira Tourer, mede met dank aan de brede sloffen, lekker scherp en hij ligt mooi strak op het asfalt. Ondanks de dunne bandwangen is er in de standaard- en Tour-setting voldoende comfort aanwezig, voor als het hele gezin op pad is. De adaptieve dempers doen uitstekend hun werk en FlexRide is zeker de extra investering van 1.100 euro waard.

Futuristisch ruimteveer

De testauto kost inclusief opties net geen 39.225 euro, een flinke smak geld voor een midi-MPV. Daarvoor krijg je dan wel een futuristisch ruimteveer terug, waarin het je aan niets ontbreekt. Het is heerlijk loungen onder het glazen dak van deze Zafira Tourer. De kwaliteitsbeleving en de flexibiliteit van het interieur zijn groot, maar op motorisch vlak is er ruimte voor verbetering. De 1.4 Turbo voelt niet zo soepel als de TSI’s van Volkswagen of de EcoBoost-motoren van Ford, terwijl ‘ie wel een slokje lust. Dat laatste is overigens vaker het geval met gedownsizede turbomotoren. De heerlijke stoelen en het fantastische onderstel maken veel goed. Bestel je deze Opel in een hippe kleur, dan heb je gegarandeerd de mooiste gezinsauto van de straat.