In de jaren ‘90 bouwden veel Japanse autofabrikanten betaalbare fun-coupés en cabrio’s. Ik kan legio voorbeelden noemen van modellen die op het gebied van handling en techniek hoge ogen gooiden, zonder een vermogen te kosten - neem de Honda Integra Type R en Toyota MR2. Het afgelopen decennium heb ik kunnen proeven aan de geweldige Mazda RX-8 en Nissan 370Z, maar die kosten naar verhouding een stuk meer dan die legendarische modellen uit de jaren ‘90. Subaru en Toyota sloegen de handen ineen en grijpen met de zo’n 40.000 euro kostende BRZ en GT86 terug op het verleden, toen je nog veel rijplezier per euro kreeg.  De GT86-sleutels vonden nauwelijks rust. 

Sinds de Toyota GT86 aan de wereld werd getoond, zat ik met ongeduld te wachten. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst, maar als Japanners serieus met een (compacte) sportauto aan de slag gaan, weet je van te voren dat het goed zit. De specificaties spreken boekdelen: 200 pk, achterwielaandrijving, slechts 1.205 kg gewicht en een zo laag mogelijk zwaartepunt. De nieuw ontwikkelde 2,0-liter boxermotor ligt achter de vooras en slechts 46 centimeter boven het wegdek, terwijl  de bestuurder achter het grijpgrage stuur eveneens zo dicht mogelijk boven het asfalt zit.

De gewichtsverdeling van 53:47 klinkt de purist als muziek in de oren en voor hem/haar is deze auto dan ook gebouwd. Voor 40 mille kun je bij Volkwagen een geblazen Scirocco met mooie dashboardmaterialen en puike afwerking aanschaffen, zo leuk als de Toyota wordt ‘ie nooit - zelfs niet als Scirocco R. Niets ten nadele van de Scirocco, maar qua rijplezier kan de Duitser op geen enkele manier tippen aan de GT86. Hoe het in- en exterieur van de Toyota oogt en voelt staat op de tweede plaats, bij de Japanner gaat het primair om rijplezier.

Ken je doelgroep

Dat wil niet zeggen dat Toyota geen moeite heeft gedaan om de GT86 lekker te laten smoelen. De agressieve neus trekt veel bekijks en iedereen ziet direct dat dit niet zomaar een ‘doorsnee Japannertje’ is. De korte achterzijde met twee dikke uitlaten typeren de compacte sportauto,  met die lange motorkap heeft de carrosserievorm iets klassieks. De GT86 ziet er van zichzelf snel uit, maar tuners zullen ‘m zonder twijfel onder handen nemen. Niet voor niets levert Toyota in het land van herkomst een gestripte versie met stalen wielen en ongespoten bumpers. Toyota kent de doelgroep, de GT86 leent zich uitstekend voor persoonlijke aanpassingen. De 17 inch lichtmetalen wielen zien er goed uit, maar onder deze auto verwacht je meer ‘racy’ wielen. Een subtiele verlaging zou de GT86 ook niet misstaan. Het is een kwestie van tijd voordat de GT86 debuteert in een zoveelste Fast and the Furious-film.

Het is een kwestie van tijd voordat de GT86 debuteert in een zoveelste Fast and the Furious-film.

In vergelijking met Europese auto’s uit deze prijsklasse kun je het mindere materiaalgebruik in het interieur als minpunt zien. Zoals gezegd lag daar niet de hoogste prioriteit, echt tegenvallen doet het evenmin. Bepaalde delen zijn met leder afgewerkt en de veelgebruikte rode stiksels zien er mooi uit, maar ik kan niet ontkennen dat het interieur op een lager niveau staat dan van bijvoorbeeld de  Peugeot RCZ. Ik kan de ‘straight to the point’-insteek van Toyota echter wel waarderen, omdat het interieur nu sportief en doelmatig is.

De kuipstoelen die je stevig vasthouden zijn hiervan een voorbeeld, net als de centraal geplaatste toerenteller, waarbij de digitale (extra) snelheidsmeter perfect in het gezichtsveld is geplaatst. De versnellingspook is - zoals het hoort - extreem kort en pakt heerlijk beet. Achterin vind je nog twee zitplaatsen, maar die zijn alleen voor noodgevallen te gebruiken. De kofferbak is met 243 liter van een acceptabel formaat en met platgelegde bank kan je na een dagje circuitrijden een setje kale banden achterin kwijt.

Greep naar het verleden

Het stuurwiel is niet heel ver naar je toe te halen, maar de bestuurdersstoel kan ver naar voren schuiven zonder dat je – ook als je lange benen hebt - klem komt te zitten. Een goede, actieve zithouding is zodoende makkelijk gevonden. Dankzij de niet al te harde vering is de GT86 prima dagelijks inzetbaar. Je moet alleen rekening houden met de extreem lage zitpositie, een GT86-bezitter realiseert zich opeens hoe vaak ‘ie in- en uitstapt. Het is opvallend hoe netjes de GT86 met brandstof omgaat. Bij 100 km/u geeft de boordcomputer een actueel verbruik van circa 1 op 16 aan en met wat spannender rijgedrag kwam het gemiddelde brandstofverbruik uit op 1 op 9,5. Bij rustig rijden komt wel aan het licht dat er op het gebied van isolatie weinig is gedaan. Bandengeruis is bijvoorbeeld sterk aanwezig - wellicht valt dat bij Toyota onder ‘beleving’.

Open galerij

De korte achterzijde met twee dikke uitlaten typeren de compacte sportauto

En nu begint het echte verhaal, want met beleving zit het bij de GT86 helemaal snor. Man, wat is deze auto goed gebouwd. De Toyota voelt als een greep naar het verleden, toen niet alles werd weggefilterd en elektronica weinig te zeggen had. Uiteraard zijn zaken als Vehicle Stability Control en ABS aanwezig, maar het eerste kan simpel uitgeschakeld worden en bij een stevige pot sturen grijpt het ABS nauwelijks of pas heel laat in. Ideaal voor op het circuit! De besturing is zoals het hoort: eerlijk, haarscherp en goddank zonder elektronische stuurbekrachtiging. Een korte beweging is voldoende om de auto snel van koers te doen wijzigen en je voelt exact wat er allemaal gebeurt.

Nooit was je zo blij met rotondes of lege parkeerplaatsen als in een GT86

Driftmachine

Een perfecte besturing is niets zonder een uitgekiend onderstel, maar maak je daarover geen zorgen - dat is net zo goed. De hoeveelheid grip is fantastisch, vooral in korte bochten. Met de toerenteller richting 7.500 tpm is de achterkant eenvoudig uit te laten breken – mits je het VSC hebt uitgeschakeld (altijd doen!). Trap het gaspedaal naar de bodem en een lange drift is – met wat oefenen – kinderspel. Nooit was je zo blij met rotondes of lege parkeerplaatsen als in een GT86, wát een heerlijke driftmachine! De 200 pk is niet voldoende om de kont gelijk om te gooien, je moet er wel iets voor doen. De viercilinder komt voorbij 5.000 tpm pas helemaal los, dus voor een glijpartij op droog asfalt moet je ‘m flink op toeren jagen. Na veel spelen valt een verbruik van 1 op 8,2 niet eens tegen.

Afgezien van het feit dat de GT86 een heerlijke driftauto is, is het ook een uiterst fijne auto als je niet over de gripgrens gaat. Zoals gezegd moet je de boxermotor echt in de hoge toerenregionen houden, anders ontbreekt een snelheidssensatie. De ‘klik-klak’-zesbak met korte verzetten is lekker sportief, bijzonder hoe enkel Japanners dat zó voor elkaar krijgen. Het maximale vermogen van 200 pk is pas bij 7.000 tpm beschikbaar, het koppel van 205 Nm tussen 6.400 en 6.600 tpm. De 0 tot 100 km/u-sprint in 7,6 seconden en een topsnelheid van 226 km/u zijn niet verpletterend, maar maken de GT86 gewoon vlot. De gasrespons is prettig, zonder hitsig te zijn en het is mooi dat de auto exact 100 km/u haalt in de tweede versnelling. Het motor- en uitlaatgeluid stelt iets teleur. Z’n boxergeluid is absoluut uniek te noemen, maar ook vrij behouden en pas op hoge toeren opwindend. Wellicht een bewuste keuze, aangezien er nu al uitlaatsystemen beschikbaar zijn via Toyota Racing Development (TRD). Met andere woorden: Toyota lijkt de auto bewust geschikt te hebben gemaakt voor individualisering.

Allerbeste vriend

Vertrouw je op jouw rijkwaliteiten en ben je gek op (veel) sturen én driften dan is de Toyota GT86 je allerbeste vriend. Het ‘oldskool gevoel’ bij deze compacte drifter is een verademing, vergeleken met de door elektronica getemperde beleving bij moderne sportauto’s. Het maakt de GT86  begerenswaardig. De auto heeft een bijzondere uitwerking op mij en is misschien wel de meest vermakelijke auto die ik tot op heden reed. Enkel meer motorvermogen staat op het verlanglijstje, maar iets in mij zegt dat een snellere versie slechts een kwestie van tijd is…