Niches worden gecreëerd en trends worden gezet. De autobranche is de laatste jaren drukker en drukker met het verzinnen van nieuwe modellen – een ‘gewone’ hatchback of sedan is vandaag de dag niet meer voldoende om kopers naar de showroom te lokken. Opel komt nu met de Mokka, een aantrekkelijke mini-SUV die nu in de showroom staat. In deze test voelen we Mokka aan de tand, waarbij de integrale aandrijving zich ook nog even mag bewijzen. Is het een alleskunner of een blitskikker?

Allereerst de complimenten aan het designteam van Opel, want de Mokka ziet er bijzonder goed uit. Serieus, doch ook speels en volwassen, maar niet bejaard - ja, dat kan allemaal in één ontwerp. Het design klopt van alle kanten en de Mokka smoelt bovendien lekker ‘dik’. De lip onder de voorbumper laat de SUV dicht bij de grond staan. Een probleem is dat niet, want écht terrein zal deze Opel toch nooit zien. Een helling nemen is overigens geen enkel probleem, voor het omlaag kruipen heeft de compacte SUV zelfs Hill Descent Control standaard.

Hoog en ruim

Een groot voordeel van dit type auto is de hoge instap en dito zit – heel prettig. Het geeft toch altijd een veilig en ‘machtig’ gevoel om over het verkeer heen te kijken. Opel monteert standaard prima stoelen, al zijn ze relatief hard. Zoals ik van Opels gewend ben is het stuurwiel ver naar je toe te halen, hetgeen een fijne zitpositie verzorgt. Tijdens het winterse weer is de optionele maar op de testauto aanwezige stuurverwarming heerlijk. Vanaf je werkplek kijk je uit over een herkenbaar Opel-dashboard dat van mooie materialen is vervaardigd. De glimmende dashboardinleg lijkt misschien wat teveel ‘bling bling’, maar het heeft wel iets geinigs. Het zicht is naar voren en opzij is goed, de dikke C-stijl en de oplopende deurlijn maken het zicht schuin naar achteren matig.

Achterin heeft Opel de moeite genomen om het ook de passagiers aldaar gemakkelijk te maken. De hoeveelheid beenruimte is uitstekend, een lang persoon kan prima ‘achter zichzelf’ zitten. Aan hoofdruimte is evenmin gebrek. Een 230 volt-aansluiting behoort in dit geval bij het Edition+ pakket, handig om bijvoorbeeld een laptop in te pluggen en daarmee de kinderen zoet te houden op de achterbank. De kofferbak is met 365 liter mooi ruim en bovendien heeft de Mokka een lage tildrempel. De achterklep voelt en klinkt ietwat blikkerig, maar ach.

Eigenlijk ben je het beste bediend met een Mokka 1.4 Turbo zonder 4x4, maar die wordt niet aangeboden. Zonde.

Loom, tot je gas geeft

Vierwielaandrijving wordt standaard op de 1.4 Turbo geleverd, de atmosferische 1.6 heeft voorwielaandrijving. Bij de 130 pk sterke CDTI-dieselmotor  is beide mogelijk, maar die zal niet enorm populair zijn bij de overwegend particuliere Mokka-koper. De turbogeblazen 1.4 vierpitter in de testauto levert een schappelijke 140 pk en 200 Nm. Het maximale koppel is pas bij 4.900 tpm beschikbaar en dat merk je. Onderin voelt de benzinemotor loom aan, in de hoge toerenregionen wordt ‘ie lekker pittig. Hierdoor valt de motor bij rustig rijden ietwat tegen en dat doet het ergste vermoeden voor de prestaties van de minder krachtige 1.6 basismotor met 115 pk. De 1.4 Turbo komt dus na 2.500 tpm lekker los, maar dat gaat natuurlijk wel ten koste van het verbruik. Veel beter dan 1 op 12 is erg lastig te scoren. Daar staat wel tegenover dat het blok ‘an sich’ prima presteert en op de snelweg bij 100 en 120 km/u respectievelijk 2.300 en 2.800 tpm draait. De versnellingsbak laat zich enigszins stroef bedienen, vooral in de vijfde en zesde versnelling, maar voldoet verder goed. Voor een auto met zo’n hoge koets is het binnenin lekker stil, maar een beetje windgeruis is niet te voorkomen.

Het stuur- en rijgedrag heeft Opel vrij neutraal gehouden. De Mokka is niet soft, maar ook zeker niet sportief. Gewoon keurig en voorspelbaar. De Mokka is niet de allercomfortabelste auto, maar daartegenover staat wel dat de koets weinig overhelt en dat de wegligging goed is. De vierwielaandrijving heeft daarin zeker een aandeel. Wanneer de voorwielen grip verliezen voel je dat de achteras bijspringt om onderstuur te voorkomen. In de sneeuw (met zomerbanden) kun je veel lol hebben, maar een technisch wondertje is Opels 4x4-systeem niet. Dat hoeft ook niet bij een compacte SUV, zeker omdat het mechaniek adequaat functioneert. De besturing is typisch Opel: licht en direct maar ook wat vaag. Niet verkeerd hoor, want de Mokka stuurt ‘makkelijk’. Ideaal in stadsverkeer, waarbij parkeersensoren voor en achter de onoverzichtelijke koets moeten helpen beschermen tegen parkeerschade.

Open galerij

De Mokka smoelt bijzonder goed

Prijzen beginnen bij 22.645 euro voor de 1.6, de luxere Edition moet 25.345 euro kosten. De 1.4 Turbo met integrale aandrijving kost minstens 29.745 euro en dan heb je gelijk de Edition-uitvoering. Die 4.400 euro vormt een flink prijsgat, waardoor ik mij afvraag waarom Opel geen 1.4 Turbo met voorwielaandrijving aanbiedt. Dan heb je toch de power waar de Mokka om vraagt, terwijl de kostbare vierwielaandrijving achterwege kan blijven. Voor ongeveer hetzelfde bedrag heb je namelijk ook een Nissan Juke met 190 pk en voorwielaandrijving. Neemt niet weg dat de Mokka qua uiterlijk een stuk minder smaakgevoelig is en volwassener overkomt.

Belangrijke troeven

Op het gebied van vierwielaandrijving en terreinmogelijkheden heeft de SUV van Opel weinig bijzonders in huis, 4x4 is vooral handig als je met de auto op wintersport gaat. Wel is het mooi meegenomen dat de Mokka bij een afdaling de snelheid elektronisch controleert en aanpast, iets wat zelfs niet altijd in grotere SUV’s gebeurt. Eigenlijk ben je het beste bediend met een Mokka 1.4 Turbo zonder 4x4, maar die wordt niet aangeboden. Zonde, want eenmaal op toeren is het een pittige motor, die in een keurig rijdende en sturende auto ligt. De belangrijkste troef van de Opel Mokka is zijn leuke uiterlijk. De Mokka is een fraaie auto, die ook nog eens veel binnenruimte biedt. Ik snap opeens de populariteit van de compacte SUV, dankzij de Mokka.