Auto’s passeren op deze plaats in allerlei soorten en maten de revue. In dat licht bezien valt de motorscooter die ik op deze plaats zal reviewen wel erg uit de toon. De enige overeenkomst is dat je hem -onder voorwaarden- met een autorijbewijs mag besturen. Ikzelf heb nooit iets gemotoriseerds gereden met minder dan vier wielen, wat voor deze test een voordeel schijnt te zijn. De motorscooter Piaggio MP3 LT mag je namelijk met rijbewijs B besturen, mits je dat voor 19 januari 2013 hebt behaald. De nieuwe Europese regelgeving roept namelijk een hellend vlak in voor de MP3 en consorten. Men is blijkbaar bang dat de hele wereld straks rondsnort op de meest inventieve voertuigen. Voor vele rijbewijsbezitters is dat echter geen probleem: voor hen volgt hier een rijtest die niet alleen het voertuig zelf, maar ook de bijzondere rijervaring beschrijft.

Vergeet standaarden, laat conventies varen en denk niet aan wat je eerder hebt gezien: de Piaggio MP3 is anders. Het is geen auto, geen trike en geen scooter. De twee voorwielen springen direct in het oog, net als het heuse ‘neusje’ met grille. Dat zie je nooit! De achterkant kent een traditionelere vormgeving en doet denken aan die van een conventionele motorscooter. Iets forser dus dan een brom- of snorscooter, maar het is nog herkenbaar. Ook de zitpositie is ‘geleend’ van de kleinere broeders: rechtop, alsof je op een pianokruk zit. De MP3 heeft sinds kort een iets verlaagde zitting, waardoor ook kleinere personen zoals ondergetekende met beide voeten aan de grond kunnen komen.

De driewieler ziet er bijzonder, maar smaakvol gestileerd uit. Je ziet dat de vormgeving uiterste zorg heeft genoten, maar de verschillende onderdelen sluiten niet perfect op elkaar aan. Dat valt het meest op bij de naden op het stuur en bij de achterklep, die niet geheel in lijn ligt met de rest van het ontwerp. 

Drijfzand on demand
De MP3 is geen Segway die zichzelf dankzij een gyroscoop rechtop houdt, hij gedraagt zich als een tweewieler. Dat komt doordat de voorwielen onafhankelijk van elkaar in- en uit kunnen veren. Je moet dus ‘schuin door de bocht’. De wielen ontgrendelen zich wanneer je gaat rijden, of je doet het met een knopje op het stuur. Het best kun je daarbij je beide benen op de grond houden, want het gewicht dat je dan te verduren krijg is fors te noemen. Vergis je niet: ondanks de twee voorwielen kan een MP3 gewoon omvallen wanneer ze niet ‘geblokkeerd’ rechtop staan. Heb je het gewicht eenmaal gevoeld, dan is een dotje gas voldoende om stabiel weg te rijden.  

Leuk is hij dus, die Piaggio. Maar kún je er ook nog wat mee? Je wordt immers nat als het regent.

Tot daar aan toe is het rijden vrij gemakkelijk. Dit verandert bij het opdoemen van de eerste bocht. Leunen en hellen zijn daarbij toverwoorden, maar het opdreunen van de spreuk blijkt eenvoudiger dan de toepassing. De eerste bochten verlopen dan ook erg houterig en hoewel de bewegingen op den duur wennen, is het gedurende de test niet mijn tweede natuur geworden. Dat het ook anders kan bewees een volleerd motorrijder die het stuur even van mij overnam. Hij rondde bochten met snelheden die mij kippenvel bezorgden…

Plezier na gewenning
Als het dan eenmaal zover is en de MP3 zijn macht stukje bij beetje aan je overdraagt, maakt het onbestemde gevoel langzaamaan plaats voor plezier. Je kunt iets relaxter rijden, bent minder bezig met de voertuigbeheersing en je kunt de capaciteiten van de MP3 steeds beter benutten. Daarbij is het vrije gevoel enorm groot en haal je genot uit het met speels gemak zigzaggen door de stad. De Piaggio laat je maximaal genieten van alles om je heen. De opgestoken duimpjes en verbaasde blikken van omstanders zijn legio, maar maken slechts een klein deel uit van de totaalbeleving die daardoor minstens op sportwagenniveau ligt. Het verbruik ligt in een andere ‘league’, want tijdens de ruim 700 testkilometers behaalde ik een bijzonder fraaie 1 op 24,5. Herhaal dat maar eens in een auto.

Dan volgt het moment om de MP3 eens flink te laten werken. Vooraan bij het stoplicht draai ik de gashendel volledig open. Dat blijkt een verzoek waar de driewieler wel raad mee weet. Zonder enige twijfel kiest de CVT een hoog toerental van de 40 pk sterkte 500cc motor, terwijl ik steeds verder naar voren leun omdat de MP3 het gevoel geeft de reis slechts per achterwiel te willen voortzetten. Dat zal nooit gebeuren, maar zelfs een serieus snelle cabriolet komt qua snelheidssensatie niet in de buurt. Tijdens het plezier maken moet je wel voor ogen houden dat je geen enkele bescherming geniet. Je moet beter dan ooit anticiperen, goed uitkijken bij inhalen en een goede positie (iets verder naar links) op de weg innemen. Voldoe je aan die waarden, dan is de MP3 een fijne metgezel waarop je jezelf relatief comfortabel van A naar B kunt brengen.

Open galerij

De achterkant kent een traditionelere vormgeving en doet denken aan die van een gewone motorscooter.

Tassenbak en oplaadgemak

Leuk is hij dus, die Piaggio. Maar kún je er ook nog wat mee? Je wordt immers nat als het regent en op de weg ben je veel kwetsbaarder. Gelukkig kan er vijftig liter bagage mee in de afsluitbare bergruimte onder het zadel, die je ook via het kleine achterklepje kunt bereiken. Probeer er geen vijftig pakken melk te verstouwen; een tas volgt de vele contouren van de bagageruimte een heel stuk beter. Ik heb de ruimte onder het zadel als voldoende ervaren. Laptop, fotocamera en een aantal lenzen vonden er een prima plekje naast mijn jas, terwijl ik op die plek ook mijn telefoon zou kunnen opladen met een 12v-aansluting. En haal je alles uit de bak, dan kun je er twee helmen kwijt. Hoef je daar tenminste niet meer mee te sjouwen.

Ook praktisch zijn de drie bakjes in de ‘cockpit’, waar je klein grut kwijt kunt en waar je een telefoon kunt opladen via de USB-poort. Een interessante noviteit die helaas niet aanwezig was op de testscooter is het ‘Piaggio Multimedia Platform’ á 254 euro. Daarmee kan een iOS- of Android-toestel worden omgetoverd tot een uitgebreide boordcomputer die extra meetgegevens en zaken als navigatie biedt. Een houder op het stuur zorgt ervoor dat je die gegevens goed kunt aflezen.

Vierde wiel aan de wagen

Na een paar dagen rijden met de Piaggio MP3 blijf ik zitten met een dubbel gevoel. Aan de ene kant heb ik nog nooit een testvoertuig gereden dat zoveel plezier bood, aan de andere kant biedt een auto uit dezelfde prijsklasse voordelen te over. Vergelijk je de driewieler namelijk met een Volkswagen Up! of Peugeot 107, dan word je op de Piaggio gewoon nat wanneer het regent en ben je op de weg ontzettend kwetsbaar. Daar staat tegenover dat een file je met een MP3 niet deert en je in een auto zoals gezegd lang niet zoveel plezier beleeft. De MP3 is dus echt een vervoermiddel voor liefhebbers. Voel je bijvoorbeeld graag snelheid, maar blijf je het liefst binnen de grenzen van de wet? Heb je een broertje dood aan files? Dan moet je de Piaggio MP3 LT zeker eens gaan proefrijden. Het kan zo maar eens ‘jouw ding’ zijn.