Hoe geef je de succesvolle Nissan Qashqai een waardig vervolg? Het merk verbaasde in 2006 vriend en vijand door met de Qashqai als opvolger van de slaapverwekkende Almera te komen. Het succes dat volgde was misschien nog wel verbazingwekkender. Nu is het tijd voor de tweede generatie: zuiniger, schoner, ruimer - de bekende verbeteringen. Maar niet meer zo verfrissend als de eerste Qashqai. Is dat erg? Of was dat nu juist de succesfactor?

Een beetje gestroomlijnder en wat modernere lijnen. Nissan vernieuwde de Qashqai zoals Volkswagen al jarenlang zijn Golf evolueert. En dat is al decennia lang de bestverkopende auto in zijn segment, dus niets mis mee. Zou je zeggen. Maar een Golf is van verre als Golf herkenbaar en de nieuwe Qashqai heeft een wat inwisselbaar uiterlijk gekregen. Het mocht blijkbaar niet al te gezellig worden, geen Juke-achtige ontwerpgrappen dus voor Nissans bestseller. Ergens is dat jammer, de nieuwe Qashqai had ook een Kia- of Toyota-logo kunnen dragen. Dat wil niet zeggen dat er geen verbeteringen zijn, met name de voorkant oogt een stuk krachtiger. De nieuwe kleur Ink Blue is mooi, maar de testauto staat op te kleine wielen (17 inch) om het ontwerp goed uit te laten komen. Nu lijkt het zelfs alsof de Qashqai achter te hoog op z’n poten staat.

Inwisselbaar

Net als de buitenkant is het interieur keurig maar het ontwerp van het dashboard is nogal inwisselbaar. De toegepaste materialen zijn redelijk: een zachte toplaag en hoogglans zwarte afwerking op de middenconsole trekken het geheel aardig omhoog. Dat voorkomt niet dat de Qashqai geen heel degelijke indruk achterlaat. Het zal misschien exemplarisch zijn, maar ik wil toch even klagen over de audio-installatie die af en toe op hol slaat, de zichtbare lijmrandjes, het armoedige klepje van het vak in de middentunnel en de rammels uit de kofferbak en voorwielophanging.  

Het mocht blijkbaar niet al te gezellig worden, geen Juke-achtige ontwerpgrappen dus voor Nissans bestseller. 

Goed, genoeg gezeurd. De bediening is namelijk dik in orde, je vindt alles waar je het verwacht en het touchscreen heeft geen nodeloos ingewikkelde menu’s of talloze functies die je toch nooit gebruikt. Wel oogt de lay-out wat gedateerd, ik krijg spontaan zin om Tetris te spelen. Nissan heeft handige vakken voor portemonnee en telefoon aangebracht in de middentunnel en voor grotere voorwerpen is er een enorm vak onder de middenarmsteun. Muziek streamen en Bluetooth bellen werken vlekkeloos, maar de functie die Google en Facebook op het beeldscherm in de auto kan tonen doet het niet met de gekoppelde smartphone. De achteruitrijcamera is een prettige voorziening, net als de verkeersbordenlezer. Helaas zijn de systemen die beginnen te piepen als je te dicht op je voorganger rijdt of de wegbelijning overschrijdt eerder irritant dan veiligheidsverhogend.

Prettig hoog

Je zit in de Qashqai prettig hoog en de bestuurderstoel en het stuur zijn voldoende verstelbaar. De stoelen zien er wat vormloos uit en dat blijkt ook wel als je erop zit, maar het gebrek aan zijdelingse steun is het enige dat echt storend is. Achterin is er genoeg ruimte, een passagier met een lengte tot  1,90 meter kan ‘achter zichzelf’ zitten, zelfs met het hoofdruimte-vretende panoramadak dat op de testauto aanwezig is. Twee praktische kritiekpuntjes: de middelste zitplaats is niet echt comfortabel en ventilatieroosters ontbreken achterin.

Helemaal achterin vind je 410 liter bagageruimte en dat is prima. De Qashqai heeft uitneembare vloerpanelen om meer ruimte te creëren, de afwerking van de ruimte daaronder had wel iets netter gemogen. De bank laat zich eenvoudig omklappen voor meer ruimte. De achterklep moet met een ferme klap dichtgegooid worden, anders valt hij niet in het slot. Voor niet al te grote en/of sterke mensen is dat niet heel handig.

De nieuwe kleur Ink Blue van Nissan Qashqai is mooi.

Meest aantrekkelijke versie

De testauto heeft de instapmotor, de 115 pk sterke DIG-T benzinekrachtbron. Dit is voor particuliere kopers de meest aantrekkelijke versie, zakelijke rijders zullen voor de 1.5 dieselmotor met 20 procent bijtelling gaan. Er ook nog een 1.6 dieselmotor, meer benzineversies volgen in een later stadium. De 1.2 turbomotor is een fijn blok, met een mooi lineaire krachtsopbouw vanaf 2.000 tpm tot aan het ‘rood’. In de stad versnelt de Qashqai goed met deze motor, maar voor buiten- en snelwegwerk is de 1.2 DIG-T een maatje te klein. Als je bij 100 km/u gas geeft in de vijfde of zesde versnelling gebeurt er nagenoeg niets.

Het schakelen gaat te licht, de versnellingsbak voelt een beetje goedkoop aan. Je zou kunnen zeggen: als een mes door de boter, maar dan wel boter met klontjes want de pook gaat niet altijd zonder haken naar de volgende versnelling. Bovendien beweegt de pook mee met het kantelen van de motor. De koppeling gaat al net zo licht, maar is wel ‘vriendelijk’ afgesteld – je laat de Qashqai niet zomaar afslaan. 

Dynamisch randje

Het onderstel van de nieuwe Qashqai is goed. Het is een comfortabele auto met een verrassend dynamisch randje. Overhellen in de bocht blijft binnen de perken, zeker voor een wat hogere auto als de Qashqai. Hij voelt stabiel aan in bochten, zelfs als je ‘m pusht. Ook met de elektronische beschermengel ESP uitgeschakeld blijft onderstuur voorspelbaar en beheersbaar. De Nissan verslindt drempels met gemak en biedt ook verder een prettig veercomfort. Het zou mooi zijn als de besturing aansluit bij deze goede mix van comfort en dynamiek, maar dat is helaas niet het geval. De installatie is veel te licht en gevoelloos en ook niet al te direct. Dat laatste is niet zo erg, maar iets meer tegendruk en iets meer contact met de voorwielen zou van de Qashqai een uitgebalanceerd rijdend geheel maken.

Met een vanafprijs van 23.150 euro nestelt de Qashqai zich aan de bovenkant van zijn segment. Hij is duizenden euro’s duurder dan de instap-Mitsubishi ASX en -Suzuki S-Cross, maar goedkoper dan de Volkswagen Tiguan en Kia Sportage, die daar sterkere motoren tegenover zetten. De prijzen van de dieseluitvoeringen liggen een stuk dichter bij elkaar. Noemenswaardig is dat de Nissan en de Suzuki de enige modellen met 20 procent bijtelling in hun segment zijn.

Meer van hetzelfde

‘Het vervolg’ op de ‘de Qashqai’ is meer van hetzelfde. Hij wat ruimer geworden, heeft een flink verbeterd onderstel, modernere en zuinigere motoren en een gemoderniseerd uiterlijk. Is dat genoeg? Voor veel huidige Qashqai-eigenaren – en daar zijn er nogal wat van – misschien wel. Maar aan de andere kant verliest de Qashqai een beetje zijn uniciteit. Bovendien is het nieuwe model zeker niet foutloos. De voorsprong die het merk 8 jaar geleden had komt nooit meer terug. Dat weten ze bij Nissan, maar met de nieuwe Qashqai hadden ze in ieder geval een poging kunnen doen. De tweede generatie van het succesnummer is een logisch vervolg maar leunt net iets te comfortabel op de succesvolle basis die zijn voorganger heeft neergezet.