Highlights

  • opvolger 1 M Coupé

  • zescilinder turbo, 371 pk

  • met automaat of handbak

Echte autoliefhebbers weten het: de BMW 1 M Coupé wordt alom geroemd als één van de leukste M-modellen die BMW ooit voortbracht. De verwachtingen voor opvolger M2 zijn dan ook hooggespannen. Potentieel lang verhaal kort: hij staat voor me klaar en ik deel graag m’n bevindingen.
 

Op papier zijn de verschillen tussen 1 M en M2 allesbehalve schokkend. De zescilinder lijnmotor levert 30 pk en 15 Nm méér, de auto werd bijna 9 centimeter langer, zo’n 5 centimeter breder en een centimeter lager. De M2 wordt gepositioneerd boven de al niet kinderachtige M240i. Concurrentie kun je zoeken bij een auto als de Audi TT RS. Die heeft echter vierwielaandrijving en is daardoor een wezenlijk andere auto.  

Bekijken

Eén van de belangrijke aankoopargumenten voor de M2 is wat mij betreft het uiterlijk. Wat staat deze auto lekker op z’n wielen, met een perfecte ‘stance’. De strakke, hoekige bumpers maken het plaatje af zonder direct overdreven te zijn. Een zwarte of witte kopen? Waarom zou je! De vormen komen zoveel mooier uit in een échte kleur. Helaas is het fraaie Long Beach Blue van de testauto de enige echt leuke van de slechts vier leverbare kleuren.

Vanbinnen is het 2 Serie wat de klok slaat, aangevuld met lederen bekleding, een aantal blauwe stiksels en in koolstofvezel uitgevoerde sierlijsten. Dankzij het vrij minimalistische dashboardontwerp doet het geheel behoorlijk racy aan. Wel zonde zijn de rammeltjes en kraakjes uit dak en deurpanelen. Exemplarisch wellicht, want dit ben ik van BMW niet gewend.

M sportstoelen in de BMW M2 Coupé

Zitten

Of je nu groot of klein bent, als M2-rijder zit je altijd goed. De stoel kan lekker laag en het stuurwiel kan prettig ver naar je toe. Goed nieuws voor sportievelingen: de stoelen zijn vrij smal, waardoor je goed op je plek blijft zitten. Iets minder sportief aangelegd? Dan zijn de stoelen voor jou misschien wat krap. Opvallend: achterin is de hoofdruimte prima. De beenruimte is minder riant, maar in principe kun je met vier man genieten van een sportieve rit. Beter idee: met z’n tweeën op vakantie naar waar maar bergen zijn. Dat kan prima, met de 390 liter grote kofferbak.

Bedienen

De cockpit van de M2 is zoals gezegd bekend uit de 2 Serie en wijkt daarvan qua bediening niet af. De iDrive-knop, voor de bediening van het multimediascherm, vergt voor ongeoefende gebruikers een korte kennismakingsperiode maar is te goeder trouw. Wat opvalt is dat de eco-stand uit de te kiezen rijmodi achterwege is gelaten. De pook van de M DCT-transmissie kun je niet handmatig in de P-stand zetten, dat gaat vanzelf bij het uitschakelen van het contact.

Rijden

Je hebt me vast al door. Bovenstaande alinea’s zijn korter dan anders. Met een BMW M-model moet je namelijk ríjden! Met een druk op de knop wordt de 3,0-liter grote zescilinder wakker, wat voornamelijk als de motor koud is gepaard gaat met een haast racewagenachtig kabaal uit de vier glanzende uitlaatpijpen. Dat klinkt uitnodigend, maar eerst rijd ik rustig de olie op temperatuur.

Tijdens het ruime kwartier dat ik daarvoor uittrek vallen de eerste bijzonderheden op. Het eerste: deze sportieveling heeft geen knetterhard onderstel en stuurt bijna comfortabel, in ieder geval niet extreem gevoelig. Ook valt op dat de automatische transmissie nogal wat bedenktijd nodig heeft om de voor- of achteruitversnelling in te leggen. Even snel straatje keren is er daardoor niet bij, wanneer je het tenminste op de geijkte manier doet.

Long Beach Blue is de enige opvallende van de vier beschikbare kleuren.

Als de motor koud is hoor je een haast racewagenachtig kabaal uit de vier glanzende uitlaatpijpen komen.

Als de olie eenmaal warm is, blijkt de M2 Coupé genoeg potentie te hebben om ook op minder geijkte manieren straatje te kunnen keren. Wel moet je daarvoor flink gasgeven: de met 265 mm niet eens extreem brede Michelin Pilot Sports-banden geven zich niet zomaar gewonnen. Dat maakt de auto wat minder speels dan je van zo’n klein bommetje verwacht, maar hij maakt dat goed met de serieuze sportwagen-handling. Want eigenlijk begint de M2 pas te leven vanaf 100 km/u. Daar is de besturing ineens perfect: scherp en communicatief. De 371 pk’s in het vooronder zijn voldoende om er nog een flinke schep bovenop te doen. Sterker nog, dankzij het M Drivers Package is de topsnelheid verhoogd van 250 naar 270 km/u. Voor 2.491 euro doet BMW dat ook bij jouw exemplaar en krijg je er een rijcursus bij.

Dat laatste is geen overbodige luxe, want de M2 zet razendsnel enorme stappen. De toerenteller schiet zelfs zo gretig door naar 7.000 tpm dat ik de eerste keer te laat ben met opschakelen. De automaat ‘redt’ mij niet door alsnog zelf te schakelen. Pas wanneer ik tegen de rechterflipper tik, schakelt de bak razendsnel op en begint het acceleratiefeest opnieuw. Zo hoort dat in een sportwagen! Toch, hoe goed die automaat ook mag zijn, een handbak zou het karakter van deze auto echt vervolmaken. En gelukkig, die is leverbaar! Wel bedraagt de meerprijs vanwege de hogere CO2-uitstoot 6.700 euro, met dank aan ons belastingstelsel…  

Goed, de wegligging van het apparaat is geweldig. De M2 kleeft aan de weg en laat zich eigenlijk niet tot ‘spielerei’ verleiden. Dat is zowel sneller als veiliger, maar echt speels voelt de auto daardoor niet aan. Hierdoor rijd je al gauw véél te snel, ook door bochten waar je in een andere auto meer op je hoede bent. Onderstuur blijft hierbij uit, overstuur wek je alleen op door écht lomp op het gas te gaan. De remmen doen adequaat hun werk, waardoor je de snelheid er vlot weer uittrapt. Oh, en het moet toch genoemd: gedurende de test verstookte de M2 elke 8,8 kilometer een liter benzine. Dat is bij alledaags gebruik realistisch en zeker niet gek.

Het uitgebreide navigatiesysteem is standaard.

Betalen

BMW rust de M2 riant uit. Lederen bekleding, climate control, een uitgebreid navigatiesysteem en Harman Kardon-audio: het zit er allemaal op. Tips zijn de achteruitrijcamera voor 427 euro, sleutelloos openen en sluiten (310 euro) en de 576 euro kostende adaptieve bochtenverlichting.

Samenvatting en conclusie

Met de M2 zet BMW een kleine sportcoupé van formaat neer. De auto is minder speels dan verwacht, maar dat creëert ruimte voor serieuze sportprestaties. De M DCT-transmissie is niet afgestemd op dagelijks gebruik, maar serieus goed en razendsnel bij een sportieve rijstijl.

Kortom, als je de M2 al niet kiest vanwege zijn geweldige looks dan doe je het wel voor zijn prestaties. Die liegen er niet om en maken dat de M2 de échte M-badge met verve draagt. De overtreffende trap van de M240i, M2.