Bij de eerste kennismaking met de nieuwe Hyundai i20 op een autoshow borrelde de omschrijving ‘Koreaanse Polo’ bij me op. Na de eerste rij-ervaring op Nederlandse bodem blijft die omschrijving staan.

“Welke kleur wilt u, meneer?” De uiterst vriendelijke dame die de auto’s verdeelt bij Hyundai Nederland somt de kleuren op: “Grijs, wit, bruin…” Geen kleuren om heel erg vrolijk van te worden, maar gelukkig is er ook een blauwe. Blauw blijkt in dit geval echter een kleur die zich het beste laat omschrijven als Komo-blauw. De i20 wil serieus genomen worden en daar passen nu eenmaal geen frivole kleuren bij.

De kleur zegt trouwens ook meteen alles over het uiterlijk: serieus en volwassen maar weinig sprankelend. Precies dat geldt ook voor het interieur, waar de vuilniszakblauwe kleur terugkeert. Dat is nogal smaakgevoelig, maar naar wens voert Hyundai de dashboarddelen in bruin of grijs uit. Verder niets dan lof, Hyundai heeft de kunst van ‘hoe-geef-je-harde-kunststoffen-een-hoogwaardige-uitstraling’ goed afgekeken bij Volkswagen. Alle knoppen voelen goed aan en zien er stevig uit. De telefoonhouder met ingebouwde oplader bovenop het dashboard is net zo handig als noodzakelijk, een geïntegreerd navigatiesysteem is niet leverbaar en dus ben je afhankelijk van de navigatiefunctie van je smartphone. Wel is het bevestigingssysteem wat fragiel, waardoor de connector niet altijd werkt.

De ruimste?

De stoelen zien er vlak uit maar bieden een goede zit, het stuur is voldoende verstelbaar en ruimte is er zat. Hoewel Skoda claimt met de nieuwe Fabia de ruimste auto in het segment te hebben, durf ik de bewering wel aan dat de i20 op de achterbank meer ruimte biedt. Personen met een lengte tot 1,95 meter kunnen prima achter zichzelf plaatsnemen. Hier scoort de i20 echt punten. De kofferruimte is met een inhoud van 326 liter voldoende groot.

Hyundai heeft de kunst van ‘hoe-geef-je-harde-kunststoffen-een-hoogwaardige-uitstraling’ goed afgekeken bij Volkswagen. 

Hyundai gaat de i20 in eerste instantie leveren met één motor, een 1.2 benzinemotor met 75 of 86 pk. Ik reed de sterkste versie en die voldoet. Hij doet in alle stilte zijn werk en verrast geen moment, maar stelt ook nooit echt teleur. De versie met 75 pk zal vooral op de snelweg wat tekort komen, want daar kan de sterkere versie nog nét meekomen. Het op de boordcomputer afgelezen verbruik van 5,7 l/100 km (1 op 17,5) is netjes. Later komt Hyundai ook nog met een turbomotor en een 1.1 dieselmotor.

Stabiel

Het onderstel van de nieuwe i20 is een grote stap vooruit ten opzichte van dat van het uitgaande model. De i20 voelt indrukwekkend stabiel aan op de snelweg, mede door de dan zwaardere wordende besturing. Het is absoluut geen sportief rijdende auto, maar hij helt weinig over en de grenzen liggen verder weg dan je verwacht. Het veercomfort daarbij is goed, de i20 heeft een prettige afstelling van vering en demping. De besturing stelt teleur: de i20 stuurt weliswaar direct genoeg en niet te licht, maar stuurgevoel is totaal afwezig. Je moet maar raden waar de voorwielen mee bezig zijn. Koppeling en versnellingsbak werken probleemloos.

De nieuwe i20 is een flink stap vooruit ten opzichte van het uitgaande model. Dat bevestigt ook de prijs van minimaal 14.495 euro. De nieuwe generatie scoort goed op alle voor dit segment belangrijke onderdelen, alleen de besturing blijft wat achter. Het weinig aansprekende uiterlijk verraadt wat voor soort auto de i20 is: heel erg volwassen maar wel een tikkeltje saai.