Nóg een bocht. Een licht geluksgevoel maakt zich van mij meester als ik vlak voor de bocht het gaspedaal even lift, instuur en vervolgens de BMW vol accelererend en uiterst gecontroleerd aan de grenzen van de grip laat snuffelen. Op naar de volgende bocht. Raampje open, gas loslaten, even het sissende geluid van de wastegate meepakken en vervolgens weer de turbomotor aan het werk zetten. De nieuwe BMW 1 Serie maakt van elke bocht een feestje.
Als je instapt in de nieuwe BMW 1 Serie dan weet je meteen dat het goed zit. Het begint met een goede rijhouding en dat begrijpt BMW als geen ander merk. De zit is lekker laag, de sportstoelen omklemmen je lichaam op de juiste manier en zijn op allerlei manieren te verstellen. Het kleine stuur staat behoorlijk verticaal en is goed naar je toe te halen. De stuurwielranden zijn precies dik genoeg en je wilt maar een ding: rijden met dat ding.
TwinPower
Een druk op de startknop wekt de nieuwe 1,6 liter grote twinturbomotor tot leven. Ongemerkt loopt de viercilinder stationair, al trilt de pook vrolijk mee met de motor. Dat pookje is overigens prettig hoog geplaatst in de massieve middentunnel en lekker kort. De slagen zijn dat ook en de pook laat zich trefzeker en ietwat zwaar in de versnellingen leggen. Het koppelingspedaal heeft daarentegen een lange slag en de bediening ervan gaat niet zo vanzelfsprekend als in bijvoorbeeld een Volkswagen Golf. Het gaat om nuances maar de lat ligt nu eenmaal hoog.
De bediening gaat niet zo vanzelfsprekend als in bijvoorbeeld een Volkswagen Golf.
De motor komt vlot op gang dankzij de twinscroll turbocompressor. De 116i is de instapper en heeft 136 pk, voldoende om vlot door het dagelijkse verkeer te bewegen. Vanaf 1.500 tpm begint het blok eraan te trekken, om bij 3.500 tpm een tweede boost af te geven. Eigenlijk heb je over het gehele toerenbereik voldoende power ter beschikking, totdat bij 6.750 tpm de toerenbegrenzer een eind aan je ambities maakt. Het smeuïge karakter zorgt er wel voor dat een echte ‘duw’ in je rug ontbreekt maar storend is dat allerminst.
De motor loopt bij accelereren niet helemaal egaal en als je gas geeft rond de 1.500 tpm dan gaat er een schok door de aandrijflijn. Dat eerste is waarschijnlijk toe te schrijven aan de maagdelijke kilometerstand van slechts 200 bij aanvang van de test. Het blok moet nog een beetje ingereden worden.
Zoals je mag verwachten
De stuurinstallatie van de 1 Serie mag zich een van de beste in dit segment noemen - zoals je mag verwachten van een BMW. Je kunt de zwaarte van de besturing – en de gasrespons - beïnvloeden met wat BMW noemt de rijbelevingsknop. Die kent – naast een Eco Pro stand voor boomknuffelaars – de standen Comfort, Sport en Sport Plus. Sport is de lekkerste stand, de besturing voelt dan homogeen aan. Rond de middenstand is het stuurgevoel wat vaag en iets te licht maar zodra je instuurt ben je dat alweer vergeten. De 1 Serie geeft gecontroleerd de staat van het wegdek door en volgt nauwgezet de commando’s op die je hem geeft. De hatchback is zeer precies te plaatsen zonder dat ‘ie zenuwachtig aanvoelt. Wat daarbij helpt is dat de auto zeer stijf is. Dat was de vorige 1 Serie ook al maar de rigiditeit van het nieuwe model overtreft de verwachtingen.
De vering en demping zijn stevig maar wel in balans en zorgen ervoor dat de auto nauwelijks overhelt in bochten. Je kunt het zo gek maken als je wilt met de 1 Serie. Als je echt lomp een korte bocht instuurt dan glijdt hij zachtjes over vier wielen weg. Als je de stabiliteitscontrole uitschakelt dan kun je het onderstuur opvangen door gas bij te geven. Om echt overstuur op te wekken – op droog wegdek - heeft de 116i te weinig vermogen. Lange of korte bochten, het maakt de 1 niet uit, hij is altijd in zijn element. En jij als bestuurder dus ook.
De nieuwe 1 Serie oogt een stuk dikker dan z’n voorganger
In de Sport Plus stand stuurt de 1 Serie nog een tikje zwaarder. Als je een lekker potje gaat sturen is dat natuurlijk best fijn maar het verschil tussen de lichte middenstand en de zware tegendruk als je instuurt voelt een beetje kunstmatig aan. Verder schakelt Sport Plus ESP uit voor meer speelruimte. De lichte besturing in de Comfort-stand is vooral geschikt voor in de stad, op de snelweg wordt de stuurinstallatie een beetje zenuwachtig.
Geborgen
Rond de middenstand is het stuurgevoel wat vaag en iets te licht maar zodra je instuurt ben je dat alweer vergeten.
Het speelkwartier is voorbij, tijd om de 1 Serie eens aandachtig te bekijken als hij stilstaat. Over de prettige zitpositie had ik het al. Je zit geborgen in de auto door de lage zit en hoge middentunnel. Je kunt de stoel natuurlijk ook hoger zetten op de typische BMW-manier – ietwat onhandig omdat je net als bij een bureaustoel je kont even moet optillen – maar in een sportief getinte auto als deze wil je zo laag mogelijk zitten. Het dashboard is herkenbaar BMW en heeft als opvallendste kenmerk de brede middenconsole. Het fraaie breedbeeldscherm is een echte blikvanger, ook omdat de graphics haarscherp zijn. De tellerkast oogt daarentegen een beetje simpel en dat geldt ook voor de oranje verlichting van de knoppen en tellers in het donker. Alle knoppen zitten goed onder handbereik en iDrive – de grote draaiknop voor de bediening van de functies op het beeldscherm – werkt prettig, als je even de tijd neemt om de menustructuur te doorgronden. De knop voelt prettig hoogwaardig aan.
Het algehele kwaliteitsgevoel in de 1 Serie overstijgt dat van een Volkswagen Golf niet, zowel niet qua gebruikte materialen als qua afwerking. Zo hangt er bij de stuurverstelling een stukje leer los en steekt er onder de stuurkolom schuimrubber uit. Het slotje van het dashboardkastje voelt ook wat goedkoop aan. Toch hangt er een prettige atmosfeer in de cockpit maar een premiummerk als BMW dient (het eveneens hoge niveau van) de Golf te ontstijgen en dat is nu niet het geval. Er zijn wel een paar noemenswaardige details, zoals de keurig afgewerkte voetenruimte aan de bestuurderskant en het leren kussentje voor je been aan de zijkant van de middentunnel. Handig is de motorkapvergrendeling in de 1 Serie. Door twee keer aan de hendel te trekken ontgrendelt het slot volledig, waardoor je niet met je hand onder de kap hoeft te wroeten op zoek naar een palletje.
Eén van de grootste makken van de vorige 1 Serie is de beperkte ruimte achterin. Daar heeft BMW wat aan gedaan. De instap is nu riant en de hoofdruimte is fors toegenomen. De beenruimte houdt nog altijd niet over en de harde, kunststof plaat in de rugleuning van de voorstoelen is niet prettig voor je knieën. Toch doet de auto stukken ruimer aan. De nieuwe 1 Serie is prima in te zetten als gezinsauto – voor jonge gezinnen dan. Een slimme vondst is de in drie delen neerklapbare achterbank, waardoor een skiluik overbodig wordt. De kofferruimte zelf is met 360 liter inhoud voldoende ruim.
Hangbuikzwijn
De vorige BMW 1 Serie werd in zijn thuisland niet erg liefkozend ‘Hängebauchschwein’ genoemd, verwijzend naar de doorhangende lijn onderaan de portieren. De nieuwe 1 Serie is ook niet direct een schoonheid om te zien maar wellicht dat het ontwerp nog wat rijpt in de loop der tijd. Toch kun je er niet omheen dat de 1 Serie niet de fraaie, natuurlijke lijnen van bijvoorbeeld de 5 of 6 Serie heeft. Daarvoor kijkt het volwassen geworden zwijntje wat te sullig uit zijn koplampen en is de achterkant te anoniem. Toch oogt de nieuwe 1 Serie een stuk ‘dikker’ dan z’n voorganger – wat dan wel weer past bij een hangbuikzwijntje.
De nieuwe 1 Serie is niet goedkoop maar dat hoeft ‘ie ook niet te zijn. De geteste auto kost inclusief alle opties 36.364 euro. Dat is inclusief xenonverlichting, navigatiesysteem en Sport Line, maar zonder bijvoorbeeld lederen bekleding. De instapprijs bedraagt 27.950 euro. Dat is zo’n 2.000 euro meer dan Audi voor een vergelijkbare – en inmiddels verouderde - A3 vraagt. Qua prijs plaatst de nieuwe 1 Serie zich meteen helemaal bovenaan in z’n segment. Voor leaserijders is het belangrijk om te weten dat alle uitvoeringen van 20 procent bijtelling profiteren.
De BMW 1 Serie stond en staat aan de top van de compacte middenklasse. Het nieuwe model legt de lat op een aantal gebieden weer hoger en mag zich wederom de best sturende auto in z’n klasse noemen. Zijn achterwielaandrijving is uniek, zijn carrosseriestijfheid is dat ook. Daar komt bij dat BMW het belangrijkste nadeel van de vorige 1 Serie heeft aangepakt, de ruimte achterin is serieus gegroeid. De prijs is er dan ook naar, de 1 Serie is de duurste auto die je kunt kopen in dit segment. ‘Premium’, noemen Duitse fabrikanten dat. Toch zie je dat er in het interieur – details daargelaten – niet meteen aan af. Daar komt bij dat het ontwerp van de 1 Serie niet echt lekker op het netvlies ligt, al maakt de aanwezigheid van het BMW-logo voor veel mensen al een hoop goed. Maar toch: een meer aansprekend ontwerp maakt het plaatje écht compleet. En dat zou de auto, meer nog dan nu, enig in zijn soort maken.
Bezig met laden van de foto's
