De Nepalezen die in de omgeving van het immense Himalaya-gebergte leven zijn de enige mensen op aarde die echt geloven dat Yeti, de verschrikkelijke sneeuwman, bestaat. Zou je deze mensen kunnen uitleggen dat Yeti vier wielen heeft, brandstof drinkt en dat zijn voornaamste leefgebied Europa is? En dat de Himalaya, ondanks de klimkwaliteiten van de Yeti, onbegaanbaar gebied is? Waarschijnlijk niet.
Skoda komt voor het eerst met een SUV en geeft hem de naam Yeti. De verschrikkelijke sneeuwman. Wat zou Skoda proberen duidelijk te maken? Dat de auto mythisch is? Of enig is zijn soort? Dat eerste moet nog blijken maar enig in zijn soort is deze Yeti in ieder geval niet. Sterker nog, Skoda is behoorlijk laat in een segment dat zijn beste tijd al gehad lijkt te hebben.
Het uiterlijk van de Yeti zou je met een beetje kwade wil ‘verschrikkelijk’ kunnen noemen maar ‘onderscheidend’ is misschien een beter woord. Skoda heeft een auto neergezet die je moeilijk kunt verwarren met andere modellen in dit segment. Kijk eens naar de twee grote ronde lichtunits aan de voorzijde, alsof er tijdens het ontwerpproces twee sneeuwballen in het kleimodel zijn gegooid.
De Yeti is stoer en staat hoog op z’n poten maar komt niet zo massief over als sommige andere SUV’s. Dat komt door de vrij lage motorkap. De raampartij met de opvallende B-stijl leent de Yeti van de Roomster en geeft de auto een duidelijke Skoda-handtekening. Verder heeft het ontwerp veel MPV-trekjes, vooral wanneer je de auto schuin van achteren bekijkt.
Volkswagen inside
Zo onderscheidend als de Yeti van buiten is, zo inwisselbaar is het dashboard. Het is een mix van bekende Volkswagen-onderdelen. Dat heeft als prettig gevolg dat alles degelijk oogt en aanvoelt. De bovenlaag van het dashboard is bekleed met een fraaie, zachte kunststof. De grijze strip die over de hele breedte is aangebracht zorgt voor een aangename afwisseling in het overwegend zwarte interieur. Toch bedruipt je het gevoel dat je in een Volkswagen bent ingestapt. Het geknisper dat uit het dashboard komt wanneer je over minder geplaveide wegen rijdt past daar dan weer niet bij. En dat geldt ook voor de valse melding die steeds weer in het dashboard verschijnt – en soms weer verdwijnt - over een defect in de verlichting.
De bediening van de meeste functies spreekt voor zich maar toch zijn er enkele kanttekeningen. De indeling van het bedieningspaneel van de airconditioning – dat Volkswagen ook in de Golf monteert - is wat rommelig. Bovendien kun je geen halve graden instellen, zijn de stappen van ventilatie nogal groot en heeft het systeem wat moeite om het interieur op de ingestelde temperatuur te krijgen en te houden. Het navigatiesysteem werkt prima en kent een mooie interface maar het touchscreen heeft soms een erg harde hand nodig. Gelukkig kun je alles ook via knoppen instellen.
Ruimte van een MPV
De vierkante koets zorgt voor veel interieurruimte. Zowel voor- als achterin biedt de Yeti meer dan genoeg plaats aan inzittenden. Ook lange passagiers houden het achterin voor langere tijd prima uit, er is meer dan genoeg hoofd- en beenruimte. De achterbank bestaat uit drie delen, een smal middendeel en twee volwaardige stoelen. Het is mogelijk om de stoelen naar voren te schuiven maar dan blijft er van de beenruimte niet veel over. Ook de rugleuning is naar wens in te stellen. Voor meer schouderruimte kun je het middelste deel van de achterbank verwijderen en de twee stoelen iets naar het midden verplaatsen.
Net als bij de Roomster kun je de drie delen ook verwijderen voor een volledig vlakke laadvloer, er ontstaat dan een laadruimte van maar liefst 1.726 liter. Dit klinkt allemaal heel handig maar Skoda is een beetje doorgeschoten in de drang om een flexibel interieur te maken. Voor iets simpels als de achterbank omlaag klappen dien je het instructieboekje erbij te pakken. Dan blijkt dat er negen (!) handelingen nodig zijn om alle drie de delen op te klappen.
Vlakke stoelen
Het vinden van een goede zitpositie zou met de prima verstelmogelijkheden eenvoudig moeten zijn maar de nogal vlakke en harde stoelen verhinderen dat. Het overzicht vanaf de bestuurdersstoel is goed, parkeersensoren zijn bijna niet nodig in de Yeti.
Na het omdraaien van de sleutel slaat de viercilinder commonrail dieselmotor duidelijk hoorbaar aan. De dieselklanken blijven aanwezig totdat je op constant snelwegtempo rijdt. Storend is dat niet maar je vergeet nooit dat je in een dieseluitvoering rijdt. De motor levert met 140 pk ruim voldoende kracht om de Yeti vlot vooruit te laten komen. Wel komt de turbo wat bruusk inzetten bij 1.800 tpm maar daarna sleurt hij overtuigend aan de SUV. Met een koppel van 320 Nm kom je niet snel trekkracht tekort - de Yeti mag een geremde aanhangwagen van maximaal 2.000 kilogram meezeulen. Het testverbruik van 1 op 12,8 is aan de hoge kant.
Als het echt modderig wordt dan houdt de Yeti het snel voor gezien.
Automatisch
Het 4WD-systeem in de Yeti regelt zichzelf automatisch. Er is nergens een mogelijkheid om zelf iets in te stellen. De SUV is voorzien van een Haldex-koppeling, die maximaal 85 procent van het koppel naar een wiel kan sturen als dat nodig is. In ‘normale’ omstandigheden wordt 96 procent van de aandrijfkrachten op de voorwielen losgelaten. Voor slechts 100 euro levert Skoda een off-roadfunctionaliteit. Met een druk op de knop staat de afdalingsassistent op scherp en worden het gaspedaal, ABS, ASR en het anti-slipdifferentieel fijner afgesteld. Op de testauto ontbrak deze optie helaas. Desondanks komt de Skoda dankzij de vierwielaandrijving, de ruime bodemspeling en een oprijhoek van negentien graden eenvoudig op plaatsen waar je met een gewone auto al lang vast had gestaan. Als het echt modderig wordt dan houdt de Yeti het snel voor gezien maar dat komt ook omdat Skoda de auto aflevert op gewone banden en niet op ‘mud&snow’-schoeisel.
De wegligging van de Yeti is dankzij de vierwielaandrijving geweldig goed. Als het echt hard gaat glijdt de SUV over vier wielen naar de buitenkant maar dan moet je het wel heel bont maken. De Yeti kent een stevige afstelling van veren en dempers waardoor het overhellen in bochten binnen de perken blijft. De auto biedt genoeg comfort en geeft oneffenheden in de weg over het algemeen op een acceptabele manier door aan de inzittenden. Alleen drempels dien je met beleid te nemen als je vrienden wilt blijven met je achterpassagiers. Door de stevige afstelling van de wielophanging stuitert de achterkant wel erg hard de straat op als je te snel over een obstakel rijdt.
De Yeti stuurt voor een SUV erg goed: redelijk direct en gelukkig niet al te licht. De besturing communiceert in voldoende mate over wat er onder wielen gebeurt en geeft daardoor veel vertrouwen. In combinatie met de prima wegligging is de Yeti een heerlijke auto om mee onderweg te zijn. Het koppelen en schakelen gaat over het algemeen prima. De pook van de zesversnellingsbak laat zich licht en trefzeker inleggen maar wil bij snel overschakelen nog wel eens haken. De remmen van de Yeti zijn goed te doseren en bij een noodstop vertraagt de auto stabiel.
Het prettige bij Skoda is dat je Volkswagen-techniek krijgt voor een Skoda-prijs.
Skoda-prijs
Het prettige bij Skoda is dat je Volkswagen-techniek krijgt voor een Skoda-prijs. Ook voor de Yeti gaat dat op. De testauto is een 2.0 TDI Ambition, die is opgeleukt met onder andere een navigatiesysteem, 17 inch lichtmetalen wielen en metallic lak die de prijs opdrijven naar 36.435 euro. De kale prijs voor deze uitvoering bedraagt 34.390 euro. Een vergelijkbare Toyota Rav4 kost minstens 2.000 euro meer en wil je een gelijk gemotoriseerde en uitgeruste Volkswagen Tiguan dan mag je 4.000 euro extra aftikken. Dat geeft te denken. De goedkoopste Yeti kost 18.990 euro, dan krijg je de 105 pk sterke 1.2 TSI Active. Deze motor is als enige krachtbron niet leverbaar met vierwielaandrijving.
‘Hij bestaat dus wel’, roept Skoda op de - overigens erg fraaie - website van de Yeti. De mythe wordt een serieus verhaal zonder open einde. Er valt weinig in te brengen tegen de Skoda Yeti: hij rijdt heel behoorlijk, heeft voldoende terreincapaciteiten, oogt en voelt binnenin als een degelijke (Duitse) auto en is betaalbaar. Dan moet je wel met het ‘verschrikkelijke’ uiterlijk kunnen leven, de reacties gedurende de testperiode waren niet echt positief. Gelukkig heeft deze verschrikkelijke sneeuwman een goed hart. Dat zou toch een geruststellende gedachte moeten zijn voor de Nepalezen in de Himalaya.
Bezig met laden van de foto's
