De ware Alfa Romeo-fanaat is niet meer, zo lijkt het. Vroeger reden alleen stoere mannen met een Alfa Romeo en de mietjes kochten ‘Duitse degelijkheid’. Tegenwoordig is dat anders. De realiteit is dat Alfa Romeo’s vooral worden geleased door yuppen die indruk willen maken met Italiaans design. Daar is - tot op zekere hoogte - niets mis mee. Ware het niet dat de zogenaamde ‘Alfist’ zeldzaam lijkt te worden. In een poging om de sportieve Alfa-liefhebber aan te spreken wordt na tien jaar het klavertjevier met een flinke bries onder een laag stof vandaan geblazen. Het is wel ironisch dat Alfa Romeo juist voor deze Quadrifoglio Verde-badge heeft gekozen, want iedereen weet hoe zeldzaam een klavertjevier is. Dat de Italianen de compacte MiTo als eerste van het witte schild met de groene klaver voorzien is minstens zo curieus, want de MiTo is al net zo’n zeldzaamheid op de Nederlandse wegen. Toch is het een slimme zet van Alfa Romeo, want een echt sportieve MiTo ontbrak nog. Bezit deze MiTo QV de aloude Alfa-genen om de liefhebber én de sportieve leaserijder te plezieren?

De Alfist zal na het opentrekken van het portier niet ontevreden zijn want het interieur van de MiTo is er overduidelijk één van Italiaanse makelij. Vaak gekopieerd door andere merken, - maar nog steeds typisch Alfa Romeo - zijn de sportieve tellerkokers en de ronde ventilatieroosters. Om Alfa’s sportiviteit extra te benadrukken is een gedeelte van het dashboard en de deurpanelen voorzien van een carbonachtig materiaal, dat erg gaaf staat. Hierdoor straalt het binnenste van de MiTo de exclusiviteit en sportiviteit uit die bij ‘m past, ondanks dat enkele knoppen duidelijk uit de Fiat Punto komen. Er is redelijk wat harde kunststof voor het interieur gebruikt maar de algehele indruk is goed.

De sportstoelen zijn - voor een snelle uitvoering als deze - gewoonweg prima. Ze kenmerken zich door vrij harde zitvlakken en bieden meer dan voldoende steun.

Titanium

Met een fraai interieur ben je er nog niet, je moet natuurlijk ook voor het uiterlijk van de MiTo vallen. De MiTo heeft zoveel ronde vormen dat Beyoncé er jaloers op zou kunnen zijn. Dit maakt de kleine Alfa wulps en eigenzinnig, maar de snuit met z’n bolle wangetjes en de wat hoog ogende koets maken de MiTo tegelijkertijd wat vreemd om te zien. De Alfa komt enkel vanuit bepaalde hoeken echt goed uit de verf. In tegenstelling tot wat de persfoto’s van Alfa Romeo suggereren is de Quadrifoglio Verde niet verlaagd. Wat bij de MiTo, gezien zijn enorme wielkasten, toch wel gewenst zou zijn. Gelukkig monteert Alfa Romeo fraaie 17 inch lichtmetalen wielen met titaniumlook op de QV. De buitenspiegels en de omlijsting van de voor- en achterlichten zijn in dezelfde kleur uitgevoerd. Wie nog twijfelt over de uitvoering heeft voldoende aan één blik op de spatborden, daarop prijkt het logo met het klavertjevier.

Het krachtsverloop is vergelijkbaar met dat van een diesel

Klaverbladen

De Fiat Groep zet de 1.4 MultiAir-motor in steeds meer modellen in, zo ook in deze snelle QV. Om de stevige prijs van net geen 27.000 euro enigszins te rechtvaardigen heeft de MiTo QV exact vijf paardenkrachten meer dan de technisch verwante en goedkopere Abarth Punto Evo, waardoor ‘ie op 170 pk uitkomt. Tezamen met de lichtere koets is dit voldoende om de MiTo in 7,5 seconden 100 km/u aan te laten tikken, enkele tienden sneller dan de eerdergenoemde Abarth. Om die snelheid te ervaren zul je wel de DNA-knop moeten gebruiken, want in de normale stand valt de snelheidsbeleving nogal tegen. De reactie op het gaspedaal is dan veel trager en de besturing behoorlijk licht. In een minder gepeperde MiTo kan dat voor de rustige rijder best prettig zijn maar het past niet bij een sportief model.

Met de DNA-knop in de Dynamic-stand wordt de QV een stuk leuker. Het gaspedaal reageert alert op de rechtervoet en laat de MiTo bijzonder rap versnellen. Als je ‘m tenminste boven de 2.250 toeren houdt, want daaronder gebeurt er helaas niet zo veel. De 1.4 met turbo kenmerkt zich door kortstondig veel kracht te leveren, om vervolgens na 6.000 tpm helemaal uitgeblazen te zijn. Het krachtsverloop is vergelijkbaar met dat van een diesel, dus het beste is om ‘m tussen de eerder genoemde toerentallen te houden. Dat is in het begin wel even wennen, maar gelukkig voelt de acceleratie dan wel explosief aan. De sportieve brom uit de uitlaat zorgt voor een aangenaam achtergrondgeluid, net als de turbo die ergens ver weg meeblaast. De handgeschakelde zesbak schakelt vanaf de derde versnelling vlekkeloos, maar de eerste en tweede versnelling gaan wat stroef.

Open galerij

Om snelheid te ervaren zul je wel de DNA-knop moeten gebruiken

De Quadrifoglio Verde heeft het zogenaamde Dynamic Suspension systeem, dat de schokdempers elektronisch instelt. Dit systeem zou volgens het Italiaanse merk voor meer comfort en veiligheid moeten zorgen én voor een dynamisch karakter wanneer je daar om vraagt. De MiTo kan best stug aanvoelen, bijvoorbeeld als je over korte oneffenheden rijdt. Het stukje comfort merk je vooral in de normale stand, maar ook in de dynamische setting. De vering is voor een sportieve auto redelijk zacht afgesteld. Dit heeft verder geen invloed op de wegligging maar doet wel afbreuk aan het sportieve gevoel. De wegligging op zich is goed te noemen, de QV behoudt meer dan voldoende grip en is makkelijk in een bocht te plaatsen. Het is jammer dat het klavertjevier niet symbool staat voor het hard kunnen nemen van een klaverblad. De koets van de MiTo helt naar mijn smaak teveel over en de besturing is niet communicatief genoeg. Hoewel de besturing zwaarder is in de Dynamic-stand, voelt de snelste MiTo simpelweg te afstandelijk aan. Hierdoor mist hij een bepaalde opwinding.

Dankzij de MultiAir-techniek, waardoor de klepbediening onafhankelijk werkt van de nokkenas, is de snelle MiTo wel betrekkelijk zuinig te noemen. 6,0 l/100 km (1 op 16,6) is haalbaar maar wie optimaal gebruik maakt van het vermogen zal eerder op 9,0 l/100 km (1 op 11,1) uitkomen.

Eigen stijl

Het rijden met de MiTo Quadrifoglio Verde is niet onaangenaam, de Italiaan biedt voldoende rijplezier door die lekkere turbomotor. Echter, voor een sportieve hatchback voelt de QV te afstandelijk aan. De besturing mist een bepaalde scherpte en de koets zou wat vlakker op het asfalt mogen blijven. De aloude Alfa-genen heeft de MiTo QV helaas niet. De MiTo heeft wel een geheel eigen stijl, hij is qua design met geen enkele andere auto te vergelijken. De MiTo heeft een bepaalde mix die de sportieve rijder aanspreekt maar ook de wat rustigere rijder. En zelfs leaserijders kunnen de MiTo QV in overweging nemen, want hij valt in de 20 procent bijtellingcategorie. Dat is in ieder geval mooi meegenomen.