De op Amerikaanse leest geschoeide Mazda CX-9 is in meerdere opzichten buitenproportioneel. Zijn formaat is fors, de binnenruimte riant en de 3.7 V6 motor overvloedig. Zitten we in Europa op een dergelijke SUV te wachten? Mazda denkt er wel een paar te kunnen slijten. Anders zouden ze via de grijze import wel ons land binnen komen. Het merk hoopt een klein graantje van het fullsize terreinwagensegment mee te kunnen pikken. Beschikt de CX-9 over voldoende kwaliteiten om een aantrekkelijke propositie te zijn?

De naar Europese maatstaven buitensporige buitenmaten van de CX-9 vallen vooral op als er een ‘normale’ auto naast staat. Van de zijkant gezien is het model nog best elegant gelijnd. Na een knikje in de raamlijn, volgt ter hoogte van de achterste wielkast een oplopende heuplijn. De achterste zijruiten zijn vrij klein, maar bieden toch voldoende zicht naar buiten aan eventuele passagiers op de derde zitrij. De met zwarte kunststof omrande wielkasten worden goed opgevuld door de forse 20 inch lichtmetalen wielen. Hierdoor lijkt de rest van de carrosserie van een afstandje weer wat minder grotesk omdat alles mooi in verhouding is.

De neus van de auto is van het bolle type. Recht van voren heeft hij wel wat weg van het vorige model Volkswagen Touareg. Toch pronkt op de neus een ander logo, namelijk dat van Mazda. Het chroomwerk in de grille en bumper, rondom de ramen en op de handgrepen zorgt voor de nodige bling. In combinatie met de parelmoer witte lak valt dit niet zo op als met een donkere kleur. Dat zou meer contrast opleveren en de CX-9 zou er zijn formaat minder mee kunnen verhullen.

Aan de achterzijde vinden we nog meer chroomwerk, onder andere rondom de kloeke, rechthoekige achterlichtunits. Boven de achterruit bevindt zich verder nog een spoiler en aan de onderzijde van de bumper vind je aan weerszijden platte uitlaten.

Azi-Amerikaans

Het interieur van de CX-9 is leuk vormgegeven maar je ziet duidelijk dat je niet in een ‘premium’ auto zit. Dit komt met name door de grove knoppen en het hoge ‘plasticgehalte’, hoewel het geheel naar Aziatische en Amerikaanse maatstaven een keurige indruk maakt. Het contrast tussen de zwarte bovenzijde en het met beige leder bekleedde meubilair zorgt voor een aangename ambiance. De houtstrips en de aluminium lijstjes fleuren de boel nog verder op en geven het dashboard een mooie boogvorm. Op het dashboard zelf is kunststof met nerfstructuur toegepast. Het oogt als leder… totdat je het aanraakt. Maar wanneer raak je het dashboard nou eigenlijk aan? Belangrijker is dat de deurpanelen voorzien zijn van echt leder en zacht indrukbare kunststoffen. Wel zo prettig, als je arm daar regelmatig op of tegenaan leunt.

1 op 7,5 is weinig kilometers op dure benzine en de 76 liter tank schiet tekort - het rendeert bijna om voor de test een gasinstallatie in te bouwen

Het stuurwiel en de tellers doen sterk denken aan die uit andere modellen van Mazda. De knopjes van de cruise control en de audio zijn zelfs exact gelijk aan die uit bijvoorbeeld de Mazda 2. Daar is niks mis mee, al had het sportief in de hand liggende driespaaks stuur wel wat dikker mogen zijn. De zitting is aan de harde kant en voor lange mensen zoals ondergetekende wat te kort. De rugleuning ondersteunt het lichaam gelukkig beter en is wat zachter. Zoals te verwachten bij dit type auto toren je lekker hoog boven het asfalt uit. Het overzicht is goed, maar de lengte van de motorkap is slecht in te schatten. Helaas zul je de parkeersensoren zowel voor als achter zelf moeten monteren, want ze ontbreken op de optielijst. Dat geldt helaas ook voor een fabrieksnavigatiesysteem, wat zo mogelijk nog ongebruikelijker is in deze klasse. Ik was dan ook geen moment verrast door de ronde zuignapafdrukken op de voorruit van de testauto, je moet toch wat hè? De fantastisch klinkende Bose geluidsinstallatie verzacht tot op zekere hoogte de pijn.

Typisch Amerikaans is de grote hoeveelheid bekerhouders en opbergvakken. De CX-9 is een echte pakezel en een volwaardige zevenzitter. Zolang de vijf passagiers achterin niet al te lange benen hebben en de tweede zitrij iets naar voren kan heeft iedereen een volwaardige zitplaats. Met de achterste twee stoelen omhoog blijft er nog een aardige bagageruimte (267 liter) over achter de elektrisch te openen achterklep. In de vijfzitsopstelling kun je een wasmachine kwijt en gooi je alles plat dan kun je met een gerust hart de grootste kast bij Ikea uitzoeken.

No substitute for cubic inches

Het wordt tijd om dit bakbeest te starten en zijn rijkwaliteiten onder de loep te nemen. Met een enthousiaste zescilindergrom slaat de 3,7 liter motor aan. Geen turbo of compressor kwam aan de totstandkoming van de 273 pk’s te pas. Zoals ze in Amerika zeggen: “There is no substitute for cubic inches.” Naar mijn bescheiden mening een inmiddels - door de techniek - achterhaalde uitspraak. Dat wordt al gauw bevestigd door het verbruik na de eerste tankbeurt: 1 op 6,5! Slik. Meer snelwegkilometers en een minder zware rechtervoet resulteren uiteindelijk in een iets beter te behappen 1 op 7,5. Dat is weinig kilometers op veel dure benzine en de 76 liter tank schiet eigenlijk tekort voor een fatsoenlijke actieradius. Het was bijna rendabel geweest om voor de testperiode een gasinstallatie in te bouwen! Een dieselmotor wordt namelijk ook niet aangeboden, je bent aangewezen op deze benzinemotor. What you see is what you get. Maar wat krijg je dan precies

Open galerij

Door de grove knoppen en het hoge ‘plasticgehalte’ zie je dat je niet in een premium auto zit

Tegenover dat exorbitante verbruik staat een fijne aandrijflijn. De motor voelt gretig aan, reageert zeer direct op het gas en vormt een harmonieuze combinatie met de soepele zestrapsautomaat. De versnellingsbak schakelt vroeg en zo goed als schokvrij op, de behoefte om zelf te schakelen middels de pook is er niet. Uiteraard heb ik het toch even geprobeerd maar de automaat reageert bij handmatig wisselen te traag, zodat je zelfs onbedoeld in de toerenbegrenzer kunt komen. De versnellingen zijn behoorlijk lang, wat resulteert in lage toerentallen bij een constante snelheid. De motor draait slechts 2.000 tpm bij 120 km/u en verbruikt dan ongeveer 1 op 9. Het is dus vooral het in beweging brengen van de ruim twee ton zware massa wat het verbruik nadelig beïnvloedt. Vlak overigens ook de windrichting niet uit, want met zo’n groot frontaal oppervlak wil dat ook nog aardig schelen. Binnenin blijft het overigens prettig stil, je hoort enkel de V6 brullen als je hem op zijn staart trapt.

Voor hard rijden is de CX-9 natuurlijk niet echt bedoeld maar een zijdezachte cruiser is het evenmin. Het onderstel voelt tijdens de eerste kilometers zelfs wat te hard aan maar na een tijdje went die stugheid wel. Het is echter niet wat je verwacht bij dit type auto, zeker gezien de Amerikaans-Aziatische afkomst. De besturing is redelijk dynamisch door z’n directe respons, alleen jammer dat ‘ie te sterk bekrachtigd is. Insturen gaat licht en daardoor wat gevoelloos, wat dan wel weer past bij een grote SUV als deze. De rechtuitstabiliteit is erg goed en de comfortabel lange veerwegen kunnen de harde demping enigszins compenseren. Het overhellen blijft binnen de perken, maar is natuurlijk onvermijdelijk aanwezig bij dit formaat auto.

Het juiste perspectief

Laat ik voor de eerlijkheid de CX-9 in het juiste perspectief plaatsen. Daarvoor ligt een vergelijk met zijn directe Aziatische concurrenten voor de hand in de vorm van de Nissan Murano, Lexus RX en Infiniti FX. Die laatste twee zien zichzelf graag als premium, maar ook die halen het Europese afwerkingniveau niet. De CX-9 komt goedkoper over, maar met vergelijkbare uitrusting is hij dan ook ruim 10.000 euro lager geprijsd. Tegelijkertijd is Mazda’s grootste wel bijna 20 centimeter langer en biedt hij plaats aan twee personen meer dan zijn Japanse tegenstrevers. Het verbruik van de dikke V6 is helaas net zo buitenproportioneel als de buitenmaten en motorinhoud doen vermoeden. Dat zal, samen met het gemis van een dieselmotor en fabrieksnavigatie, de belangrijkste reden zijn dat de verkoopaantallen bescheiden zullen blijven. Eigenlijk is de enige juiste proportie aan deze auto de prijs/kwaliteit-verhouding.