Ze kleedt zich modieus, haar make-up zit perfect en haar uitstraling is prachtig. Klinkt als de perfecte dame voor een date. Het enige dat nog kan tegenvallen is haar innerlijk. Is ze wel leuk en gezellig genoeg? Gereflecteerd op auto’s geldt deze overdenking voor de nieuwste Renault Clio. De eerste plaatjes maakten meteen duidelijk dat het qua looks wel snor zit met de nieuwe Française, maar het vorige model viel – afgezien van de RS – toch wat tegen. Dat maakt me extra benieuwd naar de vierde generatie Clio, die het volgens de marketingmachine van Renault helemaal anders gaat doen en mij met haar vele kwaliteiten moet verleiden. Tijd voor een date.

Renault monteert een enorm merklogo op de nieuwe Clio, dat trots een plaats tussen de gigantische koplampen heeft gekregen. De rode lak wordt onderbroken door hoogglanszwarte en chromen accenten. Vernieuwend zijn de verborgen deurgrepen en LED-dagrijverlichting allerminst, hip uiteraard wel. Het is duidelijk: de Renault Clio doet hard haar best om indruk te maken. Over de abrupt aflopende, rechte kont ben ik minder enthousiast, maar met 300 liter bagageruimte maakt de Clio veel goed. Keerzijde van zo’n welgevormde body: het zicht rondom laat te wensen over.

Enthousiast

Binnenin knalt het rood, zwart en chroom je tegemoet, het geheel oogt lekker modern. Er valt een hoop te kiezen qua kleurtjes en accenten, waarbij deze configuratie met volledige ‘Rouge’-toplaag enkel voor de gereden Dynamique leverbaar is. Het bovenste deel van het dashboard bestaat uit zacht materiaal en de afwerking van het dashboard is voorbeeldig. De rest van het interieur bestaat uit veelal harde materialen, maar da’s in deze klasse gemeengoed en het geheel oogt verre van armoedig. De deurpanelen voelen nogal goedkoop aan, alsof er plastic van wegwerpservies in is verwerkt. Dat was bij de vorige Clio dan weer beter. Afijn, afgezien daarvan ziet het binnenste van de nieuwste Clio er een stuk fraaier, leuker en frisser uit.

Bij Renault krijg je een normale en fatsoenlijk presterende diesel voor je 14 procent bijtelling

Als ik achter het stuur plaatsneem word ik meteen al enthousiast. Bij de vorige Clio zit je nogal ‘op de bok’ en staat het stuur te ver weg. Eindelijk kan het stuurwiel axiaal versteld worden en de stoelen zitten heerlijk. Kortom: de nieuwe Clio heeft een van de beste zitposities in zijn klasse. De bijrijderstoel is helaas niet in hoogte verstelbaar en daardoor zit een passagier met bovengemiddelde lengte al gauw dicht op het plafond. Op het gebied van bedieningsgemak verdient Renault een dikke voldoende, want het nieuwe touchscreenscherm werkt prettig. Grote ‘knoppen’, duidelijke graphics en een simpele menustructuur zijn daarvoor verantwoordelijk. Het audiosysteem klinkt heel behoorlijk, mits je de lage tonen ergens in de ‘min’ zet – een beetje bas kunnen de speakers niet aan. Achterin is de hoeveelheid been- en hoofdruimte acceptabel.

Fatsoenlijke diesel

Waar sommige automerken hun motoren door de strenge CO2-regels afknijpen of koppelen aan draken van semi-automaten, krijg je bij Renault een normale en fatsoenlijk presterende diesel voor je 14 procent bijtelling. De hier geteste Dynamique-uitvoering valt overigens net buiten de 14 procent-boot, de goedkopere uitvoeringen profiteren wel van het lage bijtellingstarief. Renault heeft haar welbekende 1.5 dCi in de Clio gelepeld en de zelfontbrander levert een schappelijke 90 pk en 220 Nm. Geen ontzettend hoog vermogen, maar de vierpitter is een heerlijk blok. De dieselstoker is lekker stil en bovenal erg soepel. Hoewel je een klein turbogat moet overwinnen, voelt dat niet als een obstakel. De dCi kent namelijk geen ‘inkakmoment’, met gemak schakel je bij 2.000 tpm op en blijft de vaart er keurig in – de vijfbak laat zich bovendien gemakkelijk bedienen. Het verbruik komt overeen met dat van concurrenten en een doorsnee rijstijl, waarbij stad- en snelwegverkeer werden afgewisseld, zorgt voor een verbruik tussen 1 op 17,5 en 1 op 19,5. Met wat meer moeite zet je een keurige 1 op 25 neer. Handig: via de boordcomputer zie je hoeveel diesel de Clio heeft verbruikt. Een zeer accuraat hulpmiddel.

Mijn lofzang houdt hier niet op, want rijden in de Clio geeft voldoening. Ook hier concludeer ik dat de Française over echte kwaliteiten beschikt. Het onderstel is mooi in balans en hoewel de Clio niet enorm comfortabel is, stuitert ‘ie absoluut niet bij oneffenheden in de weg. De dynamische inslag bevalt mij wel, zeker omdat de besturing natuurlijk aanvoelt en een fijne weerstand heeft. Rond de middenstand is deze opzettelijk een beetje doods, zodat je op de snelweg niet constant hoeft te corrigeren. In bochten profiteer je van een directe respons. Een korte stuurbeweging is voldoende om de neus een bocht in te laten duiken en dat kan ontzettend hard. In deze fiscaalvriendelijke Clio zal dat niet het eerste zijn wat je uitprobeert, maar zoiets geeft wel aan dat de nieuwe Clio RS geweldig zal zijn.

Blijvertje

Het behoeft geen uitleg dat het een geslaagde date was. De Clio is leuker dan ooit tevoren en overtuigt met haar charmes. Rijden in de nieuwste Clio voelt meer solide, evenwichtiger en dus ook gelijk volwassener. Met een vanafprijs van 15.990 euro is de 14 procent-diesel al redelijk luxe uitgerust en bovendien beter gemotoriseerd dan de meeste concurrenten. Het verleidingsspelletje heeft gewerkt, want ik heb de Clio in mijn hart gesloten. Ze is niet simpelweg liefde op het eerste gezicht, maar een blijvertje.