Mitsubishi pronkt als trotse sponsor van het tv-programma The Voice of Holland met de Outlander als vaandeldrager van het merk. De gouden keeltjes laten zich opzichtig vervoeren in de nieuwe SUV van Mitsubishi. Maar hoe staat het met het talent van de Outlander zelf? Zoals de coaches in het programma zo graag zeggen: “De lat ligt hoog, de concurrentie is loodzwaar.” Kan de nieuwe Outlander met die druk omgaan?
We beginnen met een lastige kwestie: het uiterlijk. De nieuwe Outlander is eigenlijk een beetje saai. Niet echt mooi, ook niet echt lelijk maar als je bijvoorbeeld de Hyundai Santa Fe of Kia Sorento ernaast zet dan verbleekt de Japanse SUV een beetje - en dat komt niet door de witte lakkleur van de testauto. Dat Europa geen belangrijke markt is voor Mitsubishi schemert pijnlijk door in het ontwerp. Nu is het design natuurlijk niet het belangrijkste onderdeel van een auto maar het oog wil ook wat. Het is maar goed dat het om de ‘voice’ gaat en de stoelen zijn omgedraaid, want als je deze kandidaat zou zien dan heeft ‘ie meteen al een achterstand.
Inspiratieloos
In het interieur is het niet veel beter. Dat het ontwerp inspiratieloos is daar kan ik nog wel mee leven maar de jaren ’80-knoppen die prominent in de middenconsole zitten kunnen echt niet meer. En Mitsubishi, is het nu echt zo ingewikkeld om dezelfde kleur plastic toe te passen voor zowel de knoppen als de kunststof plaatjes ernaast? Dit ziet er echt niet uit.
Mitsubishi heeft wel geprobeerd om er wat van te maken, getuige het glanzend zwarte paneel op de middenconsole en de zachte kunststof bovenop het dashboard maar het overtuigt niet. Het is half werk, zo van ‘kijk, we hebben het geprobeerd’. Hetzelfde geldt voor de koolstofvezel-look strips. Het spul oogt op zich wel aardig maar past niet bij de rest van het dashboard. Hoewel alle knoppen stevig aanvoelen oogt het dashboard niet al te degelijk, zo sluiten niet alle delen even mooi op elkaar aan. Het zal ongetwijfeld jaren probleemloos functioneren allemaal maar iets meer dan dat mag je toch wel verwachten?
Toch zijn er ook goede punten. Het instrumentarium is wél van deze tijd en bevat zelfs een kleurenbeeldscherm. Het stuur is eindelijk in diepte te verstellen en het centrale beeldscherm is mooi geïntegreerd in het dashboard. Dit lijken vanzelfsprekendheden maar Japanners vinden dit soort ‘futiliteiten’ niet belangrijk. ‘Wij’ Europeanen stellen soms vreemde eisen…
Het is maar goed dat het om de ‘voice’ gaat en de stoelen zijn omgedraaid, want als je deze kandidaat zou zien...
Zeuren
Een beetje zeuren op het dashboard kun je doen terwijl je naar muziek luistert die uit een prima klinkende (en op deze uitvoering standaard aanwezige) Rockford Fosgate-geluidsinstallatie komt. Ook zit je op redelijke stoelen, die wel wat meer zijdelingse steun mogen geven. De zitpositie is goed maar het stuur kan net niet ver genoeg naar voren. Je zit lekker hoog en het uitzicht rondom is redelijk goed - en anders assisteert de achteruitrijcamera je wel.
Er zijn weinig knoppen dus de bediening spreekt voor zich, veel functies zijn alleen te bedienen via het aanraakscherm. Spraakbediening kan ook, maar je kunt hiermee alleen je via Bluetooth gekoppelde telefoon bedienen en dat gaat nogal omslachtig. De dame aan de andere kant van het dashboard blijft oneindig veel instructies op je afvuren. Een paar keer ‘annuleren’ schreeuwen is genoeg om haar het zwijgen op te leggen.
Ruimte biedt de Outlander in overvloed, er zijn in de testauto zelfs zeven zitplaatsen aanwezig. Op de achterste twee plaatsen, die zijn weg te klappen in de bagageruimte, zet je alleen kinderen neer. De ruimte is beperkt en je hebt nogal wat jeugdige lenigheid nodig om er te komen. Met vijf zitplaatsen in gebruik is de ruimte royaal. De achterbank is verschuifbaar en in de achterste stand beschikken de passagiers over een zeer riante beenruimte. In de kofferbak blijft dan nog 519 liter bagageruimte over. Wel jammer is dat de vloer erg hoog ligt door de omgeklapte stoelen en Mitsubishi niet de moeite heeft genomen om de stukken vloer naast de omgeklapte stoelen op te hogen.
Duw
Bij een beetje SUV horen een potente dieselmotor en vierwielaandrijving, beide zijn aanwezig op de testauto. De 2,2 liter Di-D Cleartec motor levert 150 pk. Dat is ruim voldoende voor de bijna 1.600 kilogram wegende Outlander. Het blok heeft wel wat last van een turbogat maar vanaf zo’n 1.800 tpm begint de krachtbron er behoorlijk aan te trekken en dat blijft ‘ie doen totdat de wijzer van de toerenteller ‘in het rood’ loopt. De motor voelt kwiek aan, wat mede wordt veroorzaakt door het voelbare moment van inkomen van de turbo - waardoor je een lekkere duw in je rug krijgt. De manier waarop de Di-D zijn prestaties levert verdient helaas niet de schoonheidsprijs. De aard van het beestje ontgaat je nooit, behalve op kruissnelheid. Hij dreunt rond de 1.500 tpm en bij stationair toerental trilt de hele auto, dat merk je vooral als je achterin zit.
Hoe staat het met het talent van de Outlander?
Een aardig gimmick is de ecostand. In de praktijk merk je niet veel van de ‘energiebespaarstand van motor, airconditioning en 4WD-systeem’ maar je kunt via de boordcomputer wel in de gaten houden hoe ‘eco’ je rijdt. Om zuinig rijden te stimuleren is er de ‘eco score’: hoe meer groene blaadjes, hoe zuiniger je hebt gereden. Met een testverbruik van 8,2 l/100 km (1 op 12,1) doet de Outlander het niet onaardig, bovendien kan het veel zuiniger als je vaker in de ecostand rijdt. Overigens moet de zuinigste en meest interessante uitvoering van de Outlander nog komen (medio 2013), dat is de PHEV plug-in hybride die vrijstelling van bijtelling krijgt.
‘Wij’ Europeanen stellen soms vreemde eisen.
De afstelling van de koppeling kan nog wel wat verfijning gebruiken, het aangrijpingspunt is vrij abrupt waardoor je soms met een poezenvoetje moet koppelen om schokvrij op te schakelen. De versnellingsbak maakt ’t allemaal niet beter. De pook voelt lekker stevig aan en gaat strak door het schakelpatroon maar de weerstand is weinig consistent en bovendien haakt ‘ie af en toe behoorlijk, vooral als je van 2 naar 3 gaat.
Lichtvoetig
De Outlander is geen zwaargewicht en dat voel je in positieve zin als je onderweg bent. Ondanks zijn flinke formaat voelt de auto vrij lichtvoetig aan. Hij is (daardoor) wel wat stoterig op korte hobbels – dat is vooral voor de achterpassagiers vervelend – maar ligt goed op de weg, ongemerkt bereik je hoge bochtsnelheden. De SUV helt wel een beetje over maar dat wordt niet veel erger naarmate je verder de bocht instuurt. Dankzij 4WD heeft de Outlander nauwelijks last van onderstuur. De besturing vindt het allemaal prima maar communiceert nauwelijks. Hij stuurt behoorlijk licht, vooral rond de middenstand, en ook niet al te direct. Dat is in principe wel comfortabel maar op de snelweg voelt de besturing net iets te vaag aan. Als je gebaande paden verlaat dan kom je met de Outlander nog best een eind. Dit is te danken aan de forse bodemspeling, de koppelrijke dieselmotor en de automatisch geregelde vierwielaandrijving.
De prijs is een sterk punt van de nieuwe Outlander. De geteste auto kost 42.708 euro, daar zitten de belangrijkste spullen wel op - een navigatiesysteem kost 2.545 euro extra. De Outlander is er vanaf iets minder dan 32.000 euro, voor een uitvoering met 2.0-benzinemotor. Hij valt qua prijs tussen de Kia Sportage en Sorento in, maar schurkt qua formaat tegen die laatste aan.
Auditie
Draai ik mijn stoel om voor de nieuwe Outlander? In de Voice of Holland hoeft de Mitsubishi geen auditie te doen maar in deze test komt de nieuwe SUV van het merk maar nét door de eerste ronde heen. In de liveshows blijkt vervolgens dat de Outlander in het zware competitieveld over het geheel net iets tekort te schiet, iets dat hij niet kan compenseren met een indrukwekkende performance of een duidelijk eigen geluid – integendeel. De coaches van de Voice of Holland zouden zeggen: “Het was niet overal zuiver en dat mag eigenlijk niet in deze zware competitie. Je hebt niet slecht gepresteerd maar de rest is gewoon iets beter. We gúnnen het je wel, dus laat het publiek maar spreken.”
Bezig met laden van de foto's
