De Fiat Panda rijdt in zijn huidige gedaante alweer een jaartje rond, tijd dus om het assortiment aan te vullen met wat nieuws. Dat gebeurt met de toevoeging van twee nieuwe uitvoeringen aan het inmiddels tot een begrip verworden Panda-gamma. Zoals van de oer-Panda een vierwielaangedreven versie bestond, levert Fiat ook deze Panda als 4x4. Het tweede nieuwtje is een uitvoering die rijdt op zowel aardgas (CNG) als groengas. Hipsters kunnen zichzelf groengas ‘verkopen’, techneuten tanken bij voorkeur CNG. De aardgastank wordt niet meer aan de 1,2-liter grote vierpitter met 52 pk gekoppeld, maar aan de turbogeblazen, tweecilinder TwinAir-motor. Om het helemaal hip te maken, nam ik deze groengasauto als stoere Trekking mee. Weliswaar zonder 4WD, maar wel met ‘terreinlooks’.

Rijd je met de ‘gewone’ Panda TwinAir al wegenbelastingvrij rond, de uitvoering op aardgas voegt daaraan nog een belangrijk voordeel toe: lage brandstofkosten. Da’s in het geval van de Panda een uitkomst, want hoewel de verbruiksopgaven van de TwinAir gouden bergen beloven, tonen de praktijkcijfers vaak anders. Omdat aardgas een veel goedkopere brandstof is dan de onverminderd kostbare benzine wordt het verbruik in financieel opzicht ineens een stuk minder relevant. Omdat aardgas zo’n 1 euro per kilo kost, zit de aardgastank van de Panda Natural Power voor nog geen 12 euro helemaal vol, waarna je zo’n 250 kilometer kunt rijden. Om datzelfde voor elkaar te krijgen met een benzineauto zou je een praktijkverbruik van ruim 1 op 35 moeten realiseren. Op diesel moet je alsnog 1 op 29 gemiddeld rijden om een kostentechnisch gelijkend verbruik te behalen. Utopische gedachten. Al deze berekeningen kunnen overigens in 2014 weer de prullenbak in, want dan moet je weer wegenbelasting gaan betalen voor zuinige auto’s.

Volgens de fabriek verbruikt deze versie 4,0 kg/100 km en in het meest gunstige geval reed ik 285 kilometer met exact 12 kilogram. Dat betekent een verbruik van 4,2 kg per 100 km – zeer netjes. Hier zaten overigens veel snelwegkilometers bij. Rijd je veel stadskilometers en trap je het gaspedaal wat dieper naar de bodem, dan moet je uitgaan van een verbruik rond de 6,7 kg per 100 km. Dan rijd je overigens alsnog voor een appel en een ei in de rondte. Raakt de aardgastank leeg, dan ben je met de 35 liter grote benzinetank nog steeds mobiel.

En da’s maar goed ook, want in Nederland zijn er pakweg honderd tankstations voor CNG. Dat betekent dus dat je een goede ‘tankplanning’ moet maken. Qua kosten kan deze brandstof wedijveren met LPG, dat als voordeel een betere verkrijgbaarheid heeft. CNG heeft dan weer als voordeel dat het ook onbemand – en dus wanneer je wilt – getankt mag worden. Voor LPG geldt dat niet.

In Nederland zijn er pakweg honderd tankstations voor CNG. Dat betekent dus dat je een goede ‘tankplanning’ moet maken

Geen eco-knop, geen start- en stopsysteem

CNG is dus een kostentechnisch interessante oplossing, maar in hoeverre merk je dat je met ’n spaarbeertje rijdt? In vergelijk met een ‘normale’ Panda valt in het interieur maar één ding op. Deze zogenaamde Natural Power-uitvoering moet het stellen zonder eco-knop. In de benzinegestookte versie zorgt deze knop voor een tammer motorkarakter en daarmee een lager verbruik, maar blijkbaar achtte Fiat deze knop in combinatie met de van zichzelf al schonere en lager geprijsde brandstof onnodig. Een start- en stopsysteem ontbreekt eveneens, want de Natural Power start altijd op benzine en schakelt na een aantal minuten op aardgas over. Met een start- en stopsysteem verbruik je dan onnodig veel benzine. In de display tussen de tellers is zowel een benzine- als een aardgasmeter voor de tankinhoud aanwezig.

Loom en traag voelt deze Panda niet aan, ondanks het feit dat Fiat het blok van 85 naar 80 pk kneep. Tijdens het presteren produceert klinkt de tweecilindermotor als een brommobiel en als je even niet oplet, loopt hij zomaar de toerenbegrenzer in. Dat zal je één of twee keer overkomen, waarna je erop gaat letten en vlotter opschakelt. Dan valt op dat de motor in de ‘zuinige’ toerentallen beneden de 2.000 klinkt alsof hij het niet naar zijn zin heeft. Daar moet je even ‘doorheen’, want voor het verbruik is het beter de auto zoveel mogelijk rond dat toerengebied te rijden. Wil je vlot inhalen, dan moet je een versnelling terug en de motor ruim boven de 2.000 tpm houden. Dan trekt de tweecilinder gretig en voelt de Panda vlot aan.

Qua kosten kan aardgas wedijveren met LPG

Ook op de snelweg stelt de Panda niet teleur. Bij een kruissnelheid van 130 km/u valt de rust in het interieur op. De motor draait dan zo’n 3.600 tpm en daarbij voelt de TwinAir zich comfortabel. Het enige waaraan je echt merkt dat de Panda toch echt een kleine auto is, zijn de bewegingen die de koets maakt door de korte wielbasis. In de stad merk je dit niet, want verkeersdrempels neemt de auto netjes. Wel mis ik cruise control, hetgeen helaas niet leverbaar is.  

Slim ingespeeld

Nu ik de aandrijflijn van de Panda behandeld heb, kan ik kort zijn over de rest van de auto. Ten opzichte van klassegenoten als de Volkswagen Up! en Toyota Aygo komt ‘ie zeer volwassen over. Een nadere inspectie leert dat Fiat hierbij slim op het gevoel heeft ingespeeld, want de gebruikte materialen blijken bij een kritische blik soms minder mooi te zijn dan je in eerste instantie vermoedt. Over blik gesproken: dat materiaal moet je in ’t interieur goed zoeken en wat dat betreft verdient Fiat zeker een pluim. Die pluim geldt ook gelijk voor de kleurstellingen waarin het Panda-interieur leverbaar is. Het dashboard en delen van de stoelbekleding zijn uitgevoerd in een originele ‘boswachterstint’.

Het dashboard is uitgevoerd in een originele ‘boswachterstint’

Die kleurstelling maakt onderdeel uit van de Trekking-uitvoering. Aan de buitenkant onderscheidt de Trekking zich met zwarte kunststof panelen rondom, bodembescherming-look-a-likes, een verhoogde wielophanging en 15 inch lichtmetalen wielen. Dat zorgt voor een robuust uiterlijk en maakt de Trekking niet te onderscheiden van de échte Panda 4x4.

Tussenstappen

Bij het instappen merk je direct dat je hoger zit dan gebruikelijk in een stadsauto. Niet alleen de relatief hoge bouw van de Panda, maar ook de extra rijhoogte van deze Trekking speelt daarin een rol. Samen met de grote spiegels maakt het dat je in de stad prima overzicht houdt op het korte koetsje. Een fijne positie achter het stuur is wel te vinden, maar voor een echt goede zit had het stuurwiel in lengterichting verstelbaar moeten zijn. Een kritische noot: de hoofdsteunen zijn oncomfortabel hard.

De kofferbak is met 225 liter gemiddeld groot voor dit segment, mocht je toch meer willen vervoeren dan kun je de achterbank naar voren schuiven (standaard op de Trekking-uitvoering). Je vergroot de ruimte dan tot 260 liter en als je echt gaat pakken kun je de bank in een handomdraai neerklappen. Het voordeel van CNG-tanks ónder de auto: geen ruimteverlies in het interieur.

Relatieve prijsverschillen

Onder de streep blijft de Panda een fijne auto, die dankzij het aardgassysteem financieel aantrekkelijker wordt om te rijden. Wel is er een prijsverschil tussen de benzine- en CNG-uitvoering, de grootte daarvan is afhankelijk van de uitvoering. Zo kost de Panda CNG in Easy-uitvoering 13.790 euro, terwijl de 85pk-versie op benzine 11.790 euro doet – een prijsverschil van maar liefst 2 mille. Dit verschil loopt terug naar een overbrugbare 300 euro als je van plan bent om toch al een Trekking-uitvoering  (15.190 euro) te kopen. Een écht goedkope CNG-auto is de Panda dus zeker niet. Laten we hopen dat de instapprijs in de toekomst door eventuele subsidies afneemt en de infrastructuur van aardgasstations zal verbeteren. Dan kan de Panda CNG best eens een ‘twinnaar’ worden.