Waarschijnlijk bestaat er geen Japans woord voor ‘bijtelling’. Toch moesten er vorig jaar in de Mazda-fabriek in Hiroshima een paar Japanners heel hard aan het werk om op tijd de eerste serie Mazda’s 6 Sportbreak in Nederland te krijgen. Omdat alleen aflevering in 2012 in de fiscale wirwar van ons land voordeel opleverde voor de leaserijders. Daarom volgt nu pas de sedan, die met zijn 2.2 SkyActiv-D dieselmotor dit jaar mag profiteren van het gunstige bijtellingstarief. Leuk allemaal, maar 20 procent bijtelling in het zakelijke D-segment is allang niet uniek meer. Wat heeft de Mazda 6 nog meer te bieden?

Wel eens van Kodo gehoord? Muziekliefhebbers weten waar ik het over heb. Zij zien nu gespierde Japanners voor zich die met stokken op enorme drums slaan. Volgens Mazda betekent Kodo, vrij vertaald, ‘ziel van de beweging’ – als uitleg van de ontwerpstijl van het merk. Het fraaie studiemodel Takeri dat aan de 6 sedan vooraf ging is nauwelijks gewijzigd en dat is te prijzen. Om het ontwerp maximaal te laten uitkomen heb je wel een opvallende kleur nodig. Het fraaie Soul Red Metallic is een betere keuze dan het Blue Reflex Mica dat op de testauto zit. Overigens lijken niet alle lijnen in het ontwerp helemaal te kloppen – dat is bij de Sportbreak beter – maar de Mazda 6 sedan onderscheidt zich wel van de andere auto’s in dit segment.

Vleugje Kodo

Het interieur is minder sprankelend. Alles ziet er keurig uit maar de vormgeving is weinig spannend. Hier had een vleugje Kodo veel goeds kunnen doen. De bovenkant van het dashboard is voorzien van een mooie, zacht aanvoelende kunststof. Over de rest van de gebruikte materialen ga je als kritische, zakelijke rijder niet heel enthousiast worden. Dat geldt ook voor de verouderde knoppen hier en daar en de displays die niet meer van deze tijd zijn. Het functioneert allemaal naar behoren maar je weet dat het mooier en moderner kan. De roodgekleurde strip die over het dashboard loopt is nogal smaakgevoelig maar je moet het ermee doen, een andere kleur is niet leverbaar.

Wie bang is dat de hoofdruimte achterin lijdt onder de aflopende daklijn kan ik geruststellen, net als de Sportbreak biedt de sedan veel plaats achterin. Vooral de beenruimte is riant, maar als je niet langer dan 1,90 meter bent dan blijven er ook boven je hoofd genoeg centimeters over. De kofferbak mag je met een inhoud van 489 liter ook riant noemen, het is slechts 30 liter minder dan de Sportbreak kwijt kan onder het afdekzeil. Dat komt mede door het opvallende gegeven dat de sedan 6,5 centimeter langer is dan de Sportbreak.

Een vleugje Kodo had in het interieur veel goeds kunnen doen

Nauwelijks geluid

De ‘20 procent bijtelling’-Sportbreak die we vorig jaar testten is een benzine-uitvoering, de sedan met gunstige bijtelling doet het met een 2.2 SkyActiv-D dieselmotor en dat is een heerlijk ding. Zoals het een Mazda-motor betaamt: stil, trillingsarm en soepel. Alleen bij een écht koude start neem je waar dat er een dieselgestookte machine in het vooronder ligt. Zelfs als je naast de auto staat dan hoor je nauwelijks geluid onder de motorkap vandaan komen. Het is maar goed dat de motor zo stil is want de geluidsisolatie van de nieuwe 6 is niet helemaal op het niveau dat je verwacht in dit segment.

De SkyActiv-motor pakt in de praktijk vanaf zo’n 1.500 tpm lekker op, het maximale koppel bereikt ‘ie als de toerenteller op 2.000 tpm staat. Het is vooral de souplesse en de rust waarmee de motor zijn werk doet. Hier kunnen veel fabrikanten nog wat van leren, ook de Duitse premiummerken bouwen niet zulke fraaie naaimachientjes als Mazda. Het verbruik is niet geweldig: 1 op 14,5 gedurende de testperiode.

5 meter blik

De Mazda 6 rijdt zoals je van een Mazda verwacht: sportief. Je hebt niet het gevoel dat je met bijna 5 meter blik op pad bent. De 6 reageert vlot op stuurbewegingen en voelt in bochten lichtvoetig aan. Pas als je wat meer gaat pushen of in je enthousiasme met iets te hoge snelheid de bocht instuurt dan komt de koets in beweging en blijkt de 6 toch niet zo compact en licht te zijn als je in eerste instantie dacht. De Mazda geeft zijn grenzen niet heel duidelijk aan maar de lol is er dan al vanaf, omdat de koets inmiddels behoorlijk overhelt. De stoelen houden je redelijk op je plaats maar iets meer steun aan de zijkant van de zitting en leuning is nog welkom.

Open galerij

Om het ontwerp maximaal te laten uitkomen heb je wel een opvallende kleur nodig

De Mazda is een lekkere, sportief rijdende en toegankelijke auto. Het schakelen gaat licht en strak. De snelheidsafhankelijke stuurbekrachtiging doet z’n werk iets te enthousiast, de mate van bekrachtiging bij lage snelheid is te groot. Verder stuurt de Mazda heerlijk: met voldoende communicatie zonder te overdrijven, op snelheid zwaar genoeg en bovendien redelijk direct. Dat zal met kleinere wielen en dus banden met een hogere wang allemaal wel iets minder worden, de geteste GT-M-uitvoering staat namelijk op 19 inch wielen. Die zorgen ervoor dat het comfort voor de achterpassagiers niet altijd overhoudt, vooral ook omdat de vering achter nogal stug is.

De lichtvoetigheid van de Mazda zit ‘m in alles: de portieren voelen licht aan – maar sluiten wel met een goede ‘plof’, het schakelen gaat licht, het sturen bij lage snelheid ook. Daarin schuilt ook een zeker gevaar, want je mist namelijk het ‘grote-auto-gevoel’ dat past bij een zakensedan. Een iets vleziger aanvoelende versnellingsbak, een tikkeltje meer comfort en een stukje algehele verfijning zouden dat kunnen verhelpen.

Je hebt niet het gevoel dat je met bijna 5 meter blik op pad bent.

Niet te hard, niet te zacht

Een goede zitpositie is eenvoudig in te stellen, voor het laatste puntje op de i moet het stuur nog iets verder naar je toegehaald kunnen worden. De stoelen zijn verder prima, niet te hard en niet te zacht. De hoofdsteunen staan licht naar voren gekanteld, iets dat je als vervelend kunt ervaren.

Je vindt snel je weg in het Mazda-interieur, al is de bediening van het audio-navigatie-systeem soms wel wat omslachtig. Je kan het systeem op drie plaatsen bedienen: via het touchscreen, via de knoppen naast het scherm en via een fraaie, Audi-achtige druk-draaiknop op de middentunnel. Het navigatiesysteem met TomTom-software werkt verder prima, net als de Bluetooth-functie om te bellen en muziek af te spelen.

Akoestische signalen

Over het RVM-systeem dat auto’s in je dode hoek detecteert wil ik ook nog even zeuren. Ja, het is handig en ja, het werkt beter dan in de Mazda 3. Maar de akoestische signalen die soms voor niets door de auto schallen als je van rijbaan wisselt leveren onnodige onrust op, zeker bij onzekere bestuurders. Gelukkig kan RVM (Rear Vehicle Monitoring) ook uit maar dat kan niet de bedoeling zijn van een systeem dat de veiligheid moet verhogen.

De prijzen - en daarmee ook de leaseprijzen - van de Mazda 6 zijn gunstig, ze liggen iets lager dan die van belangrijke concurrenten als de Peugeot 508 en Opel Insignia. De geteste 6 kost 40.915 euro en dan zit echt álles erop, zelfs een trekhaak.

Gewogen en…

De Mazda 6 is gewogen en licht bevonden. Nee, niet té licht bevonden. Het zijn z’n lenige uiterlijk,  lichtvoetige rij-eigenschappen, lage (lease)prijs en soepele dieselmotor die voor de punten zorgen. Maar gaat het niet allemaal té licht? Dat gevoel bekruipt je soms wel, de 6 mist een klein stukje verfijning dat veel concurrenten wel bieden. Maar zoals gezegd: daar staan genoeg goede eigenschappen tegenover, waaronder een gunstige prijs. In dat licht bezien is de 6 een goede aanbieding.