Even een geschiedenislesje. We schrijven eind 1995 als Volvo in respectievelijk Frankfurt en Bologna de S4 en F4 voorstelt. Na gesteggel over de nomenclatuur doopt Volvo haar nieuwe sedan en stationcar S40 en V40, door NedCar in Born gebouwd. De kleinste Volvo-reeks wordt een doorslaand succes en eind 2003 toont Volvo – wederom op de autoshows van Frankfurt en Bologna – de S40 en V50 als opvolgers. Waarom deze auto’s allemaal genoemd worden? Omdat de nieuwe V40 een vijfdeurs hatchback is en ‘ie geen enkele Volvo direct vervangt, maar toch de S40, V50 en de C30 opvolgt.

Scandinavisch design is minimalistisch en volgens ‘de kunst van het weglaten’ introduceert Volvo haar nieuwe V40. Superhip ‘Scandinavian coolness’ gaat concurreren met premium heersers als de BMW 1 Serie en de nieuwe Audi A3 en Mercedes-Benz A-Klasse. En wat ziet de Volvo V40 er schitterend uit. Hij oogt als een gekrompen V60, allerminst een beledigende equatie. De stompe, via xenon-pitten grimmig kijkende snuit, een omhooglopende raamlijn die eindigt in brede, heupachtige achterspatborden en een aflopende daklijn geven de V40 een sportief-elegante uitstraling. Het markantste V40-element is de achterzijde, met Volvo-typische C-stijl-achterlichten en een optisch enorme achterruit. Fier prijkt daarop in ouderwetse koeienletters ‘Volvo’. De Exterior Styling Kit (995 euro) is niet ieders smaak, maar onderstreept met zwarte dorpelaccenten en dito dakspoilerdelen de ‘coole’ atletenlook. De twee platte uitlaatmonden passen bij een 180 pk sterke hatchback. Echt smaakgevoelig zijn de vrijwel dichte lichtmetalen 18 inch Ailos-wielen, die door de aerodynamische vorm het brandstofverbruik moeten verminderen.

Erfgoed

In een Volvo draait het maar om één ding: de inzittenden. Traditiegetrouw monteren de Zweden buitengewoon gerieflijk meubilair, in de nieuwe V40 doet Volvo niet anders. Tot het Volvo-erfgoed behoort inmiddels de zwevende middenconsole, waarop doelmatig en ergonomisch de knoppenclusters voor klimaatregeling, multimedia en rij-assistenten zijn geclusterd. Het Sensus-systeem voor audio, navigatie en telefoon is perfect: duidelijke bediening en een grafisch uitmuntend beeldscherm waarop tips verschijnen voor bijvoorbeeld zuinig rijden. Een ander hoogstandje is het TFT-instrumentenpaneel, dat drie verschillende weergaven kent: Elegance, Eco en Performance. Selecteer Performance en het scherm kleurt rood, de toerenteller staat pontificaal voor je neus en de snelheidsmeter krijgt een minder prominente positie. Eco toont – naast standaardinformatie – vooral verbruiksinformatie en Elegance kent een traditionele meterindeling.

Een verlichte pookknop: gaat die optie niet een stapje te ver?

Termen als ‘premium’ en ‘lifestyle’ lijken soms een alibi voor weinig binnenruimte, voor de V40 geldt dat deels. Met 335 tot 1032 liter kofferruimte (dat laatste met vlakke laadvloer) doet de Volvo iets onder voor de BMW 1 Serie en Mercedes-Benz A-Klasse, maar voor een compacte middenklasser is de achterbankruimte bovengemiddeld. Een terugkerend ‘probleem’ bij testauto’s: het panoramadak vreet essentiële hoofdruimte. Zonder die optie en ondanks een aflopende daklijn zullen achterbankbewoners hun hoofd niet stoten. Over beenruimte evenmin echte klachten, maar wat echt opvalt in positieve zin: wát een mooie materialen en ragfijne afwerking presenteert Volvo. Passagiers krijgen bijkant een wellness-gevoel in zo’n mooi interieur. Kies voor nog meer sfeer overigens een middenconsole zonder rode ‘sier’-strepen. Die frutsels hebben met goede smaak weinig te maken. Hetzelfde geldt voor de verlichte pookknop: gaat die optie (van overigens slechts 30 euro) niet een stapje te ver?

Maatgevend

Om even met begrippen als ‘erfgoed’, ‘stokpaardjes’ en ‘merktraditie’ bezig te blijven, noem ik veiligheid en schenk dat begrip een eigen alinea. Want als één merk daarom bekend staat, dan is het Volvo. In combinatie met het Driver Support Line (afhankelijk van de uitvoering kost dat tussen de 2.195 en 2.560 euro) loopt de bestuurder kans zichzelf overbodig te voelen, zoveel rij-assistenten heeft de V40. Een ongevalwaarschuwing met afremfunctie, afstandhoudende cruise control, rijbaansignalering en sensoren voor de dode hoek: de actieve veiligheidssystemen werken allemaal perfect. Ook qua passieve veiligheid zet de nieuwe V40 een maatstaf, door de voetgangersairbag (een noviteit!) is deze Volvo de veiligste auto die crashtestorganisatie Euro NCAP ooit onder handen nam. En alsof het allemaal niet genoeg is: het optionele inparkeersysteem zet de V40 zelfs in vakken met maar enkele decimeters marge. Dit systeem is, samen met de achteruitrijdcamera, een nuttige investering want het zicht naar achteren is bar slecht.

Een serieus potje meeblazen

Momenteel is Volvo in Chinese handen, maar nog niet zo lang geleden zwaaide Ford de scepter in Göteborg en met als gevolg dat Volvo’s steeds lekkerder zijn gaan rijden. De V40 staat op hetzelfde platform als de Ford Focus en Volvo propageert de V40 als ‘meest dynamische Volvo ooit’. Een rit door het heuvelachtige Sauerland bewijst dat die belofte geen loze is. Een vertroebeld beeld ligt op de loer, want de geteste V40 staat op een verlaagd sportchassis met 18 inch lichtmetalen wielen. De V40 heeft een communicatieve ophanging, ligt neutraal op de weg en behoudt lang grip. De besturing is qua scherpte en gevoel geen BMW 1 Serie of Ford Focus, maar eenmaal ingestuurd geeft de installatie een mooie weerstand. De V40 is een agiele Volvo, die op een bergweg vermakelijk rijdt en waarmee je gemakkelijk ‘hard gaat’. Extra smaakmakers zijn de strakke zesbak en de actieve zitpositie, doordat het stuurwiel ver naar de bestuurder kan worden toegetrokken.

Met 180 pk vormt ‘hard gaan’ geen probleem, vanuit de toerenkelder trekt de T4 (een Ford EcoBoost-motor) zonder morren richting het rode gebied. De clou zit ‘m in het 240 Nm hoge (overboost tot 270 Nm) maximum koppel, dat tussen 1.600 en 5.000 tpm klaarstaat. Je kunt in de zesde versnelling vanaf 70 km/u doorhalen naar 200 km/u en het koppel zijn werk te laten doen. Terugschakelen naar het vierde of vijfde verzet is voldoende om op de Autobahn een serieus potje mee te blazen, bijgestaan door een alleraardigst snerpje. Overigens belooft Volvo een topsnelheid van 225 km/u, maar volgens de snelheidsmeter is bij 221 km/u de koek echt op. Het verbruik blijft binnen de perken: 1 op 12,6 voor het gemixte traject en 1 op 10,3 gedurende een snelle Autobahn-rit. Op comfortgebied laat de Volvo V40 steken vallen. Bij 120 km/u draait de T4 een nette 2.500 tpm, maar toch hoor je ‘m net iets te nadrukkelijk draaien. Dat tezamen met banden- en vooral windgeruis geeft een behoorlijk decibelniveau. Vervelender zijn de harde vering en demping, versterkt door het sportonderstel en de grote wielen. Op hogere snelheid en bij een niet biljartlakenglad wegdek ‘dribbelt’ de V40.

Absoluut terecht

Nederland is een Volvo-land en het verwachte afzetaantal van 1.750 stuks vanaf introductie tot 1 januari 2013 werd al binnen enkele weken behaald. En dat is absoluut terecht, want de Volvo V40 is een prachtig gebouwde auto met veel positieve eigenschappen. Qua veiligheid zet ‘ie een nieuwe standaard, de ergonomie is voorbeeldig en zijn vertrouwde interieur charmeert. Grootste minpunten worden gevormd door het slechte zicht naar achteren en gebrek aan veer- en geluidscomfort. Daarentegen stuurt en rijdt de V40 inspirerend. De snelle en betrekkelijk spaarzame T4 is een uitstekende keuze voor wie de 220 pk sterke T5 een brug te ver is. Je kunt overigens ook kiezen voor de 150 pk leverende T3, die net als de T4 in de 20 procent bijtellingscategorie valt. Voor Nederlanders ook niet onbelangrijk: qua prijs zweeft de V40 tussen – pak ‘m beet – een Volkswagen Golf en een BMW 1 Serie.

Volvo V40 T4 Summum

De nieuwste