Kun je uit je hoofd het design van een Citroën BX beschrijven? Waarschijnlijk wel. En als je dat moet doen van de huidige C4, gaat het dan net zo gemakkelijk? Waarschijnlijk niet. Best jammer, wanneer een merk juist bekend staat om een verfrissende kijk op autovormgeving. In Frankrijk is onlangs de kwartjesjackpot gevallen, dus staan we eindelijk weer oog in oog met een échte Citroën. Die heeft kenmerkende uiterlijke details als 'Airbumps', wat innerlijke slimmigheidjes én een acceptabele prijs. Heeft Citroën opnieuw haar eigen weg gevonden, of doolt het merk nog steeds door de woestijn? Deze test wijst het uit.

Om de C4 Cactus tegen een nette prijs te kunnen presenteren heeft Citroën de trukendoos wijd open getrokken. Een bloemlezing: het platform is van een C3, niet van een C4. De achterbank is niet deelbaar maar bestaat uit één stuk, en het meest rechter luchtrooster op het dashboard is wegbezuinigd. Bestel je het panoramadak? Heel mooi, maar dan kun je het niet afdekken. Persoonlijk vind ik zeker de laatste maatregelen wat overtrokken: het lijkt meer op besparen om te laten zien dat er bespaard is, dan om echt effect te sorteren. Wel gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat ik mij gedurende de testperiode aan geen van bovenstaande 'kwartjesbesparingen' heb gestoord. En dan de deurabsorberende kussentjes genaamd 'Airbumps' op de flanken: ongetwijfeld niet goedkoop om te ontwikkelen, maar een sympathiek gebaar naar de koper. Want als het goed is, dan blijft je Cactus jaar na jaar onbeschadigd.

Stiekem best normaal

Neem je plaats achter het fraai tweekleurige stuurwiel dan valt op dat het niet in diepte verstelbaar is. Een rare bezuiniging, daar deze comfortverhogende optie standaard is op de voordeligere C3. Afgezien daarvan voelt de auto snel vertrouwd aan. De stoelen zijn voor 300 euro overtrokken met lekker zachte ‘Velours Habana’ en zó gevormd dat je het er serieus lang op uithoudt. De veelvuldig geadverteerde ‘voorbank’ krijg je overigens alleen als je kiest voor de automatische versnellingsbak, die op deze BlueHDi niet leverbaar is. Verwacht verder geen hoge instap à la cross-over, want de Cactus staat wat dat betreft op het niveau van een C-segment hatchback.

De dashboardlayout is zowel doodeenvoudig als bloedmooi. De fraaie, zachte toplaag en twee lcd-schermen maken er de dienst uit, terwijl een gastrol is weggelegd voor een zeer ruime handschoenenkast. De hierop genaaide versiering wekt de illusie dat het vak met riempjes dicht gehouden wordt maar dat is natuurlijk niet het geval. De passagiersairbag zit overigens weggewerkt in de dakrand. Een perfecte en vernieuwende plek, al is dat waarschijnlijk de reden waarom de passagier geen make-upspiegeltje heeft.

Rijd je wel eens met een zesbak, dan zet je deze Citroën al snel rijdend in z’n achteruit

Op de achterbank zijn been- en hoofdruimte voldoende aanwezig, mede dankzij het niet-afdekbare panoramadak. Er hoeft immers geen log gordijn te worden opgeborgen. De kofferruimte houdt met 358 liter het midden tussen de C3 (300 liter) en C4 (408 liter). De vorm is mooi regelmatig, maar de tildrempel is aan de hoge kant. Uitbreiden tot 1.170 liter kan door de niet-deelbare achterbank om te klappen. Al met al is de Cactus dus een ruime en bruikbare auto, maar hij biedt geen MPV-flexibiliteit.

Groene powerplant

De gereden Citroën C4 Cactus is voorzien van de 1.6 BlueHDi-motor die over 100 pk en 254 Nm beschikt. Op het behoorlijk lage wagengewicht van 1.030 kg levert dat hele nette prestaties op. Helaas gooien de vijf bijzonder lange versnellingen wat roet in het eten, de Cactus voelt minder kwiek aan dan gekund zou hebben. Je moet wat verder door trekken om de motor niet in een ‘dood punt’ te laten vallen. Dat is de prijs die je betaalt voor de 14 procent bijtelling die deze versie geniet. Houd er overigens rekening mee dat een achteruit-vergrendeling ontbreekt: rijd je wel eens met een zesbak, dan zet je deze Citroën al snel rijdend in z’n achteruit.

De ‘powerplant’ onder de kap laat op snelwegtempo iets meer van zich horen dan we tegenwoordig gewoon zijn, maar het sonore brommetje stoort niet. Naar het aantal toeren dat de motor draait moet je trouwens gissen, want een toerenteller ontbreekt en is ook niet als optie leverbaar. De schakelindicator is geen waardig vervanger. Hoewel de opschakelmomenten realistisch worden weergegeven en de ’80 in zijn vier’ de voorkeur krijgt boven de vijfde versnelling, geeft de indicator niet aan wanneer terugschakelen wenselijk is.

De dashboardlayout is zowel doodeenvoudig als bloedmooi

De Cactus is over het algemeen een aangenaam stille cruiser waarvan het weggedrag grotendeels overeenkomt met de C3. En dat is een erg fijne auto. Drempels neem je in de C4 Cactus met het grootste comfort vanwege de soepele demping. De relatief stevige vering laat korte richels echter wat steviger doorkomen. De lichte en behoorlijk gevoelloze besturing maakt dat de auto niet zo speels aanvoelt als ‘ie eruit ziet. De Cactus is duidelijk meer een goedmoedige en veilige cruiser dan een flitsende stadsauto, zijn urbane looks ten spijt.

Wat dat guitige ding nu verbruikt? Gedurende de gehele testperiode wist ik niet minder dan 21,5 kilometer af te leggen op een liter diesel. Dat is geen wereldschokkende waarde, maar de gedachte dat ik niet bijzonder veel moeite heb gedaan voor een goed verbruiksresultaat spreekt toch vóór deze auto- en motorcombinatie. Ook is de aandrijflijn navenant zuiniger dan de eerder gereden C3 e-HDI. Dankzij het lage wagengewicht blijft de auto in stadsverkeer relatief efficiënt. Daarbij is het fijn dat het stop/startsysteem ook werkt als je de pook na het stoppen in '1' zet. Zo rolt de auto niet weg voor het stoplicht en ben je sneller van je plek.

De Airbumps 'liggen er dik bovenop', maar niets dan lof over die gedurfde vondst

Pure doelmatigheid

Na bijna een week rijden met de Citroën C4 Cactus resteert een tweeledig gevoel. Aan de ene kant valt er genoeg op het concept af te dingen, aan de andere kant geeft juist dat de auto charme. Daarbij doel ik dan met name op de doorgevoerde ‘besparingen’, die er vaak nogal dik bovenop liggen. Ook dik erbovenop liggen de Airbumps, maar tot nu toe niets dan lof over die gedurfde vondst. De vanafprijs van 15.990 euro is zonder meer scherp en vaagt alle concurrenten in het C-segment weg. Toch zijn die rivalen volwassener en is een vergelijk met C3-concurrenten en cross-overs uit het B-segment logischer. Dan valt op dat de Cactus zelfs beneden de prijs van de Renault Captur weet te blijven. Daarbij geeft Citroën je de keuze tussen zelf schakelen of het laten doen door de gerobotiseerde versnellingsbak: dat kost niets extra’s vanwege de lagere BPM voor die variant.

Voor zakelijke rijders is het goed te weten dat de fiscus elke Cactus belast met 20 procent bijtelling, alleen de BlueHDi-versies steken terug met 14 procent. Automatisch schakelen met 14 procent bijtelling is dus niet mogelijk. De C4 Cactus is een voordelige, ruime en hoofdzakelijk doelmatige auto die dankzij zijn lage prijs, dito verbruik en gewicht klanten de mogelijkheid biedt om ‘voor hetzelfde geld' een klasse ruimer te rijden: de jackpot dus. Als bonus wordt het straatbeeld een stuk leuker.En als het aan de Airbumps ligt oogt elke tweedehands Cactus straks als een nieuwe. Maar dan moet je ‘m wel durven bestellen…