Grote SUV's 'kunnen' niet meer. Dat bepaalt tenminste de publieke opinie. Leuk of niet, elke fabrikant trekt zich dit aan en maakt steeds wat minder ruige terrein-wannabe's. Zelfs de wereldberoemde Jeep Cherokee, nota bene een echte off-roader, moest eraan geloven en keerde terug als een ogenschijnlijk doetje. Met een lage neus en ‘cleane’ kont probeert hij het publiek te misleiden én te verleiden. Deze test bepaalt of zijn capaciteiten daarvoor toereikend zijn.

De radicale omslag van het uiterlijk verdient hoe dan ook respect, want de Cherokee is één van Jeeps belangrijke pijlers. Gedurende de test bleek het eerdergenoemde ‘publiek’ weinig te begrijpen van de ommezwaai. Men vond de neus apart, raar of zelfs lelijk. De auto werd niet als echte 'Jeep' ingeschat. Stiekem kan ik de critici geen ongelijk geven, de auto mist inderdaad de typische Jeep-look die zelfs het kleintje Renegade wél kenmerkt.

Italokaan

Dat gebrek aan Jeep-identiteit blijkt bij nadere beschouwing dieper te liggen. Hij is gebouwd op basis van het Fiat Compact Platform, waar ook de Alfa Romeo Giulietta zijn oorsprong vindt. Door de overname van Chrysler (waartoe Jeep behoort) door Fiat, slaat Jeep met deze auto een andere weg in dan voorheen. Qua rijden is het in ieder geval een Amerikaan in optima forma. Je glijdt soepel over de weg en hebt in bochten veel minder te vertellen dan in meer Europees afgestelde SUV's. Ondanks dat is grip voldoende voorhanden en de Cherokee schuift niet snel weg over zijn voorwielen. Bochten nemen is gewoon niet waartoe deze auto uitnodigt,  zowel jij als hij willen het eigenlijk liever niet.

Gelukkig is de Cherokee nooit bedoeld als scheurijzer. Sterker nog, zelfs na het uitgebreid doorspitten van de folder ben ik het woord 'dynamiek' niet tegengekomen. Een unicum in autoland en tekenend voor Jeeps merkimago. Toch betekent dit niet dat de Cherokee's schouders geen lasten hoeven dragen, integendeel. Afgezien van dynamisch zijn moet deze auto álles kunnen. Daarvoor is hij goed uitgerust, met standaard het Selec-Terrain-systeem waarmee je een ondergrond waarop je rijdt kan selecteren. Het is logisch dat dit systeem niet geleverd wordt op de voorwielaangedreven Cherokee, die alleen met 140 pk-diesel te krijgen is.

Bij het uitgebreid doorspitten van de folder ben ik het woord 'dynamiek' niet tegengekomen. Een unicum.

Ruigheid op bestelling

De verkrijgbaarheid van een voorwielaangedreven versie geeft nogmaals aan dat Jeep concessies heeft gedaan aan de 'ruigheid' van de Cherokee. Zo krijg je zaken als in het terrein onontbeerlijke lage gearing, een differentieelslot op de achteras en handige afdaalhulp alleen op de terreinuitvoering Trailhawk. Maakt het de Cherokee zonder al die hulpjes waardeloos op minder goede ondergrond? Geenszins. Tijdens de test beperk ik mij tot modderpaden waarop zelfs de standaard straatbanden een goede grip houden. Al snel verlies ik de angst tot vastrijden waar ik met z’n concurrenten wel eens bang voor was. Of ik nu bij de neus genomen word door het merkimago of dat de techniek daadwerkelijk beter is kan ik helaas niet bepalen. Wel is duidelijk dat het onderstelcomfort op dergelijke wegen ook bijzonder goed blijft. De Jeep voelt niet aan als de bonkige terreinwagen van weleer - al snel rijd je met 50 km/u over een zandpad. De Jeep geeft geen krimp en jij en je passagiers ook niet.

De faciliteiten voor de passagiers aan boord van deze Limited-uitvoering zijn helaas niet allemaal zo goed voor elkaar. Luxe als achterbankverwarming vind je wel, maar aan pure hoofdruimte ontbreekt het. Dit is direct te wijten aan het grote panoramadak, waarvan het voorste deel te openen is. De zitplaats in het midden biedt de meeste ruimte, want de rails voor de afdekking snoept kostbare centimeters weg. Gelukkig is het dak een optie van 1.490 euro, dus je kunt het gerust weglaten.

Bij het openen van de kofferruimte valt op dat de laadvloer heel hoog ligt. Hoewel Jeep 591 liter aan bergruimte opgeeft komt de ruimte een stuk minder groot over, voornamelijk omdat de hoogte van vloer tot afdekzeil beperkt is. De boosdoener vind ik onder de laadvloer: een volwaardig reservewiel. Wat dat betreft is een reservewiel achterop, zoals vroeger gebruikelijk was, helemaal geen slecht idee. Door de achterbank naar voren te schuiven win je 123 liter, maar dat kunstje heeft natuurlijk een behoorlijke impact op de beenruimte achterin.

Nappaleer en champagne

Het dashboard is een feest van herkenning voor wie eens in de Grand Cherokee heeft vertoefd. De opzet is ruwweg hetzelfde, maar er zijn natuurlijk de nodige verschillen. Zo heeft de Cherokee nog niet het grote scherm tussen de tellers, zoals zijn grote broer. Ook de versnellingspook in de 'kleine' is niet zo modern als het exemplaar in de Grand Cherokee. Ondanks deze verschillen ligt de kwaliteitsindruk op hetzelfde niveau. Het dashboard is met (kunst)leer overtrokken en de bijzondere champagnekleurige sierlijsten doen de rest. Het is een bijzondere kleur die we bij andere fabrikanten nooit zien, maar het is een warm aandoend geheel.

Een versnellingsbak met negen trappen komt nog zelden voor. 

Op de lange afstand zijn de zetels, want dat is een beter woord, nog altijd comfortabel. Hoewel ze je niet bijzonder stevig omklemmen zitten ze erg fijn. De verstelmogelijkheden zijn goed, maar de neiging om de stoel 'laid-back' in te stellen erg groot. En krijg je het te warm, dan zet je gewoon de ventilatie van de Nappaleren stoelen (beide standaard op de Limited) aan. Deze werkplaats is dus echt van alle gemakken voorzien.

Negen is teveel

De Cherokee's 170 pk sterke tweeliter dieselmotor is gekoppeld aan een nieuwe negentraps automaat. Een versnellingsbak met zoveel trappen komt nog zelden voor. Het wekt de indruk dat het hier om een hypermoderne bak gaat. Tijdens het rijden laat hij dat niet erg duidelijk merken, want zeker bij koude motor voel je hem nadrukkelijk van verzet wisselen. Bij een rustige rijstijl met warme motor gedraagt de bak zich voorbeeldig, maar vervalt in zijn oude gedrag zodra je een wat steviger rijstijl aan gaat hangen. Het meest opvallende gedrag vertoont hij op de snelweg. Wanneer je met een gangetje van 120 km/u in de 9e versnelling (bij iets meer dan 1.600 tpm) een tunnel uit rijdt, schakelt de bak gerust twee stappen terug. Dat voel je niet zo zeer, maar je hoort de motor hoger in toeren draaien wat toch voor onrust zorgt. Gevoelsmatig moet deze sterke diesel het op zijn 350 Nm koppel aan kunnen.

De bak overzetten naar handschakeling heeft geen enkele zin. De schakelacties worden soms niet, soms pas heel laat opgevolgd  en zelfs ‘wegrijden in 9’ kan volgens de indicator prima. Dat de auto dan in ‘1’ optrekt is niet onverwacht, maar zorgt er wel voor dat ik vragen stel bij de implementatie van deze ‘handmatige modus’. Je kunt de mogelijkheid nu het best zien als vervanger voor de klassieke ‘2, 3, 4’-versnellingsbegrenzing voor bergritten met zware trailer. Het brandstofverbruik is met 1 op 13 best netjes, maar gezien de compacte dieselmotor en negenbak niet opzienbarend. En wanneer je een wat ruigere rijstijl hanteert stijgt het verbruik al snel naar 1 op 11.

Qua rijden is de Jeep Cherokee in een Amerikaan in optima forma.

Opzienbarend, niet vernieuwend.

Na een aantal dagen rijden met de nieuwe Cherokee dringt zich bij mij een tweeledig gevoel op. Enerzijds probeert de auto meer dan ooit aansluiting te vinden bij de Europese SUV-koper, anderzijds overtuigt de manier waarop niet helemaal. Het onderscheidende, onverzettelijke Jeep-uiterlijk is bij deze Cherokee grotendeels verdwenen en qua rij-eigenschappen is de auto juist op oude leest geschoeid. De belangrijkste noviteit, de negentraps automaat, valt in de praktijk wat tegen en de dieselmotor klinkt hoger in toeren weinig verfijnd. Het rijcomfort ligt wel op een bijzonder hoog niveau en op de lange afstand toont de Cherokee zijn kwaliteiten. En buiten de gebaande paden, natuurlijk. Met een vanafprijs van 44.990 euro is hij concurrerend geprijsd, maar niet uitgesproken voordeliger dan, bijvoorbeeld, een Volvo XC60 en BMW X3. De Cherokee zal het dus vooral moeten hebben van zijn uitgesproken comfortabele rijgedrag en van mensen die zijn controversiële uiterlijk op waarde weten te schatten.