Brutaal kijkt de Tazzari Zero je aan met z’n kleine ronde koplampjes. “Wat ìs dit?” Dat is de eerste reactie bij het zien van het elektrische autootje. Voorbijgangers kijken verbaasd en automobilisten gapen je na. Je hebt bekijks genoeg in het amper 2,88 meter lange autootje maar het verhaal achter de Zero is zo mogelijk nog bijzonderder. We hebben het hier over een Italiaanse aluminiumfabrikant die zich opwerpt als pionier op het gebied van elektrische auto’s. Hoe serieus is de Zero? En vooral: is dit echt de toekomst?
Tazzari is een naam die maar weinig mensen bekend zal voorkomen. Giorgio Tazzari richtte het productiebedrijf in 1963 op en maakte al snel naam als specialist op het gebied van aluminium toepassingen voor bijvoorbeeld skiliften. Vandaag de dag is de Tazzari Group een bedrijf met 200 werknemers en klanten over de hele wereld. En sinds kort een eigen auto: de Zero.
De Zero komt voort uit de pioniersdrang van Erik Tazzari, de zoon van Giorgio. Hij ziet in de opkomst van elektrische mobiliteit belangrijke kansen. Op de elektromotor na werd de Zero geheel in eigen beheer ontwikkeld, tot aan de lithium-ion accu’s toe. De Zero is de vrucht van een knap staaltje Italiaans ondernemerslef.
Quad
Het resultaat is een stoer ogend autootje dat met 2,88 meter lengte amper groter is dan een Smart. Er passen dan ook slechts twee personen in. Officieel is de Zero gekentekend als quad omdat Tazzari nog niet aan alle veiligheidseisen kan voldoen die voor auto’s gelden. Zo ontbreken voorzieningen als airbags en ABS. Je trekt behoorlijk wat bekijks met de Zero, overal zie je mensen de auto nastaren en zich verwonderd afvragen wát het is. Over dat laatste laten de koeienletters op de achterkant van de Zero overigens geen misverstand bestaan.
Je trekt behoorlijk wat bekijks met de Zero, overal zie je mensen de auto nastaren
De koets is verkrijgbaar in twaalf verschillende kleuren, de – standaard – 15 inch wielen zijn te bestellen in het zwart, grijs of wit. Het dak is altijd zwart, net als de wielkasten, dorpels en de diffuser-achtige bumpers voor en achter. De Zero waarin ik reed is de eerste in Nederland en nog een pre-productiemodel. Zodoende is de afwerking hier en daar nog belabberd.
Dat zie je ook in het interieur, dat je gerust primitief mag noemen. Op het plastic van de middenconsole na zijn de materialen niet zo slecht maar het is vooral de afwerking die verbazing opwekt. De Zero is op dat gebied nog mijlenver verwijderd van het niveau van hedendaagse auto’s. Zo ligt er geen tapijt op de vloer, zijn er nergens opbergvakken en zien de knopjes op de middentunnel er uit alsof ze elk moment kunnen afbreken. Ook kraakt en rammelt de auto behoorlijk tijdens het rijden. Leuke details zijn er ook, zoals de robuuste deurgrepen, de kloeke aluminium verwarmingknoppen en de pedalen met ZZ-logo.
Toch roept dit de vraag op waarom Tazzari zo eigenwijs is om alles zelf te willen ontwikkelen. Het bedrijf had schakelaars en andere onderdelen kunnen inkopen bij een autofabrikant. Dat scheelt niet alleen ontwikkelingskosten, het maakt ook dat de auto dan een stuk serieuzer overkomt. De elektrische spiegelverstelling werkt bijvoorbeeld verkeerd-om, de verwarming kent slechts twee standen en de remlichten werken pas als je het pedaal flink intrapt. Tazzari heeft nog wel wat huiswerk te verrichten voordat de auto op de markt kan komen.
Op de bok
Je zit in de Zero behoorlijk op de bok en de stoelen zijn niet in hoogte verstelbaar. Dat komt omdat een deel van de accu’s onder de zetels is ondergebracht. Voor bestuurders langer dan 1,95 meter schiet de hoofdruimte tekort. Ook het ministuurtje is niet te verstellen. Je krijgt zo een beetje het gevoel in een golfkarretje te zitten.
Starten dan maar. Hoewel, starten... Als je de sleutel omdraait hoor je niets. Met twee grote knoppen onder in de middenconsole kun je de auto in z’n voor- of achteruit zetten. Bij het wegrijden valt meteen op dat de Zero absoluut niet stil is. Hoe sneller je rijdt, hoe harder de elektromotor gaat janken – een aparte ervaring. Het komt omdat de Zero geen versnellingsbak heeft.
Hoe sneller je rijdt, hoe harder de elektromotor gaat janken
Een vervelende eigenschap van de Zero is het sterk remmende effect van de motor. Hierdoor is het lastig om een constante snelheid te rijden omdat het loslaten van het ‘gaspedaal’ als resultaat heeft dat auto afremt. Bovendien voel je steeds een schokje bij het omslagpunt, een gevoel dat wordt versterkt door de fluitende toon die de motor produceert bij het uitrollen. Dat maakt het rijgedrag van de Zero erg onrustig.Op de middenconsole zitten vier grote gekleurde knoppen waarmee je de rijmodi kunt instellen. Met een druk op de rode knop wordt de sportstand geactiveerd. De Zero reageert dan feller op ‘gaspedaal’-bewegingen. Geel is de normale stand en groen staat voor ‘economy’. De blauwe knop gebruik je alleen bij gladheid. Hoewel de techniek erachter eenvoudig is merk je duidelijk het verschil tussen de vier modi. De Zero beweegt zich vlot door het stadsverkeer zolang je de blauwe en groene knop laat voor wat ze zijn. Vanuit stilstand heeft het autootje een moment nodig om in beweging te komen maar daarna versnelt de Zero prima. De auto heeft een topsnelheid van 90 km/u, een snelheid die je vlot bereikt. Als je ‘economy’ hebt ingeschakeld dan ligt de topsnelheid lager. Een rijtje met LED-jes achter het stuur informeert je over het huidige energieverbruik en op een metertje in het instrumentarium lees je de status van de accu’s af.
Knetterhard
De Zero heeft geen stuurbekrachtiging omdat deze voorziening teveel energie zou gebruiken. Met een leeggewicht van 542 kilogram heeft de auto een stuurhulp gelukkig niet echt nodig. De relatief grote wielen moet je eerst door een bepaald punt heen sturen waardoor het stuurgevoel in het begin wat onwennig is. Het kleine kart-achtige stuurtje en de niet ideale zitpositie zijn daar ook debet aan. Als je hieraan gewend bent blijkt de Zero een goed sturend autootje dat prima op de weg ligt. De communicatie in het stuurwiel over wat de voorwielen doen is uitstekend en de auto helt in bochten nauwelijks over. De testauto staat op een sportonderstel dat werkelijk knetterhard is afgeveerd. Tazzari werkt nog aan een comfortafstelling en het is de bedoeling dat klanten straks bij aankoop kunnen kiezen tussen deze twee afstellingen. Voor gebruik in de stad is het sportonderstel iets te hard.
De Tazzari Zero kost in Nederland 22.610 euro
Volgens de officiële fabrieksopgave bedraagt de actieradius van de Zero 140 kilometer. Na een middagje sturen met het kleine Italiaantje brandt het accu-symbooltje al in het dashboard. Het ‘testverbruik’ is niet helemaal representatief, in de dagelijkse praktijk kom je zo’n tachtig tot honderd kilometer ver voordat je de auto weer aan het stopcontact moet hangen. Het duurt negen uur om de batterij volledig op te laden, met de optionele snellader wordt de laadtijd gehalveerd. Als er krachtstroom (380 volt) beschikbaar is kun je tachtig procent van de accu’s opladen in slechts vijftig minuten. Tazzari geeft standaard een jaar garantie op het batterijpakket, optioneel kun je een tweede jaar garantie bijkopen. De levensduur van de accu’s is volgens de Italianen 2.000 volledige cycli. Volgens de Nederlandse vertegenwoordiger van het merk zal het accupakket in de praktijk zo’n 150.000 kilometer meegaan. Het vervangen van de accu’s kost maar liefst 7.000 euro maar daar staat tegenover dat de Zero verder maar weinig onderhoud nodig heeft.
Koopje
De Tazzari Zero wordt in Nederland verkocht door MisterGreen, specialist in elektrische voertuigen. Zij verwachten in samenwerking met andere verkooppunten dit jaar nog zo’n 200 Zero’s te verkopen. De Zero kost in Nederland 22.610 euro. Een koopje vergeleken met de Think City, die minstens 39.000 euro moet opbrengen. De Zero is voor dat geld ook nog eens leuk uitgerust met onder andere LED-achterlichten, elektrisch bedienbare portierruiten en spiegels, centrale deurvergrendeling en 15 inch lichtmetalen wielen.
Als je de brochure van de Tazzari Zero bekijkt zou je haast geloven dat er een nieuw tijdperk is aangebroken. Het verhaal achter de auto is goed, het idee is goed en de prijs is dat ook. De uitvoering is vooralsnog wat magertjes. De pioniersrol van Tazzari is echter boven alles zeer bewonderenswaardig. De Italianen brengen betaalbaar elektrisch rijden in praktijk, daar waar grote autofabrikanten er voorlopig alleen maar over praten. De Zero moet op veel punten nog worden fijngeslepen – vooral op het gebied van afwerking, motorafstemming, veiligheid en comfort. En dus laat ik het sympathieke stadsautootje met een dubbel gevoel en een lege accu weer achter bij MisterGreen. De elektrische auto is met de Tazzari Zero een grote stap dichterbij gekomen maar lijkt tegelijkertijd nog heel ver weg.
Bezig met laden van de foto's
