De Peugeot 308 CC combineert in theorie het beste van twee werelden: cabrio en coupé. In de praktijk is het een auto van compromissen. Het beste van twee werelden is als een zomers strand bedolven onder een laag verse sneeuw, koffie met theesmaak of een Ferrari met elektromotor. Hoe prettig is het compromis dat de 308 CC biedt?

Het moeilijkste compromis dat Peugeot bij de 308 CC heeft bereikt is z’n uiterlijk. Hoe krijg je het dak in de kofferbak zonder dat die laatste totaal uit verhouding is? Dat is de vraag die elke ontwerper van een coupécabriolet slapeloze nachten bezorgt. De designer van de 308 CC heeft ongetwijfeld ook een paar nachtjes overgeslagen voordat hij dit ontwerp aan de grote bazen presenteerde. Het grootste bezwaar van voorganger 307 CC is de zware kont, die de verhoudingen in het ontwerp uit balans brengt. Dat is bij de 308 CC iets beter maar het blijft een compromis tussen esthetiek en techniek. De kont wordt optisch kleiner gemaakt door de fraaie achterlichten en de twee nep-difussors die onder de achterbumper vandaan steken. Toch is de auto ‘en profil’ niet in verhouding, met het dak dicht. Peugeot heeft heus z’n best gedaan om een geslaagde creatie op de weg te zetten, de 308 CC trekt veel bekijks. Het model straalt iets exclusiefs en voornaams uit.

Interieur scoort punten

Het interieur van de 308 CC is erg fraai. De optionele lederen bekleding maakt het plaatje compleet en hoort ook eigenlijk op een auto als deze. De stoelen zijn prachtig vormgegeven en zitten erg goed. De gebruikte materialen op het dashboard zijn hoogwaardig en het geheel steekt goed in elkaar. Een paar kleine missers zijn er ook, er moet nog wel iets te zeuren blijven. Het asbakje onderaan de middenconsole voelt nogal gammel aan en de aluminiumkleurige lijsten sluiten niet helemaal mooi aan op het onderste deel van het dashboard. Verder niets dan lof.

De meeste functies bedien je eenvoudig. De knoppen van de radio en het optionele navigatiesysteem – dat mij helaas verschillende keren een verboden rijrichting of voetgangersgebied in stuurde – zitten te ver weg, omdat de middenconsole schuin naar boven wegloopt. Hierdoor vraagt de bediening net iets te veel aandacht van de bestuurder.

Kap open en cruisen maar

Het blijft een fraai gezicht om te zien hoe de panelen zich automatisch opvouwen in de kofferruimte.

Het zonnetje schijnt dus eraf met dat dak! Openen gaat volledig automatisch maar je moet gedurende het twintig seconden durende proces de knop ingedrukt houden. Het blijft een fraai gezicht om te zien hoe de panelen zich automatisch opvouwen in de kofferruimte. Die slinkt dan van een zeer acceptabele 465 liter naar 266 liter. Van de laadopening blijft niet veel meer over dan een soort van brievenbus. De zware achterklep moet je overigens met veel kracht dichtsmijten anders sluit hij niet.

Volgens Peugeot is de CC een volwaardige vierzitter maar het merk nam daarbij een paspop van Napoleon als uitgangspunt. Als de bestuurder langer is dan ongeveer 1,80 meter dan is er voor de passagier achterin geen beenruimte. Met vier niet al te grote volwassenen houd je het voor kortere tijd goed uit in de 308 CC. In de achterbank heeft Peugeot twee prettig zittende zetels weten te vormen. Met het dak open zitten de achterpassagiers vol in de wind.

Voorin kun je tot ongeveer 100 km/u prettig open rijden, mits de zijramen gesloten zijn. Als je de ruiten laat zakken gaan de gordels trekken en als de achtergordels niet in gebruik zijn beginnen ze hinderlijk te klapperen. Het optionele windscherm dat over de achterbank geplaatst kan worden haalt wel de tocht uit de cabine – hoewel bestuurders langer dan 1,90 nog steeds met hun kruin in de wind zitten – maar zorgt voor veel lawaai en gebulder van de wind en dat is ook niet echt comfortabel.

De stijfheid is met de kap open redelijk goed. Wel voel je de invloed van de wind in de koets. Bij slechte bestrating lijkt de auto de moed op te geven, alles trilt en kraakt en dat doet een beetje afbreuk aan het degelijke gevoel dat de auto verder geeft. Om het open rijden comfortabeler te maken biedt Peugeot optioneel Airwave aan, een soort nekverwarming. Een ventilatieopening in de stoel blaast warme lucht in je nek. Je voelt het wel maar de toegevoegde waarde is nihil. De meerprijs van maar liefst 1.050 euro kan je beter in je zak houden.

Een serieuze kanttekening betreft de weerkaatsing van zonlicht op de fraaie tellers. Je wordt bijna verblind als de zon vanuit een bepaalde hoek op het ‘glas’ van de meters schijnt. Een slordig ontwerpfoutje van de Peugeot-ingenieurs.

Interieur Peugeot 308 CC 1.6 THP 16v Open galerij

De stoelen zijn prachtig vormgegeven en zitten erg goed

Soepele motor

De testauto beschikt over de inmiddels bekende 1.6 THP motor, die de vrucht is van een samenwerking tussen Peugeot en BMW. Een mooie machine die trillingsvrij loopt en desgewenst een subtiel sportief geluid ten gehore brengt. 150 pk lijkt heel wat, maar vergeet niet dat de 308 CC door z’n dakconstructie en de nodige verstevigingen 1.485 kg weegt. Het maakt de CC tot een vlotte auto maar niet meer dan dat.

Onder de 2.500 tpm gebeurt er niet veel, daarboven treedt de turbo subtiel in werking. Er is geen sprake van een echte duw in je rug en het maximale vermogen komt pas bij 5.800 tpm vrij waardoor de 1.6 THP karaktereigenschappen heeft van een turboloze zestienklepper. Een heerlijke, soepele motor die precies goed is voor de 308 CC. De 1.6 VTi met 120 pk die later dit jaar komt lijkt mij wat aan de zwakke kant voor de coupécabriolet. Het testverbruik van 9,5 l/100 km (1 op 10,5) is alleszins acceptabel. De handgeschakelde zesbak is een verademing vergeleken met de slappe bakken die Peugeot nog steeds in verschillende modellen monteert. Het korte pookje en de korte en strakke schakelwegen verdienen pluspunten.

Peugeot heeft met de 308 CC een zomers compromis bereikt.

Het stuurgevoel in de 308 CC is wat vaag, naarmate je verder instuurt verbetert de respons zonder dat de besturing echt scherp wordt. Dat is een bewuste keuze van Peugeot en het past wel bij het relaxte karakter van de motor en het onderstel. Toch zou de besturing met name aan het begin van de stuuruitslag wel iets meer gevoel en precisie mogen bieden. Nu moet je bij de meeste bochten zelf maar raden waar de wielen mee bezig zijn. Over de remmen van de 308 heb ik geen klachten, ook na meerdere noodstops voelt de installatie vertrouwenwekkend aan.Soepel is ook het woord dat in me opkomt als het gaat over het weggedrag van de 308 CC. Net als z’n dichte broertjes is de CC comfortabel, hoewel hij voor 12 mm en achter 8 mm dichter bij het asfalt staat. Korte en lange oneffenheden verwerkt de Fransman met het grootse gemak. Ook bochten neemt de Peugeot soepel, de auto helt in eerste instantie niet te veel over – en anders houden de royale stoelwangen je wel op je plek. Op de grens glijdt de coupécabriolet zonder al te veel drama weg over de voorwielen. Bij snelle uitwijkmanoeuvres voel je wel dat er bijna 1.500 kg aan gewicht onder je billen zit.

Leuk aangekleed

De Peugeot 308 CC met 150 pk sterke 1.6 THP is er vanaf 36.490 euro. De testauto is voorzien van een introductiepakket met mooie opties als lederen bekleding en een navigatiesysteem. Samen met wat extra opties brengt dit de prijs naar 41.445 euro. Als over een paar maanden de 1.6 VTi met 120 pk op de markt komt is de vanafprijs 31.900 euro. Die prijzen liggen iets hoger dan die van een vergelijkbare Volkswagen Eos, bovendien komen ook ‘premiumcabrio’s’ als de Audi A3 en BMW 1-serie voor dat geld in beeld.

Peugeot heeft met de 308 CC een zomers compromis bereikt. De 308 CC is een aandachttrekker met een prettig onderstel, heeft een verfijnd interieur en een soepele motor. Als koper moet je de krappe ruimte achterin, de indirecte besturing en de weinig bruikbare bagageruimte bij geopende kap voor lief nemen. Zo gaat dat met het sluiten van compromissen.