Als je de marketingkreten van Peugeot hoort, lijkt het alsof de nieuwe 208 z’n voorganger zo snel mogelijk moet doen vergeten. Het is alsof de Fransen zich een beetje schamen voor de 207. Een succes á la 205 en 206 was de 207 nooit en eerlijk gezegd ben ook ik geen groot fan van die auto. Daarom werd met de aankondiging van de 208 mijn nieuwsgierigheid des te groter. Compactere buitenmaten, een lager gewicht en meer inspirerende rij-eigenschappen klinken interessant. Of de 208 daarmee een speels welpje is geworden, ondervind ik met de 120 pk sterke 1.6 VTi Allure.

De ontwerpers van Peugeot hebben goed werk geleverd. De koets oogt gedrongen en ziet er ‘fris en fruitig’ uit. De achterzijde doet in de verte denken aan de 206 en daar is natuurlijk helemaal niets mis mee. Een aantal geinige details geeft de 208 hier en daar wat trekjes van Citroëns DS-lijn. Erg leuk en net niet ‘too much’.

De zestienhonderdmotor is er enkel in combinatie met de luxe Allure-uitvoering (vanaf 19.200 euro), inclusief LED-dagrijverlichting en leuke 16 inch lichtmetalen wielen. Afhankelijk van de motor, uitvoering en carrosserievorm varieert het ontwerp van de grille van de 208. Enkel de voorlip is iets te prominent aanwezig. Verder heeft de 208 een topontwerp, dat als driedeurs nog dynamischer oogt.

Even wennen

Het meest bijzondere aspect van de 208 is z’n interieur. De tellerunit zit niet achter, maar boven het stuurwiel, dat overigens opmerkelijk klein is en ook nog eens ovaalvormig. Zo’n stuurtje wil je vastgrijpen. Tijdens bochtenwerk is dat stuurwiel bijzonder fijn, maar in het dagelijks verkeer heb je al gauw de neiging om één hand los te laten. Het is een beetje alsof je een Nintendo Wii-stuurtje vast hebt. Omdat de tellers hoger zijn geplaatst, zit de klokkenwinkel direct in je blikveld en op papier is dat veiliger. De tellers zitten daar prima, maar of het ook prettiger is? Nee. Sommige cijfers, zoals die van de dagteller, zijn niet altijd te zien en het is nogal afhankelijk van de stuurwielstand en je lichaamslengte of je goed zicht op de informatie hebt. Anders is in dit geval niet beter.

Omdat de tellers hoger zijn geplaatst, zit de klokkenwinkel direct in je blikveld en op papier is dat veiliger. De tellers zitten daar prima, maar of het ook prettiger is? Nee. 

Opvallend is de zitpositie. Gevoelsmatig zit je vrij hoog, terwijl je toch een actieve zithouding hebt. Ik kan lekker dicht bij het stuurtje zitten en de stoelen zijn gerieflijk. De versnellingspook zit daarentegen net te laag, wat je vooral merkt door de optionele armsteun. Nieuw voor Peugeot is het centraal geplaatste touchscreen, waarmee je het navigatie-, communicatie- en audiosysteem bedient. Het scherm heeft een hoge resolutie, werkt doeltreffend en het geheel ziet er ook nog eens modern uit. Alleen jammer dat de muziekinstallatie ondermaats is. Qua materiaalgebruik zet Peugeot geen nieuwe maatstaven, maar biedt wel iets heel speciaals. Peugeot levert namelijk een met  leder bekleed dashboard in de 208, vanaf 1.400 euro. Leder of niet, je hebt keuze uit een zwart of lichtgrijs interieur.

Dat de 208 is gekrompen ten opzichte van de 207 heeft nauwelijks invloed op de ruimte. Achterin is de geboden hoeveelheid vergelijkbaar met die van de 207. Prima voor dit type auto, al houdt het niet over. Het grote panoramadak (500 euro) ziet er met de blauwe sfeerverlichting fraai uit, maar vreet wel wat hoofdruimte weg. De kofferbak is met 285 liter conform deze klasse.

Kwiek

Dat Peugeot geen loze woorden roept, blijkt wel als ik een leeggewicht van 1.065 kg op het kentekenbewijs zie staan. De 208 zit wat betreft gewicht dicht bij de 206 en zelfs een heel stuk van de 207 af. En dat merk je. De 207 is een auto die de bestuurder niet echt betrekt bij het rijden. De 208 voelt speels aan en heeft een uitstekend onderstel. De ophanging is comfortabel en dynamisch als je erom vraagt. Een korte stuurbeweging is voldoende om de voorwielen snel te laten draaien, waardoor je kwiek door bochten stuift. De wegligging is uitstekend, maar vooral vermakelijk. Wel heeft de 208 een erg sterke stuurbekrachtiging, wat de beleving een beetje inperkt.

De achterzijde doet in de verte denken aan de 206 en daar is natuurlijk helemaal niets mis mee

De bekende 1.6 VTi is voor bijtellingjagers niet het meest interessante blok, daarom heeft Peugeot de nieuwe 1.0 en 1.2 VTi benzinemotoren en de 1.4 e-HDi. Die hebben 14 procent bijtelling, terwijl dit 120 pk sterke blok na 1 juli zelfs buiten de 20 procent bijtelling valt. Een leuke variant voor de particuliere koper, om het zo maar eens te zeggen. Met een 0 tot 100 km/u-sprint in 9,9 seconden is de Fransoos niet bijzonder snel maar in het dagelijks verkeer is ‘ie voldoende vlot. Zijn atmosferische karakter bevalt mij wel; ouderwets toeren draaien en lekker tempo maken. Helaas koppelt Peugeot deze zestienhonderd aan een – soms wat vage – vijfversnellingsbak, die het toerental bij 120 km/u op 3.500 tpm zet. Vervelend, want de verder stille 208 laat zo de motor hoorbaar aanwezig zijn. Op snelwegtempo verbruikt de 208 pakweg 1 op 12, wat niet heel zuinig is. Met lagere snelheden kwam het gemiddelde verbruik uiteindelijk op 1 op 14,2. Een afwijking van 0,4 liter ten opzichte van wat de boordcomputer aangeeft.

Succesnummer

Dat de Peugeot 208 zijn voorganger overschaduwt staat buiten kijf. De ingenieurs uit het Franse Sochaux – waar het ontwikkelcentrum van Peugeot zit - hebben hun uiterste best gedaan om het nieuwste welpje iets speciaals mee te geven. De auto ligt lekker op het netvlies en heeft een aansprekend rijgedrag. Het is jammer dat de 1.6 VTi aan een vijfbak is gekoppeld en dat de nieuwe plek van de tellers mij niet heeft overtuigd. Het apart ogende stuurwiel is een geinige gimmick, maar de besturing is niet perfect. De Peugeot 208 is in alle opzichten een leuke auto geworden en wie weet wordt dit leeuwtje net zo’n succesnummer als de 205 en 206. Het is Peugeot van harte gegund.