Dat de berijder van een Lancia Delta smaak heeft, daar valt niet over te twisten. Dat Lancia smaakgevoelige auto’s bouwt is een gegeven. Waar ze je in thuisland Italië als Golfjes om de oren vliegen, daar blijft het in Nederland bij een bescheiden aantal automobilisten die zich boven het maaiveld durven uit te steken. Bijtellingsvriendelijke varianten zijn er sinds dit jaar niet meer en daarom heeft de importeur het motorengamma voor Nederland flink uitgedund - alle krachtige benzine- en dieselmotoren zijn geschrapt. Enkel de 1.6 dieselmotor en de 1.4 T-Jet bi-fuel (benzine en lpg) worden nog aangeboden. Met die laatste variant ‘gaste’ ik een weekje rond in de Delta ‘S’ MomoDesign-uitvoering, waarvan de smaakgevoeligheid met een hoofdletter wordt geschreven.

De zwart-witte kleurencombinatie van de testauto levert net zo’n contrast op als deze testauto tussen het doorsnee blik in een willekeurige Nederlandse straat. Het model valt lekker op, maar je moet er van houden. Sowieso maakt de Delta de tongen los, want of je hem nou mooi of lelijk vindt, iedereen heeft er wel een mening over.

MomoDesign is kennelijk nog niet zo’n bekende naam die iedereen meteen herkent en daarom spreken de stickers op de B-stijl en de logo’s op de wielen niet direct tot de verbeelding. Het antracietgrijze lichtmetaal onder deze Delta lijkt wel heel erg op wielen die al eerder (in zilvergrijs) werden geleverd op de Fiat Bravo. Voor mij hoeven die stickers niet zo nodig, ik zie liever originele Lancia-naafkappen, maar wellicht appelleert het aan Italiaanse designliefhebbers. De donkere grille is ook Momo-specifiek, terwijl vanaf nu op alle Delta’s de zijskirts en voor- en achterbumper van onder in kleur zijn meegespoten. Verder is deze Delta voorzien van matzwarte chroomaccenten, donkere koplampunits, een verchroomde dubbele uitlaat en een hoogglanszwarte achterklep.

In het interieur zijn stoffen zittingen door lederen wangen omhuld en eveneens van ‘MomoDesign’-opschriften voorzien in de rugleuningen voor en achter. Belangrijker is dat de stoelen van deze modeljaar-update (het een ‘facelift’ noemen zou teveel eer zijn) een stuk beter zitten dan voorheen. Je zit nu meer ín dan op de stoel en de zijdelingse steun kan de bestuurder aangenaam op z’n plek houden. Achter het fijne driespaaks stuurwiel kijk je uit op Momo-meterwerk met gele tellers en wijzernaalden op een zwarte achtergrond. Het ziet er bijzonder uit, maar het past qua kleur verder nergens bij. De Delta kreeg voorheen ook kritiek te verduren op de aluminium inleg rondom de navigatie en klimaatregeling, deze is vanaf nu in hoogglans zwart uitgevoerd – iets wat zeker goed past bij deze uitvoering.

Achter het fijne driespaaks stuurwiel kijk je uit op Momo-meterwerk

Een enkeltje Italië

Deze Delta is niet alleen bi-colore qua kleurstelling, maar ook bi-fuel als het om de aandrijving gaat. De 120 pk sterke 1.4 T-Jet motor is voorzien van een gas-installatie en dat scheelt op dit moment flink in de portemonnee. Wie goed oplet waar wordt getankt, kan met lpg meer dan een euro per liter brandstof besparen. Hier staat dan wel een iets hoger brandstofverbruik tegenover en een beperkte actieradius, want met gemiddeld 1 op 9 kom je maar ongeveer 350 kilometer ver op een volle tank gas. De vulnippel zit fraai weggewerkt achter de benzineklep, maar vereist wel dat je telkens een opzetstuk opschroeft voordat je kunt tanken. Mocht er even geen lpg voorhanden zijn dan rijd je met een druk op de knop verder op de volwaardige benzinetank, waarmee de gecombineerde actieradius wel toereikend is voor een enkeltje Italië. De Delta bi-fuel start altijd op benzine en schakelt automatisch over naar lpg, totdat een pieptoon en de brandstofindicator in de boordcomputer aangeven dat de tank leeg is. Tussen het rijden op benzine en lpg is geen merkbaar verschil, hoewel de fabriek een 0,7 seconden trage sprinttijd naar 100 km/u opgeeft van 10,5 seconden.

Vooral achterin valt de bovengemiddelde hoeveelheid beenruimte op.

Langeafstandskwaliteiten

Voluit presteert de Delta alleraardigst en hij zet met gemak meer dan 200 km/u op de teller. Helaas kampt de geblazen 1.4 motor met een turbogat en een stroperig motorkarakter. Gevoelsmatig klimt hij niet erg gretig in de toeren en de trage gasrespons doet verlangen naar de DNA-knop van Alfa Romeo. Die zou hem in de Dynamic-stand een stuk levendiger maken. De zesbak schakelt gelukkig soepel en trefzeker en het toerental in ‘zes’ blijft met 2.500 tpm bij 120 km/u lekker laag. Aan boord van de Delta blijft het op de afrolgeluiden van de brede banden na aangenaam stil. Vooral achterin valt de bovengemiddelde hoeveelheid beenruimte op. Daarnaast kunnen achterpassagiers ook de rugleuning in ongelijke delen iets achterover kantelen voor een nog relaxtere zithouding. Standaard beschik je over 380 liter bagageruimte, met de optionele verschuifbare achterbank heb je zelfs tot 465 liter laadruimte. De lpg-tank zit op de plaats van het reservewiel en neemt daarmee geen ruimte in beslag.

De Delta maakt de tongen los, iedereen heeft er wel een mening over

Over langeafstandskwaliteiten beschikt de Delta zeker. De auto stuurt op hogere snelheid direct en met voldoende gevoel. De lichte city-stand (die eigenlijk bedoeld is voor inparkeren) is in stadsverkeer stiekem het prettigst, omdat je bijna met je pink kunt sturen. De onderstelafstemming is vrij hard, maar toch helt de Delta aardig over in bochten. Wat dat betreft is de huidige Delta niet verbeterd ten opzichte van de eerste lichting. Dit geldt ook voor het navigatiesysteem dat geen touchscreen heeft, waardoor de bediening met de knopjes er omheen gewenning vereist. De kaart oogt bovendien pixelig en verouderd. Het audiosysteem voldoet wel prima, maar helaas kun je met Blue&Me geen audio streamen vanaf je mobiel. De Bluetooth-carkit functioneert best, maar het was een hele zoektocht om uit vinden hoe auto en mobiel gekoppeld kunnen worden via het menu van de boordcomputer.

Italiaanse charme

Bij gebrek aan een bijtellingsvriendelijke variant zal de Delta met deze modeljaarupdate geen sprong maken in de verkoopstatistieken. De leaserijder zal hem gemakkelijk overslaan of vergeten, maar voor de liefhebber die hem particulier aanschaft is hij nog steeds interessant. Wie verliefd wordt op het design en zich graag onderscheidt krijgt met deze S MomoDesign-uitvoering een unieke auto in handen. De bi-fuel variant mist wat Italiaans temperament, maar is voordelig te tanken en kost weinig extra in de wegenbelasting. De Lancia Delta blijft onverminderd onderscheidend en voor 28.385 euro is ‘ie als complete MomoDesign-uitvoering ook nog redelijk charmant geprijsd.