Renault heeft een naam hoog te houden op het gebied van hete hatchbacks. De vorige Mégane R.S. behoorde tot de absolute top in dit steeds groter wordende marktsegment en nu is er een nieuwe. Altijd met vijf deuren en voor het eerst is hij, naar keuze, leverbaar met automaat. Daar houdt de geavanceerde techniek niet op, want hij heeft ook nog eens vierwielbesturing. Behoudt de Mégane R.S. daarmee zijn pure karakter? Geloof mij, dat zoek ik heel graag uit!
Objectief of niet, de eerste aanblik van de Mégane R.S. is indrukwekkend. Waar de reguliere Mégane bovenal fraai getekend is, is de uitvoering van Renault Sport een echte blikvanger. Volgens het traditionele recept is de Mégane verbreed, nog mooier dan bij de vorige versie. En face oogt hij zelfs ronduit intimiderend, alsof ‘ie is weggereden uit een toerwagenkampioenschap. In deze kwalificatie scoort Renault de volle punten.
Bekijken
Het blijft niet bij de neus, want vanuit elke hoek zie je dat dit geen standaard Mégane is. Doen de brede spatborden geen belletje rinkelen, dan zijn het wel de centrale uitlaat of de grote achterspoiler. Uiteraard heeft ‘ie ook de opvallende dagrijverlichting vóór en zetten de brede achterlichten het ontwerp ’s nachts kracht bij. Een bijzonder detail is de gecombineerde mist- en bochtverlichting met grootlichtondersteuning in de voorbumper, die optisch uit drie delen bestaat en zo het – oude – Renault Sport-logo vormt. Laten we het vanaf nu maar een finishvlag noemen…
Sportief is ook de aankleding van het interieur. Direct vallen de sterk geprofileerde stoelen met hoge wangen en rode stiksels op. Ook het subtiel van onderen afgevlakte stuurwiel en een koolstofvezelpatroon op de sierstrips verraden dat dit het sportieve topmodel is. De R.S.-logo’s op het stuur en dashboard maken de sportieve sfeer compleet.
Zitten
De sportstoelen hebben zulke dikke wangen dat je er automatisch mee in aanraking komt bij de instap. Zo weet je dat dit niet zomaar een Mégane is! Eenmaal gezeten ondersteunen de stoelen minstens zo goed als ze eruit zien. Het ruwe Alcantara fixeert je stevig, maar de stoelen zijn aangenaam zacht en dat is prettig bij alledaags gebruik. Je kunt zo laag zitten als je in een dergelijke sportieve auto verwacht en ook het stuur is voldoende ruim verstelbaar.
De achterbank heeft nu altijd z’n eigen deuren, waardoor hij veel eenvoudiger toegankelijk is. De bank zelf is overtrokken met Alcantara en biedt, net als de reguliere Mégane, een gemiddelde ruimte aan passagiers. Bij een hete hatchback is praktisch gebruiksgemak natuurlijk iets minder belangrijk, maar deze kwaliteiten zijn mooi meegenomen. De kofferbak van de minder sportieve Méganes meet een voor dit segment gemiddelde 384 liter inhoud, de R.S. moet het doen met 90 liter minder. Ach, nog steeds ruim voldoende voor een paar kratten… quinoa, of zoiets. Voor genot heb je nu immers geen bier meer nodig.
Bedienen
In een auto die je koopt voor z’n rijbeleving is het bedieningsgemak van ondergeschikt belang. Toch is het jammer dat het grote, horizontale scherm qua prestaties achterblijft op de auto waarin het zit. Het systeem is over het algemeen zeker niet traag, maar bepaalde onderdelen zoals de navigatiekaart laden minder snel dan de schil eromheen. Uniek is de R.S. Monitor, waarop je heel veel waarden van de auto kunt aflezen. Tijdens het rijden heb je er zo goed als niets aan, maar voor eventuele passagiers is het vermakelijke info.
Rijden
Je hebt maar één bocht nodig om te ervaren dat de Mégane R.S. iets bijzonders is. Dat komt niet doordat hij bijzonder zwaar of gevoelig stuurt, integendeel. Het zijn de meesturende achterwielen die de Mégane uiterst kwiek van richting doet veranderen zonder dat het inspanning kost. Het is vooral de manier waarop de auto vlak blijft in zo’n bocht die je doet ervaren dat dit een sportauto is…
De beleving verandert zodra je het tempo opvoert, want hoe sneller het gaat hoe fijner de R.S. zich voelt. De vierwielbesturing is hierin de grensverleggende factor die, in combinatie met de Michelin Pilot Sport 4-banden, welhaast belachelijk hoge bochtsnelheden mogelijk maakt. Vooral de gretigheid waarmee de auto bochten induikt is en blijft indrukwekkend. Tip ter waarde van 1.695 euro: neem het Pack Chassis Cup. Ja, daar wordt het nu nog redelijk comfortabele onderstel harder van, maar je krijgt er ook een mechanisch sperdifferentieel bij. Onmisbaar om een bocht ook op een indrukwekkende manier úit te komen, wat nu minder het geval is.
Het meest belachelijke aan de Mégane R.S. is het gemak waarmee alles gaat. Natuurlijk maakt de 280 pk sterke 1,8-liter turbomotor een sportief geluid terwijl hij werkt, maar in samenwerking met de rappe automatische zesversnellingsbak krijg je nooit het gevoel zélf hard aan de bak te moeten. Deze Mégane doet het op z’n boerenfluitjes met jouw lef en kunde als beperkende factoren. In de dagelijkse praktijk ben je met de Mégane R.S. bijna iedereen te snel af.
Deze Mégane doet het op z’n boerenfluitjes met jouw lef en kunde als beperkende factoren
Deze constatering toont aan hoe goed deze auto gemaakt is, toch knaagt er iets bij mij. Het gaat om de rijbeleving die toch enigszins lijdt onder de technische perfectie. Zoals gezegd, de vierwielbesturing maakt de besturing iets kunstmatig en zorgt ervoor dat je niet direct een klik hebt. De automaat is goed, maar hij maakt presteren wel érg gemakkelijk. Ook als je zelf de hand aan de grote, op de stuurkolom geplaatste schakelflippers slaat.
In de heftigste rijstand verlopen de gangwissels met een schokje, voor net dat beetje extra snelheidsbeleving. It’s fake but it works, though. Fijn is dat de transmissie je in deze stand niet overruled, maar meteen piepsignaal het optimale schakelmoment aangeeft. Opschakelen levert precies het geluid op dat je bij een dubbelekoppelings-automaat verwacht en bij terugschakelen of gas-los ploft de uitlaat erop los. Anoniem voorbijgaan kun je gerust vergeten!
Een ander scenario. Voor jou is alleen schakelen met een pook écht schakelen. Gelukkig, de Mégane R.S. is ook met handbak leverbaar en dat stemt de purist vrolijk. Persoonlijk, excuus, twijfel ik of een handbak de beste keuze is wanneer je alles uit deze auto wilt persen. De aloude doe-het-zelf-methode zal je vaker confronteren met het relatief kleine toerengebied waarin de turbomotor zijn kracht levert. Meer dan 5.000 tpm maken is weinig zinvol. Je vóelt niet alleen dat de acceleratie daarboven afneemt, je ziet ook aan de grafieken in de R.S. Monitor. De razendsnelle flipperbak zorgt ervoor dat je het motorkarakter ten volste kunt benutten en is derhalve een aanrader.
Betalen
Met zijn praktische vijfdeurskoets en toegankelijkere techniek is de Renault Mégane R.S. beter te verantwoorden dan ooit tevoren. Ook al is de markt van dergelijke hete hatchbacks klein, aan de prijs vanaf 42.340 euro zal het succes niet liggen. Hij is namelijk voordeliger dan eveneens handgeschakelde concurrenten als de Peugeot 308 GTi (270 pk, 43.350 euro), Hyundai i30 N (275 pk, 46.495 euro) en Volkswagen Golf GTI (245 pk, 42.151 euro). De automatische transmissie heeft een meerprijs van 2.200 euro. Niet heel voordelig blijkt het verbruik, wat met 1 op 7,2 even slikken is. Het kan wel iets beter, maar ik verwacht niet dat er veel rijders zijn die beter dan 1 op 10 gaan halen.
Conclusie
De Renault Mégane R.S. is er voor de liefhebber, maar hij is ook meer dan ooit gemaakt om te verkopen. Zijn potentieel is toegankelijker dan ooit en dankzij de optionele automaat is het zo’n machine waar iedereen tot op grote hoogte hard mee kan gaan. De geoefende rijder vindt in de vierwielbesturing een extra uitdaging om zijn grenzen nog verder te verleggen.
De Mégane R.S. is iets minder puur dan zijn voorganger, dat is een ding wat zeker is. Wat je ervoor terugkrijgt is gemak, in alle opzichten. De vierwielbesturing maakt het aanvallen van bochten speels eenvoudig en de EDC-automaat laat je de motorkracht altijd ten volste benutten. In de praktijk is ‘ie gewoon sneller dan de oude en dat is hoe dan ook aansprekend. Wil je meer hardcore, probeer dan het Pack Chassis Cup. En vrees niet, er komt ook een nog extremere Trophy-variant aan…
Aanraders