Met lede ogen moest Fiat toekijken hoe een hele hype rond de Volkswagen Polo BlueMotion ontstond, terwijl de gefacelifte Punto ondertussen werd klaar gestoomd om diezelfde doelgroep te benaderen: de geldbewuste autokoper die geen BPM en houderschapsbelasting wil betalen of wil profiteren van 14 procent bijtelling. Zonder dat iemand er ook maar een kilometer mee had gereden, stapelden de orders bij de Volkswagen-dealers zich op. Dat het vol met trots getoonde ‘1 op 30’ nu net zo haalbaar blijkt te zijn als het trouwen met een topmodel lijkt weinig mensen af te schrikken. Dit blijft toch wel een hekel punt, omdat de rumoerige driecilinder dieselmotor hierdoor - op de belastingvoordelen na - maar weinig lijkt toe te voegen. Fiats antwoord is de Punto Evo 1.3 MultiJet met onder de motorkap een soepele viercilinder die ook nog eens meer vermogen levert.
Het is verrassend te noemen dat Fiat geen speciaal label aan deze milieu- en portemonneevriendelijke Punto Evo hangt, terwijl de concurrentie dit wel doet en niet schroomt om dat aan de buitenwereld te laten zien. Je kunt dus lang zoeken naar een ‘green’ of ‘eco’-plakaat op de 1.3 MultiJet, maar vinden zul je het niet. Aerodynamische aanpassingen als een gesloten grille, een achterspoiler of een verlaagd onderstel ontbreken eveneens. Het groenste volumemerk van de wereld vindt dat blijkbaar allemaal niet nodig. Deze Punto Evo oogt dan ook vrijwel exact hetzelfde als iedere andere Evo in Dynamic-uitvoering, enkel de sideskirts worden speciaal voor dit model gemonteerd.
De Punto Evo blijft, ondanks de wat saaie configuratie, een aangename verschijning. Een setje lichtmetaal zou ‘m wel wat opleuken. Deze kun je in het Dynamic Plus pakket voor nog geen 500 euro aanschaffen en dan krijg je er ook nog mistlampen vóór, in kleur gespoten stootstrips, sfeerverlichting in het interieur en instaplijsten bij. Of de onlangs rigoureus aangepakte neus een vooruitgang is laat ik in het midden, het is vooral de achterzijde die van de vernieuwing heeft geprofiteerd. De achterlichten ogen - vooral in het donker - hightech en zorgen ervoor dat de Punto nog enkele jaren mee kan. Wie de ’oude’ Grande Punto toch nog mooier vindt, kan deze nog steeds bestellen met exact dezelfde dieselmotor en fiscale voordelen. Het enige nadeel is de erg karige uitvoering die je dan krijgt, zo moet je de portieren met de sleutel openen en sluiten. Daar staat dan wel een zeer lage vanafprijs van 12.795 euro tegenover. De hier geteste Punto Evo MultiJet moet minimaal 15.395 kosten, wat weer 2.000 euro goedkoper is dan een vergelijkbare Polo BlueMotion.
Wie eenmaal in de Punto Evo heeft gezeten zal wellicht de Grande Punto gauw vergeten.
Speels en fris
Wie eenmaal in de Punto Evo heeft gezeten zal wellicht de Grande Punto gauw vergeten. Hoewel het interieur van die laatstgenoemde er best netjes uitziet, oogt het toch wel erg verouderd naast de huidige Punto. Er zijn mooiere materialen in het interieur toegepast en vooral het in kleur afwijkende middengedeelte voelt en oogt luxueus.
De Punto Evo weet het niveau van de Polo niet te evenaren, maar het oogt wel beduidend speelser en frisser. Bepaalde elementen vallen helaas een beetje tegen. Zo voelen de stuurhendels zo licht aan dat het lijkt alsof ze elk moment kunnen afbreken en gaat de pookknop wel heel losjes op en neer. Er zijn echter wel andere dingen waar Fiat beter op scoort en die belangrijker zijn: de stoelen zitten namelijk formidabel. De stoelen van de VAG-broertjes (Volkswagen Polo, Skoda Fabia en Seat Ibiza) zijn behoorlijk hard en vormloos terwijl die van de Punto Evo veel zijdelingse steun bieden en ook nog eens een stuk comfortabeler zitten. Tezamen met die van de Opel Corsa EcoFlex zijn dit toch wel de betere en meest volwassen standaard stoelen die je in dit segment kunt krijgen. Qua ruimte voor en achter doet de Punto niet onder voor de concurrentie.
Met weinig moeite
De enige leverbare viercilinder dieselmotor in de Punto Evo levert een bescheiden 85 pk en heeft een koppel van 200 Nm bij 1.750 tpm. Dat is ook exact het toerental waarbij de Fiat het best gaat presteren. Vlak daaronder voel je de turbodruk stijgen en trekt ‘ie best goed door. Je merkt direct de 10 extra paardenkrachten en de 20 extra newtonmeters die bij de 1.2 TDI van VAG ontbreken. Dankzij de vier cilinders loopt het blok ook veel rustiger en maakt beduidend minder herrie dan de driecilinder waar hij mee moet wedijveren. Het is niet zo dat je kracht in overvloed hebt, maar echt verlangen naar meer doe je ook niet. Als je bewust ‘het nieuwe rijden’ toepast voldoet deze MultiJet uitstekend.
Het in kleur afwijkende middengedeelte voelt en oogt luxueus
Ik heb meerdere malen in een Polo BlueMotion gereden en hoewel 1 op 24 haalbaar is (volgens de boordcomputer), moet je wel erg goed je best doen om nog beter te scoren. Met 90 km/u op de snelweg en met zo min mogelijk remmen en optrekken geeft ‘ie wel eens een gemiddeld verbruik aan van 1 op 26, maar gemiddeld over een grotere afstand red je dat natuurlijk nooit. Voor de Punto Evo geldt ongeveer hetzelfde, al ligt het opgegeven verbruik net wat lager dan bij de Polo. Toch behaalt de Punto Evo een beter praktijkverbruik, terwijl je op basis van de fabriekscijfers zou verwachten dat het net andersom is. Na een lang traject op de snelweg en gewoon 100 en 120 km/u te hebben gereden geeft het display een gemiddeld verbruik aan van 1 op 25. Op provinciale wegen blijkt 1 op 27 het gunstige verbruik dat je kunt halen. Maar zoals het gros van de Nederlanders geef je wel eens een extra dot gas of moet je eerst nog een stad of dorp door voordat je thuis bent. Zodoende zul je het opgegeven verbruik van 1 op 27,8 nooit halen. Vooral niet als de Punto ook voor korte stadsritten wordt gebruikt, want dat is gezien zijn lage omslagpunt niet ondenkbaar.
...de wegligging is goed te noemen en hij stuurt redelijk direct.
De 1.3 MultiJet is in aanschaf slechts 400 euro duurder dan de 1.4 benzinemotor met 77 pk, die meer brandstof verbruikt en bovendien niet wegenbelastingvrij is. Hierdoor is deze dieselmotor ook zeer interessant voor particuliere rijders, zelfs al rijden ze geen 30.000 kilometer per jaar. Het start-/stop systeem en de schakelindicator zijn hulpmiddelen om nog zuiniger te rijden. De losjes aanvoelende pook heeft enigszins lange slagen, maar zonder moeite zet je ‘m in de gewenste versnelling.
Het onderstel is goed afgestemd op de motor. Bij zo’n blok verwacht je geen ultiem sportieve auto en die krijg je dan ook niet. De Fiat heeft een vrij comfortabele setting, die mede wordt versterkt door de dikke banden met kleine wielen. Toch kun je best lekker hoeken met de Fiat, want de wegligging is goed te noemen en hij stuurt redelijk direct. Alleen kent het stuurwiel weinig weerstand en zou je als bestuurder iets meer willen voelen van wat er bij de voorwielen gebeurd. Dit hebben ze bij de VAG-modellen net wat beter voor elkaar. De lichte besturing stoort overigens niet, pas als er een Abarth-logo op de grille staat mag je hierover klagen.
Tegen de verwachtingen in
Zo zie je maar weer: krijgt de Volkswagen Polo alle aandacht, blijkt de Punto Evo gewoonweg beter te zijn. Tegen de verwachtingen in heeft het hogere vermogen en de extra cilinder een positieve uitwerking op het (praktijk)verbruik. Je gaat je bijna afvragen waarom Volkswagen voor een driecilinder motor heeft gekozen, als een soepele viercilinder als deze beduidend minder moeite heeft met het behalen van een mooi verbruiksresultaat. Wat betreft bouwkwaliteit en stuurgedrag heeft de Polo een streepje voor, maar de Fiat scoort op andere punten weer beter. Hij is goedkoper, heeft fijnere stoelen, oogt wat frivoler en de motor is stiller en krachtiger. Op het belangrijkste punt weet 'ie ook te scoren: hij is zuiniger. Dat zal vooral voor de particuliere rijder zonder tankpasje van de zaak een groot voordeel zijn.
Bezig met laden van de foto's
