Opgefokte NSU’s TTS, een Mercedes-Benz 190E DTM met Judd V8, monoposto’s uit de opgedoekte Formule 3000 en een Edo Competition Ferrari Enzo XX Evolution binden zonder angst en balancerend op de limiet de strijd met elkaar aan. Waarover het gaat? Het jaarlijkse ‘Bergrennen’ in het Duitse Hilter-Borgloh, waar op een uurtje rijden vanaf de Nederlandse grens bij Enschede de Uphöfener Berg wordt bedwongen. Normaal gesproken is deze plek een oase van rust maar eenmaal per jaar is de berg in rep en roer. Bedwelmd door het bergvirus bezocht ik met fotograaf Luuk van Kaathoven deze plek in het Teutoburger Wald. Mercedes-Benz vervolmaakte het Teutoonse tafereel en leverde voor deze exercitie een machtige C 63 AMG Coupé.        

De Mercedes-Benz C 63 AMG manifesteert zich op grootse wijze. Z’n 6,2-liter V8-motor wordt ’s ochtends met een onheilspellend gebulder wakker. Daarna is jouw beurt om het gaspedaal de rol van volumeknop aan te laten nemen. De rust op berg zal vandaag moeten plaatsmaken, het gaspedaal zal tot op de bodem gaan. Iedere kilometer AMG is genieten en voordat het feest écht losbarst, kan de Mercedes even ‘warmdraaien’ op de Autobahn. Een snelheidsapotheose, een opmaat voor het resterende deel van de dag. De C 63 AMG boezemt met z’n enorme, atmosferische achtpitter ontzag in en tegelijkertijd vertrouwen, hoe gek dat ook klinkt. Geen sluipmoordende turbo’s of een zenuwachtige gasrespons, de V8 heeft een goedmoedig, zowaar comfortabel karakter bij normaal verkeersgebruik. Geen wonder, het blijft een Mercedes-Benz.

Het vermaarde witte bord met vier diagonale strepen verschijnt en nietsontziend katapulteren 487 paardenkrachten de C 63 AMG richting horizon, zonder blikken of blozen voorbij de 250 km/u. Jazeker, de testauto is voorzien van het 5.980 euro kostende Performance Package Plus, waardoor ‘ie 30 pk extra levert en zijn acceleratie pas bij 280 km/u stopt. Het is overbodig om te melden dat snelheden boven 200 km/u ‘spielerei’ zijn, de wijzer van de snelheidsmeter staat ‘zomaar’ bij 288 km/u, Puur voor de statistieken berekende ik een brandstofverbruik van tussen 1 op 4,3 en 1 op 7,6. Maalt niemand om.

‘Die komen niet voor een natuurwandeling’, lijkt een vrouw op leeftijd veroordelend te denken.

Viel Spass

Meteen na het verlaten van de A30 doemt het goedmoedige, Duitse platteland op. Langs vakwerkhuizen en over glooiende wegen snelt de witte AMG naar Kreisstrabe 330, de verbindingsweg tussen Borgloh en Bissendorf die begin augustus gereserveerd is voor de bergraces. Eerst maar eens tanken en lunchen, waarbij we uitkijken over het verlaten, naar boven kronkelende asfalt. De vangrails staan er 363 dagen per jaar nagenoeg werkeloos bij. De uitgeklopte spatborden, vier vuistdikke uitlaten, de mega-diffusor en de grimmige neus van de Mercedes trekken de aandacht van een paar dorpsbewoners, die geïnteresseerd hun vaderlandse ingenieursproduct bewonderen. ‘Die komen niet voor een natuurwandeling’, lijkt een vrouw op leeftijd veroordelend te denken. Een vergissing mijnerzijds, want van afkeuring is geen sprake. Voorzichtig sloft ze naar binnen en overhandigt even later de reclameflyer voor de Bergrennen van 2012. Uiteraard stond het eerste weekend van augustus al lang en breed geblokkeerd in mijn agenda, maar vanuit haar ooghoeken naar de gereedstaande AMG lonkend, zijn haar begeleidende woorden ‘viel Spab’ veelzeggend.

Verheugen

Ik zet de C 63 AMG op het kaarsrechte startgedeelte stil en verheug me op het moment dat deze Benz twee gitzwarte bandensporen en een enorme rookwolk achterlaat. De enorme achterbanden zijn geen partij voor 600 Nm oerkracht. De AMG hervindt grip en z’n V8 klimt pijlsnel in toeren, bijgestaan door een hemels geronk. Geen discussie, de door insiders M651 genoemde krachtcentrale is ‘by far’ de best klinkende achtpitter van dit moment. Het is een monster, dat in alle toerentallen paraat staat om mokerslagen uit te delen. Losjes gorgelend bij lage toerentallen, mitrailleursalvo’s gevend zodra de toerentellernaald richting het rode gebied vliegt.          

Open galerij

De enorme achterbanden zijn geen partij voor 600 Nm oerkracht

Mercedes-Benz levert iedere C 63 met AMG Speedshift MCT-7, een zeventraps automaat met natte plaatkoppeling in plaats van een koppelomvormer. De Controlled Efficiency-modus is bedoeld voor supermarktbezoek, in ‘S’, ‘S+’ en de manuele stand wordt het serieus. Zelf schakelen met stuurpaddles gaat een tandje te traag, in Sport Plus schakelt de automaat in slechts 100 milliseconden. Dat representeert de ideale transmissiestand: automatisch. Ontzettend snel en met een zalige dot tussengas wisselt de bak van verzet. Vastgeklemd in magnifieke AMG-sportkuipen en een met Alcantara bekleed stuurwiel vastgrijpend, rijg ik de bochten aan elkaar. Via een gevoelige, Mercedes-ontypische besturing sta ik in nauw contact met het asfalt.

Neutraal, ‘fool proof’ en met hoge snelheid rondt de AMG iedere bocht, maar z’n 1.630 kg trekken aan ‘m – natuurwetten verbreekt zelfs Mercedes-Benz niet. Met slapende elektronica en zo’n pompeuze V8 in het vooronder ligt een drift telkens op de loer, een toefje gas en het ‘powerhouse’ onder de motorkap veroorzaakt prompt een uitbrekende achteras. De C 63 AMG is een showmaster, zowel visueel als auditief. Toen de C 63 AMG voor de zoveelste keer op maximale capaciteit de twee kilometer lange ‘Rennstrecke’ aflegde en ik omkeerde om volgens hetzelfde recept langs de cameralens van de fotograaf te rijden, stond een man aan de rand van zijn tuin indringend te turen - naar buiten gelokt door een furieuze ordeverstoring van de vol op z’n sodemieter krijgende V8. Ongetwijfeld staat het kenteken 70-SJP-2 ergens op een Duits notitieblok. Vastgelegd voor de eeuwigheid, stel dat die ‘Holländer’ ooit terugkomen.  

Het zit erop

Het is genoeg geweest, de Mercedes-Benz C 63 AMG Coupé heeft z´n taak erop zitten. ‘Der Berg ruft’, zeggen de Duitsers. En de berg heeft me geroepen. Gefascineerd door een scala aan naar boven snellende auto’s werd de wens om zelf ‘ns van Borgloh naar Bissendorf te knallen steeds sterker. Het is een heerlijk tijdverdrijf en bovendien uitstekend te combineren met een bezoek aan Osnabrück. ’s Avonds en onder het genot van een majestueus schnitzelmenu beseffen we onszelf steeds meer dat de C 63 AMG een fraai totaalconcept is. Rustig als het moet, bruut en vermakelijk als in het weekend de vrijheid zegeviert. Wát een prachtmachine. Als begin augustus automobiele kanonnen van allerlei pluimage de Uphöfener Berg op stuiven dan denk ik met weemoed terug aan de C 63 en zeg hardop: ik reed hier ook.