In 2011 maakte de BMW Vision Efficient Dynamics Concept z’n elektrische sportwagendebuut in de film Mission Impossible: Ghost Protocol. De uiteindelijke productieversie van de BMW i8 bleef vrijwel gelijk aan de conceptcar uit 2011. Alleen de transparante deuren, het glazen dak en de blauwverlichte grille haalden het productiestadium niet, de vleugeldeuren zijn wel gebleven. Het blijft hoe dan ook de meest futuristisch ogende sportwagen die er te koop is. Eentje die niet alleen visueel, maar ook technisch vooruitstrevend in elkaar steekt. Tijd om in de huid van een Hollywood-ster te kruipen achter het stuur van de BMW i8.
De i8 is een eersteklas aandachtstrekker waar je niet onopgemerkt in- of uitstapt, daar zorgen alleen die vleugeldeuren al voor. Zelfs voor lenige personen blijkt het instappen nog een hele toer: je steekt als eerste je kont naar achteren en laat je zakken in de sportkuipen, alvorens je beide benen over de hoge carbon-rand tilt. Het voordeel is wel dat je eventuele toeschouwers wel vrolijk aan kunt blijven kijken tijdens deze ongemakkelijke exercitie. Eenmaal plaatsgenomen kijk je uit over een prachtig vormgegeven dashboard dat als een cockpit naar de bestuurder is toegedraaid. Veel bedieningselementen zijn herkenbaar uit andere BMW’s, maar in een futuristisch vormgegeven jasje gegoten.
De i8 zou niet misstaan in de nieuwste Bond-film, maar het was Tom Cruise die uiteindelijk de primeur kreeg. De enorme visuele impact van de i8 ondervinden de fotograaf en ik tijdens de fotoshoot. We trekken de nodige aandacht bij de Kop van Zuid naast Hotel New York in Rotterdam, waar bijna iedere voorbijganger even stopt om een foto en een praatje te maken. Het lijkt wel een sociaal experiment! De meest gestelde vraag is dit keer niet wat ‘ie kost, maar of je ‘m al kunt kopen? Het antwoord is: ja, voor anderhalve euroton is ‘ie van jou. Oh, en leuk voor de zakelijke rijder: slechts 7 procent bijtelling, ook in 2015. Op papier verbruikt de i8 namelijk maar 2,1 l/100 km, met een CO2-uitstoot van slechts 49 g/km.
Stekkerhybride
Daarna wil men weten of dit nou een volledig elektrische auto is. Nee, anders dan wat BMW en de film eerder suggereerden is dit geen elektrische sportwagen maar een zogenaamde stekkerhybride. De BMW i8 vertoont opvallende gelijkenis met de hypocrisie van de Prius-rijdende filmacteur die aan de buitenwereld verkondigt iets voor het milieu te doen, terwijl die stiekem nog wat gave sportwagenspielerei achter de hand heeft. In dat opzicht is alle marketing rondom BMW’s nieuwe i-modellijn eigenlijk vooral van toepassing op de i3, die werkelijk als elektrische auto gezien mag worden. Een volledig opgeladen i8 komt in theorie namelijk slechts 35 kilometer ver op elektriciteit. De praktijk is met een range van hooguit 25 kilometer nog teleurstellender. Van een 131 pk sterke elektromotor op de voorwielen gaat je bloed evenmin sneller stromen. Puur elektrisch biedt de i8 qua prestaties niets meer dan een Nissan Leaf. Hij trekt er dus soepel en geruisloos mee op tot de in Nederland toegestane limieten, maar sportwagensnel is ‘ie in de eDrive-modus zeker niet.
Bijna iedere voorbijganger stopt even om een foto en een praatje te maken. Het lijkt wel een sociaal experiment.
In de EcoPro-stand rijd je veelal elektrisch tot de range op is, een kunstmatige weerstand in het gaspedaal voorkomt dat je te veel gas geeft en de verbrandingsmotor bijspringt. In de Comfort-stand wordt de i8 een snelle hybride, die je op de powermeter van eDrive tot eBoost de sporen kunt geven. Pas in de Sport-stand verschijnt op de plek van de powermeter een toerenteller en voelt de i8 gevechtsklaar voor een pijlsnelle acceleratie. De sfeerverlichting en achtergrond van de volledig digitale tellers verkleuren van ‘EV’-blauw naar sportief rood en de gasrespons wordt op scherp gezet. Voor extra fun gebruik je de schakelflippers achter het stuur om handmatig de zesversnellingsbak van de benzinemotor te bestieren.
Driecilinder turbopower
Ja, de i8 wordt pas echt leuk en snel als de driecilinder turbomotor aanslaat die maarliefst 231 extra onvervalste benzine-pk’s op de achterwielen loslaat - een ongekend hoog vermogen uit een blok met slechts 1,5-liter motorinhoud. Dan beschikt de i8 ineens over een systeemvermogen van 362 pk. Voldoende om je in 4,4 seconden van 0 naar 100 km/u te katapulteren en ‘bad guys’ tot 250 km/u op afstand te houden. Voor een nog heftigere beleving trakteren de geluidstechnici van BMW je in de sportstand op een flinke portie audiotrucage uit de speakers, want vanbinnen gromt en brult de i8 het uit – als ware het een V8. Dat klinkt gaaf, maar je weet, hoort en voelt dat het nep is. Net als bij een film is dat niet per definitie erg, het draagt namelijk bij aan de sensatie.
Vergelijk je de prestaties met die van de snelste Tesla Model S, dan voelt de i8 toch minder spectaculair aan. De meetresultaten van beide auto’s laten zien dat ze bij een stoplichtsprintje erg aan elkaar gewaagd zijn, maar de Tesla kent geen schakelonderbrekingen of motorgeluid. Daardoor lijkt de onophoudelijke duw in je rug nog onaardser en heftiger. Tot je 100 km/u passeert, want dan revancheert de i8 zich met een veel lager gewicht en meer sprintcapaciteit op Autobahn-tempo. Met een bijna beangstigend gemak blaast de i8 door naar z’n begrensde topsnelheid van 250 km/u.
Meer GT
De i8 mag er misschien uitzien als een sportwagen, hij is niet hardcore sportief. Bij normaal gebruik is ‘ie eigenlijk best comfortabel en beheerst te rijden. Natuurlijk voel je wel duidelijk hobbels en drempels door het stevige onderstel en de platte, 20 inch banden, maar het blijft verder opvallend stil en rustig aan boord. Er is wegcontact in overvloed en ook de besturing is heerlijk: lekker gevoelig en communicatief. Desondanks biedt ‘ie niet de messcherpe respons die je verwacht van een dodelijk precisiewapen. De i8 rijdt meer als een GT, de scherpste randjes zijn er af geslepen. Hij daagt je niet uit zoals een M3 dat wel zou doen en met afwisselend voor- en vierwielaandrijving is ‘ie ook niet erg speels – hij drift alleen als het wegdek echt heel erg glad is en alle hulpsystemen uit staan.
Zelfs voor lenige personen is instappen nog een hele toer in de BMW i8
Opladen en tanken
Het theoretische verbruik van 1 op 48 haal je natuurlijk nooit, maar een testverbruik dat tussen de 1 op 13 en 1 op 16 ligt is uitstekend voor een 1.460 kg wegende sporthybride met 362 pk. Tijdens het remmen regenereert de i8 energie, maar de ietwat nerveuze aanname op het rempedaal is minder prettig en even wennen. Opladen duurt met 16 Ampère slechts 2 uur en ook tijdens het rijden zie je de elektrische range weer gestaag oplopen. De i8 laadt zichzelf ook op constante snelheden actief bij en dat is mooi voor als je na een stuk snelweg weer stedelijk gebied nadert. Daar kun je dan weer geruisloos en emissievrij doorheen zoeven. Toch blijft zo vaak mogelijk opladen tussen de ritten door wel een pre om een mooi verbruik te realiseren en de volgende (42 liter) tankbeurt zo lang mogelijk uit te stellen.
Als bestuurder of passagier zit je voorin uitstekend, maar op de zitplaatsen achterin zou nog geen kind kunnen zitten. Voor de vorm zijn er wel twee extra gordels en zelfs bekerhouders aanwezig, maar je kunt deze plaatsen beter als extra bagageruimte beschouwen. Daar heeft de i8 namelijk een chronisch gebrek aan. Onder de glazen achterklep is achter de benzinemotor nog een schamele 145 liter ruimte over, waar je amper een koffer in kwijt kan. Daar komt nog eens bij dat een deel van die ruimte ook al in beslag wordt genomen door twee oplaadsnoeren voor stopcontact en laadpaal. Voorin ligt de elektromotor en is helemaal geen laadruimte. In dat opzicht is de i8 wel een echte sportwagen, want hij is hopeloos onpraktisch. Dikke A-stijlen en dode hoeken belemmeren het overzicht rondom. Pas trouwens ook op met parkeren, want de portieren zwenken ver uit.
Wel gezien, maar niet gehoord
Met gemengde gevoelens lever ik de sleutels weer in bij de importeur. De BMW i8 is een regelrechte eyecatcher die je zeker een speciaal gevoel geeft, maar het was anders dan ik had verwacht. Het futuristische hypercar-uiterlijk schept sportieve verwachtingen die niet helemaal waar worden gemaakt tijdens het rijden. Tegelijkertijd faalt ‘ie ook in z’n missie om de wereld te redden, want het is geen volledig elektrische auto. Je kunt er geruisloos en emissievrij de stad mee in- en uitrijden, maar aan het einde van de dag blijft de i8 een stekkerhybride die benzine nodig heeft voor langere afstanden en aansprekende prestaties. Het is niet de elektrische sportwagen die ons beloofd was. Eigenlijk zou de i8 – net als in de film – wel gezien, maar niet gehoord mogen worden. Mission Impossible?
Bezig met laden van de foto's
